ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΥΣ
Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε όλο και πιο έντονα τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης , αλλά και την επέλαση του κεφαλαίου απέναντι σε κάθε εργατικό-νεολαϊστικο δικαίωμα , για την υπέρβαση της κρίσης του και την εγκαθίδρυση ενός νέου γύρου βάρβαρης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Δεν είναι τυχαίο ,λοιπόν πως η πολιτική που ακολουθείται απο ΠαΣοΚ-ΝΔ-ΕΕ, είναι ακόμα πιο βάναυσα η αδιέξοδη πολιτική που εφάρμοζαν λίγα χρόνια πριν τη κρίση. Μας λένε ότι με την πολιτική της σκληρής λιτότητας, της ελαστικής εργασίας και των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και θα καταφέρουμε τελικά να βγούμε από την κρίση! Σε αυτό το φόντο κινείται και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η οποία, καταθέτοντας το Δεκέμβρη ένα προϋπολογισμό ο οποίος έπρεπε να σταλεί 4 φορές στις Βρυξέλες για να εγκριθεί και να γίνει ακόμα ποιο σκληρός μέχρι να φτάσει στο κοινοβούλιο και τελικά στις πλάτες των εργαζομένων, χρησιμοποιεί την ΕΕ για να σκληρύνει ακόμα περισσότερα τα μέτρα της τόσο σε εργασία όσο και παιδεία, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου συμμετέχοντας στο παιχνίδι του ανταγωνισμού. Αυτή η πολιτική εκτίναξε την εκμετάλλευση, μείωσε αποφασιστικά το μερίδιο του πλούτου που καρπώνονται οι εργαζόμενοι, κάνοντας τους πλούσιους προκλητικά πλουσιότερους και τους φτωχούς…περισσότερους και φτωχότερους. Μας μίλησαν για περισσότερους φόρους και για αλλαγές στο ασφαλιστικό με μείωση των συντάξεων και παράλληλη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Καταθέτουν «πρόγραμμα σταθερότητας» που ουσιαστικά προωθεί νέες ιδιωτικοποιήσεις, πάγωμα μισθών και προσλήψεων, νέες ελαστικότερες σχέσεις εργασίας. Ήταν προφανές ότι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ένα διαφορετικό σχέδιο το οποίο θα φέρει σε καλύτερη μέρα τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Το μόνο που κάνει είναι να συνεχίζει την σκληρή αναδιαρθρωτική πολιτική της ΝΔ σε εργασία, παιδεία και δημοκρατικα δικαιώματα.
Απέναντι σε όλα αυτά η καθεστωτική Αριστερά δείχνει αδύναμη να αντιδράσει. Το ΚΚΕ από τη μία πιστό στη λογική του ότι οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίσουν έξω από τα τσενά όρια του κομματός του, καλεί σε ξεσπάσματα διαμαρτυρίας που μόνο στόχο έχουν την κομματική του συγκρότηση και δεν μπορούν να ανατρέψουν την αντιλαϊκά πολιτική ενώ από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ βυθισμένος στις φιλο-ΕΕ του ψευδαισθήσεις συμμετέχει στο παιχνίδι της κοινωνικής συναίνεσης , αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να προχωράει ανενόχλητο το έργο του.
Για ακόμη μια φορά όμως ο λαός και η νεολαία αποδεικνύουν ότι δεν θα αφήσουν τα δικαιώματα τους ανυπεράσπιστα. Ήδη από την απεργία των λιμενεργατών, τις κινητοποιήσεις των αγροτών αλλά και την απεργία στις 10 Φλεβάρη φάνηκε ότι ο εργαζόμενος κόσμος και η νεολαία δεν θα αφήσουν τη νέα Κυβέρνηση ανενόχλητη καθώς είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το ΠΑΣΟΚ όσο και να βγάζει φιλολαϊκές εξαγγελίες, δεν μπορεί να κρύψει τις διαθέσεις του στα μέτωπα της εκπαίδευσης, της εργασίας και της δημοκρατίας.
Στην εκπαίδευση...
