1η Μάη: Τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά! Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων...

Κύριοι δικαστές αν νομίζετε ότι με το να μας κρεμάσετε μπορείτε να εξαλείψετε το εργατικό κίνημα...το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια καταπιεσμένοι, εκατομμύρια άνθρωποι που μοχθούν μέσα στη φτώχια και την αθλιότητα περιμένουν σωτηρία, αν αυτή είναι η γνώμη σας, τότε κρεμάστε μας. Εδώ θα πατήσετε μια σπίθα , αλλά εκεί και λίγο παραπέρα, πίσω σας και μπροστά σας και παντού ξεπηδούν φλόγες. Είναι μια υπόγεια φωτιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε».


(Από την απολογία του
Αύγουστου Σπις, Σικάγο 1886)

1η Μάη 1886: πάνω από μισό εκατομμύριο εργάτες σε όλες τις πόλεις των ΗΠΑ απεργούν, παραλύουν την παραγωγή και γεμίζουν τους δρόμους του Σικάγου, του μεγαλύτερου τότε βιομηχανικού κέντρου της χώρας ύστερα από προεργασία της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργατών. Οι μαχητικές απεργίες δεν έμειναν φυσικά αναπάντητες. Κεφάλαιο και εργοδότες αιματοκύλισαν τους δρόμους, κινητοποίησαν αστυνομικές δυνάμεις και μπράβους, επιτέθηκαν με πολυβόλα, δολοφόνησαν εργάτες, έκαναν αθρόες συλλήψεις. Η βιαιότητα που συνάντησαν οι εργάτες ήταν ανάλογη των διεκδικήσεων τους. Βασικό αίτημά τους ήταν η μείωση των ωρών εργασίας και η θέσπιση του 8ώρου κόντρα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Το σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο" ήταν μια συμπυκνωμένη πρόταση για μια άλλη ζωή χωρίς την εκμετάλλευση των αφεντικών, καθώς αναγνώριζαν πως η επιβαλλόμενη διάρκεια της εργασίας δεν διέφερε πολύ από την σκλαβιά.