ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Σ.Τ.Ε

Πέμπτη 29/3 ώρα 13:00 στο μεγάλο αμφιθέατρο

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ σε κάθε φοιτητή και σπουδαστή, σε κάθε εκπαιδευτικό φορέα, σε πολιτικές δυνάμεις

Ο λαός στο προσκήνιο

Η συγκυρία που διανύουμε χρωματίζεται από ανάταση του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην πολιτική της συγκυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Το ξεδίπλωμα της κρίσης κάνει περισσότερο από ποτέ εμφανές ότι η πολιτική αυτή στοχεύει στην πιο βίαιη αναίρεση των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος. Τη στιγμή που ο παραγόμενος πλούτος φτάνει στο ζενίθ του, ενώ η ανεργία διογκώνεται, κοινωνικά αγαθά και δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν από τους αγώνες του λαού θυσιάζονται στο βωμό του χρέους. Τώρα μας παρουσιάζουν την κρίση ως «ευκαιρία». Είτε ως «θυσία- αναγκαίο κακό» είτε ως «ευκαιρία» υπολόγιζαν χωρίς το λαό και τη νεολαία που το τελευταίο διάστημα έχουν προχωρήσει σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σε πανελλαδικές απεργίες, σε μορφές πάλης και αγώνα που ξεπερνούν τις αντοχές και τα όρια που γνωρίζαμε. Ο αποφασιστικός αγώνας μέχρι τέλους των απεργών στη Χαλυβουργία και όλων των εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, που ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα συμμετέχουν στις λαϊκές συνελεύσεις της γειτονιάς τους, στήνοντας δίκτυα αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, οι φοιτητές που αντιστέκονται στην απαξίωση του πανεπιστημίου και των σπουδών τους καθημερινά και οι μέρες των μεγάλων μαζικών λαϊκών εκρήξεων που ζήσαμε, δείχνουν ότι αυτή η αντιλαϊκή πολιτική και αυτή η λαίλαπα μέτρων μπορούν να ανατραπούν οριστικά.

Η νεολαία στο δρόμο του αγώνα

Μέσα σε αυτή την λαίλαπα, η νεολαία που καλείται σήμερα να ζήσει χειρότερα από κάθε άλλη γενιά, βγαίνει δυναμικά στο προσκήνιο με αγώνες που ξεπερνούν τα τείχη του Πανεπιστημίου, με αναβαθμισμένο ρόλο στη συμμετοχή της σε όλες τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος. Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα με τους μεγάλους αγώνες του Σεπτεμβρίου και την συνεχή του δράση απέναντι στην προσπάθεια εφαρμογής κάθε πτυχής του νόμου δείχνει τον δρόμο της νίκης. Οι εκλογές των Συμβουλίων Διοίκησης που δεν έχουν διεξαχθεί σε κανένα ίδρυμα πανελλαδικά, η αντικατάσταση της πρώην υπουργού παιδείας και το πέρασμα της σκυτάλης στο Μπαμπινιώτη, πρόσωπο «γενικού κύρους», το πάγωμα των νόμων για το νέο πανεπιστήμιο, η προσπάθεια εκκίνησης ξανά ενός στημένου διαλόγου, είναι δείγματα μιας πραγματικής δυνατότητας του φοιτητικού κινήματος να βάλει αναχώματα στην επίθεση που εξαπολύει η συγκυβέρνηση στον χώρο της εκπαίδευσης.

Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στάθηκε μαχητικά απέναντι στην προσπάθεια αλλαγής συνολικά του κοινωνικού υποδείγματος για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και την τεχνική εκπαίδευση. Η επιμονή όχι μόνο στην υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, στα ενιαία και ισχυρά πτυχία που να αφορούν ένα γνωστικό αντικείμενο, στην υπεράσπιση του ασύλου, αλλά και ενάντια στην πολιτική κοινωνικής καταστροφής της κυβέρνησης, στις πολιτικές της Μπολόνια, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αποτέλεσε εκείνο το πολιτικό πλαίσιο που μπορεί να γίνει και άξονας του αγώνα για την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση χωρίς οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς, χωρίς διαχωρισμό τεχνικής και ανώτατης εκπαίδευσης.