Παρά την προσπάθεια η οικονομία να φανεί σαν το μόνο πεδίο το οποίο απασχολεί την νέα Κυβέρνηση η πραγματικότητα είναι διαφορετική καθώς και στο κομμάτι της εκπαίδευσης προσπαθεί να βάλει τις βάσεις για νέο κύμα μεταρρυθμίσεων. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας παρόλο που από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης της δήλωσε ότι παγώνει οποιαδήποτε διαδικασία αναγνώρισης των Κ.Ε.Σ., μέσα στο δεκαπενθήμερο των Χριστουγέννων επιχείρησε να προχωρήσει στην αναγνώριση του Εθνικού κέντρου πιστοποίησης επαγγελματικών δικαιωμάτων, με διάφορες προτάσεις περί κατάταξης των ΚΕΣ στα επίπεδα 4 και 5.Η μεταφορά του ερωτήματος από το «ναι ή όχι Κ.Ε.Σ.» σε «ποια θα είναι η κλίμακα στην οποία θα τα κατατάξουμε», είναι στην ουσία ένα από τα πρώτα βήματα για να νομιμοποιήσει τα Κ.Ε.Σ. και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνολικότερα. Ταυτόχρονα συνεχίζει να προσπαθεί να προωθήσει το νόμο για την αξιολόγηση στο εσωτερικό των Πανεπιστημίων (όπως στο Πανεπιστήμιο Πάτρας βαφτίζοντας την «αποτίμηση») και παράλληλα προσπαθεί να όψεις του νόμου πλαίσιο ενισχύοντας την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση στο εσωτερικό των Τμημάτων(εσωτερικός κανονισμός – πειθαρχικά).
Αυτή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στα πανεπιστήμια έχει τους εξής άξονες:
Απαξίωση – Υποβάθμιση των πτυχίων-αποσύνδεση των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα: Σήμερα όμως, με την αναγνώριση των κολεγίων (ΚΕΣ) και με την προσπάθεια για απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αυτά, τα μεταπτυχιακά, τις εξειδικευμένες σχολές, πάνε να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση. Από το καλοκαίρι κιόλας δόθηκαν άδειες ίδρυσης στα κολέγια και έγιναν προσπάθειες εξίσωσης ΑΕΙ – ΤΕΙ, που έφεραν την αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οι αλλαγές αυτές αναγκάζουν τον φοιτητή, να τρέχει σε διάφορα ιδρύματα, ακόμα και μετά τη λήψη του πτυχίου, ώστε να συγκεντρώνει άχρηστα «χαρτιά-προσόντα».
Εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών: Το κράτος θέλει εργαζόμενους, οι οποίοι θα δρουν ατομικά, δε θα έχουν συλλογικές διεκδικήσεις και θα σκύβουν το κεφάλι στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη. Αυτό επιχειρείται μέσα από αλλαγές στο ίδιο το ελληνικό πανεπιστήμιο που αποσκοπούν στο να διαμορφώσουν αυτή τη λογική στους φοιτητές – αυριανούς εργαζόμενους. Η διαδικασία αυτή διενεργείται σε δύο επίπεδα. Σε πρώτο επίπεδο, στο εσωτερικό των σχολών, με την προσπάθεια πολλών καθηγητών να καθιερώσουν ως υποχρεωτική την παρακολούθηση των μαθημάτων, τα projects, προόδους , με τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές: τα οποία δεν είναι ζήτημα μεμονομένων «κακών» καθηγητών, αλλά έρχονται να συνδεθούν ιδεολογικά με την εργοδοτική αυθαιρεσία, « έτσι όπως έχει την εξουσία να σε κόβει ο καθηγητής σήμερα έτσι θα έχει την εξουσία ο εργοδότης να σε απολύσει αύριο» και Σε δεύτερο επίπεδο, με νόμους του Υπουργείου, όπως είναι ο νέος Νόμος Πλαίσιο που βάζει όριο στα έτη φοίτησης, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλυσίδες μαθημάτων κλπ.
Λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια: Μέσω της κατάργησης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας (κατάργηση δωρεάν συγγράμματος, “ηλεκτρονικό σύγγραμμα, εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά κλπ) και εισάγοντας μία λογική όπου τα μεταπτυχιακά και το πρόγραμμα σπουδών κινούνται σε μία κατεύθυνση λειτουργίας προς όφελος διαφόρων επιχειρήσεων.
Στόχος όλων αυτών είναι ένα νέο μοντέλο εργαζομένου ο όποιος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος, θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες τις εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των συμφερόντων του.
Στην εργασία...
Στην εργασία: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης των αγορών, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, της ελαστικής και μαύρης εργασίας, της μόνιμης λιτότητας εντείνεται με:
Τη φορολογική αναδιάρθρωση. Νέα φορομπηξία στους χαμηλοαμοιβόμενους και συνταξιούχους, φορολόγηση ακόμα και των επιδομάτων, ενώ και πάλι οι μεγάλες επιχειρήσεις θα «διευκολυνθούν» πληρώνοντας όλο και λιγότερους φόρους.Χαρακτηριστική είναι η αύξηση του ΦΠΑ 2-3% και η απόλυτη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Ενισχύει πολλαπλά τις επιχειρήσεις με ζεστό χρήμα ,από το ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης (λεφτά και εισφορές των εργαζομένων), χαρίζει δάνεια και εισφοροχρέη, διατηρεί το μειωμένο συντελεστή φορολόγησης των κερδών και προωθεί νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο. Απαλλάσσει τους βιομήχανους από τις εργατικές εισφορές των νεοπροσλαμβανόμενων για τέσσερα χρόνια έως και 100%, σύμφωνα με τις προτάσεις του ΣΕΒ.
Τη διεύρυνση της ελαστικής απασχόλησης. Απολύει χιλιάδες συμβασιούχους. Αναβαθμίζει τα stage στον ιδιωτικό τομέα. Η ανεργία θα ξεπεράσει το 15% (πάνω από 720.000 ανέργους δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ, στην μεγάλη πλειοψηφία τους νέοι).Η εργοδοτική τρομοκρατία και οι απολύσεις έχουν απογειωθεί. Χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα στη ΜΕΤΚΑ με την απόλυση 3 εργαζομένων λόγω της ανυπότακτης συνδικαλιστικής τους δράσης.
Το νέο προϋπολογισμό έχουμε πραγματική μείωση και όχι απλά πάγωμα μισθών, μέσω της μηδενικής ή έστω της ονομαστικής κάτω από τον πληθωρισμό «αύξησης», τη μη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την αύξηση των εργατικών εισφορών, την κατάργηση επιδομάτων στο δημόσιο.
Τη δημοσιονομική πολιτική και το νέο Ασφαλιστικό: Με τη περικοπή του 13ου και 14ου μισθού. Τη βασική σύνταξη επιβίωσης 400- 500 ευρώ, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, την ώθηση στην ιδιωτική ασφάλιση μέσα και από τον κατακερματισμό των υγειονομικών παροχών των ταμείων. Με την ενοποίηση των ταμείων, εξισώνει προς τα κάτω τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, ενώ παρατείνει τον εργάσιμο χρόνο και πετσοκόβει περισσότερο τα Βαρέα και Ανθυγειινά. Ουσιαστικά έχουμε απόσυρση του κράτους και της εργοδοσίας από το κόστος της ασφάλισης και φόρτωμα του μεγαλύτερου μέρους στους ίδιους τους εργαζόμενους, την στιγμή που υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο ανασφάλιστοι εργαζόμενοι και η μαύρη εργασία και η εισφοροδιαφυγή οργιάζουν.
Συνολικά μας θέλουν να δουλεύουμε όλο και περισσότερο χωρίς σαφή ωράρια, παίρνοντας συνεχώς χαμηλότερους μισθούς, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα και χωρίς μονιμότητα υπό την απειλή της απόλυσης, με ένταση της φορομπηξίας και περικοπή βαρέων και ανθυγιεινών επιδομάτων.
Η αναδιάρθρωση στον χώρο των μηχανικών…
Όλη αυτή η κίνηση έρχεται να αλλάξει το τοπίο και στην εργασία ενός μηχανικού. Από πέρυσι έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες της προσπάθειας σκλήρυνσης των εξετάσεων στο ΤΕΕ, την προσπάθεια να καθιερωθεί ,μέσα στο καλοκαίρι , το ΤΕΕ ως ενιαίος φορέας πιστοποίησης όλων των τεχνικών σχολών (ΚΕΣ,ΚΕΚ,ΙΕΚ,ΤΕΙ) και να αποδόσει επαγγελματικά δικαιώματα σε όλους τους απόφοιτους των σχολών. Οι νέες γενιές μηχανικών ολοένα και περισσότερο δουλεύουν με όρους μισθωτού υπαλλήλου ή ακόμα χειρότερα με ελαστική απασχόληση(παίρνοντας δουλειά με το κομμάτι-μελέτη και κόβοντας στον εργοδότη δελτίο παροχής υπηρεσιών). Κάτι το οποίο έρχεται να εντείνει την εργασιακή ανασφάλεια και την εκμετάλλευση από τη στιγμή που ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να σέβεται τα εργασιακά δικαιώματα ενός μηχανικού( αφού ο ίδιος θεωρείται «συνεργαζόμενος»). Και σαν τελευταίο έρχεται και το νέο φορολογικό σύστημα, να χτυπήσει ακόμα περισσότερο τις νέες γενιές εργαζομένων.
Στα δημοκρατικά δικαιώματα...Η επίθεση σε παιδεία-εργασία για να είναι αποτελεσματική για το κεφάλαιο συνδέεται και με την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα μπροστά στον φόβο νέων εξεγερτικών γεγονότων, νέων αντιστάσεων, νέων «Δεκέμβρηδων». Η «προληπτική καταστολή» του Χρυσοχουντίδη, που είναι γενικότερη επιλογή όπως δείχνουν και τα γεγονότα της Κοπεγχάγης, υπερβαίνει ακόμα και το μοντέλο της «μηδενικής ανοχής», γιατί καταργεί εκ των προτέρων τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες.Επιτίθεται ευθέως ενάντια στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Οι επιθέσεις αυτές συνδυάζονται με την αυξημένη το τελευταίο διάστημα εργοδοτική τρομοκρατία, με απολύσεις εργαζομένων που δεν σκύβουν το κεφάλι (METKA,Χαλυβουργική, Γηροκομείο, Wind, Vοdafone κλπ) και απειλές σε πρωτοπόρους εργάτες, οι οποίες γίνονται μάλιστα με την ενεργητική συμβολή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των ηγεσιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΟΤΕ, σωματεία αεροδρομίου κλπ). Ενισχύονται επίσης όλοι οι μηχανισμοί χαφιεδισμού (μυστικοί αστυνομικοί, κάμερες, ψηφιακό φακέλωμα των επικοινωνιών κλπ). Χαρακτηριστική είναι η πρόσληψη 20.000 Δελτάδων τη στιγμη που δεν «υπάρχει σάλιο». Ένώ με το νομοσχέδιο για τους μετανάστες, το ΠΑΣΟΚ κάνει μια κίνηση ενσωμάτωσης με το ζήτημα της ιθαγένειας, τη στιγμή που ταυτόχρονα τους καλεί να ενταχθούν σε εξαθλιωμένες συνθήκες εργασίας και ζωής συνολικά. Με φόντο μάλιστα τις κινητοποιήσεις του περυσινού Δεκέμβρη αλλά και τα μεγαλειώδη φοιτητικά κινήματα του προηγούμενου διαστήματος η Κυβέρνηση συνεχίζει να επιτίθεται στο Πανεπιστημιακό Άσυλο. Η άρση του Ασύλου στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας δείχνει ξεκάθαρα τις διαθέσεις της ηγεσίας του Υπουργείου αλλά και των Πρυτανικών Αρχών. Στόχος τους είναι να τεθεί υπό διακύβευση μια σημαντική κατάκτηση του λαϊκού κινήματος, να χτυπηθεί η δυνατότητα μας να επιλέγουμε ελεύθερα μαζικούς,κινηματικούς και ριζοσπαστικούς τρόπους δράσης. Παραβίαση του ασύλου αποτέλεσε και η εγκατάσταση καμερών στην καφετέρια των θετικών επιστημών όπου οι φοιτητικοί σύλλογοι με τις συλλογικές τους διαδικασίες και τις κινητοποιήσεις τους κατάφεραν την απομάκρυνσή τους.
Η αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε., των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου θα ανατραπέι!!!
Απέναντι στο ασφυκτικό πλαίσιο ζωής και το ζωφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν, ο ενιαίος αγώνας νεολαίας- εργαζομένων είναι μονόδρομος. Μέσα σε αυτό το τοπίο, το φοιτητικό, νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα θα πρέπει να οξύνει ακόμη περαιτέρω τις κινητοποιήσεις του. Κόντρα στις κυβερνητικές εξαγγελίες αλλά και τις συνδικαλιστικές γραφειοκρετίες και τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που απέφυγαν να καλέσουν σε γενική απεργία μέχρι τώρα, συμπράττοντας με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που μέσω των εκπροσώπων τύπου καλούν σε εθνική συναίνεση. Η αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων βρήκε απέναντί της το σύνολο του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος. Η γενιά των 700 ευρώ, η γενιά των φοιτητικών κινημάτων, η γενιά του Δεκέμβρη απέδειξε ότι μπορεί μέσα από μαζικές διαδικασίες και μαχητικές κινητοποιήσεις να προττάξει μποστά τα συμφέροντά της και να διεκδικήσει καλύτερους όρους φοίτησης, εργασίας, συνολικά καλύτερους όρους ζωής. Μέσα από τις μορφές συντονισμού και οργάνωσης του κινήματος που ανέδειξαν οι πρόσφατοι αγώνες, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να κινηθεί ξανά με την ίδια δυναμική και μαζικότητα. Πρέπει να μαζικοποιηθούν περαιτέρω οι διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και εργατικών σωματίων. Να προτάξουμε ξανά την ανάγκη πολιτικού και κινηματικού συντονισμού με τους υπόλοιπους χώρους της εκπαίδευσης και της εργασίας. Οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με τους δάσκαλους και τους καθηγητές να κινηθούν σε κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου, που θα αποτελέσει κόμβο για την συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου νεολαίας και εργαζομένων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Το εργατικό κίνημα να ξαναβγεί στο προσκήνιο με βάση τις συλλογικές του διαδικασίες απέναντι στην κυβερνητική επίθεση.
«Εμείς που φτιάξαμε αυτό τον δρόμο, πάνω του θα ταξιδέψουμε» Μπέρτολτ Μπρέχτ
Στον δρόμο που έφτιαξαν οι αγώνες μας ταξιδεύουμε. Όχι για να λησμονούμε τις προηγούμενες «στάσεις» ούτε για να μας απογοητεύουν τα λάθη αλλά για να δούμε και να χτίσουμε τον υπόλοιπο δρόμο προς τη νίκη. Με όλη την εμπειρία από τα λάθη και τις νίκες των αγώνων θέλουμε να δώσουμε την μάχη. Τα φοιτητικά κινήματα, οι αγώνες των εργαζομένων, η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν μόνο ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων του αγώνα, η πρώτη λάμψη μέσα στο σκοτάδπι που μας φυλακίζουν. Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε την νεολαία και τους εργαζόμενους να μην μείνουν στο «σκοτάδι», ούτε μόνο να μιλούν για την κατάργησή του αλλά να το αντικαταστήσουν με το εκτυφλωτικό φως των αναγκών τους που αγωνίζονται να πραγματωθούν και μετατρέπονται από αιτήματα σε καθημερινότητα.
Να κυρηχθει γενική απεργία διαρκείας, όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα!!!
Παλεύουμε για:
Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση και ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση κάθε διαχωρισμού – επιπέδου εντός, εκτός και μεταξύ αυτών (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΚΕΣ, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, Ενιαίο Λύκειο κτλ)
Ενιαία Ισχυρά πτυχία
Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, καμία διαδικασία πιστοποίησης μετά το πτυχίο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά – καμία πρόσθετη εξέταση στο ΤΕΕ – Κατάργηση του ΤΕΕ
Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς και φραγμούς (οικονομικούς, ταξικούς, εξεταστικούς)
Δωρεάν σίτιση, στέγαση , μετακίνηση
Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
Όχι στις νέες αντεργατικές ρυθμίσεις που προετοιμάζει η κυβέρνηση.
Λιγότερη δουλειά, Δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, μείωση των ωρών εργασίας και ταυτόχρονη ριζική αύξηση των αποδοχών. Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας.
Ανατροπή του προγράμμτατος σταθερότητας – καμία εθνική συναίνεση
Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και του κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης
Να ανατραπεί ο νέος ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ και η κοινοτική οδηγία 36/05. Ανατροπή του νέου νόμου για τα ΤΕΙ και την Έρευνα – Μεταπτυχιακά
Απόσυρση των νόμων για ΙΔΒΕ-ΔΟΑΤΑΠ-Αξιολόγηση
Καμία αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά - Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – Καμία αναγνώριση των Κ.Ε.Σ.
Κάτω τα χέρια από το άσυλο-διεύρυνση του σε χώρους εργασίας και σχολεία-διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων
Ίσα εργασιακά – δημοκρατικά – κοινωνικά δικαιώματα. Καμία απέλαση. Κατάργηση των μεταναστευτικών νόμων και των κέντρων φιλοξενίας που ουσιαστικά αποτελούν σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Καλούμε σε:
Πορεία στις 10/3 και συντονισμός του φοιτητικού συλλόγου με άλλους συλλόγους και σωματία.
Πορεία – Κατάληψη και Άνοιγμα των διοδίων 15/3
Διήμερη κατάληψη της σχολής 16-17/3 και πορεία στις 16/3 από το παράρτημα
Νέος γύρος γενικών συνελεύσεων
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
