Ο λαός στο προσκήνιο
Η συγκυρία που διανύουμε χρωματίζεται από ανάταση του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην πολιτική της συγκυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Το ξεδίπλωμα της κρίσης κάνει περισσότερο από ποτέ εμφανές ότι η πολιτική αυτή στοχεύει στην πιο βίαιη αναίρεση των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος. Τη στιγμή που ο παραγόμενος πλούτος φτάνει στο ζενίθ του, ενώ η ανεργία διογκώνεται, κοινωνικά αγαθά και δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν από τους αγώνες του λαού θυσιάζονται στο βωμό του χρέους. Τώρα μας παρουσιάζουν την κρίση ως «ευκαιρία». Είτε ως «θυσία- αναγκαίο κακό» είτε ως «ευκαιρία» υπολόγιζαν χωρίς το λαό και τη νεολαία που το τελευταίο διάστημα έχουν προχωρήσει σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σε πανελλαδικές απεργίες, σε μορφές πάλης και αγώνα που ξεπερνούν τις αντοχές και τα όρια που γνωρίζαμε. Ο αποφασιστικός αγώνας μέχρι τέλους των απεργών στη Χαλυβουργία και όλων των εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, που ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα συμμετέχουν στις λαϊκές συνελεύσεις της γειτονιάς τους, στήνοντας δίκτυα αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, οι φοιτητές που αντιστέκονται στην απαξίωση του πανεπιστημίου και των σπουδών τους καθημερινά και οι μέρες των μεγάλων μαζικών λαϊκών εκρήξεων που ζήσαμε, δείχνουν ότι αυτή η αντιλαϊκή πολιτική και αυτή η λαίλαπα μέτρων μπορούν να ανατραπούν οριστικά.
Η νεολαία στο δρόμο του αγώνα
Μέσα σε αυτή την λαίλαπα, η νεολαία που καλείται σήμερα να ζήσει χειρότερα από κάθε άλλη γενιά, βγαίνει δυναμικά στο προσκήνιο με αγώνες που ξεπερνούν τα τείχη του Πανεπιστημίου, με αναβαθμισμένο ρόλο στη συμμετοχή της σε όλες τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος. Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα με τους μεγάλους αγώνες του Σεπτεμβρίου και την συνεχή του δράση απέναντι στην προσπάθεια εφαρμογής κάθε πτυχής του νόμου δείχνει τον δρόμο της νίκης. Οι εκλογές των Συμβουλίων Διοίκησης που δεν έχουν διεξαχθεί σε κανένα ίδρυμα πανελλαδικά, η αντικατάσταση της πρώην υπουργού παιδείας και το πέρασμα της σκυτάλης στο Μπαμπινιώτη, πρόσωπο «γενικού κύρους», το πάγωμα των νόμων για το νέο πανεπιστήμιο, η προσπάθεια εκκίνησης ξανά ενός στημένου διαλόγου, είναι δείγματα μιας πραγματικής δυνατότητας του φοιτητικού κινήματος να βάλει αναχώματα στην επίθεση που εξαπολύει η συγκυβέρνηση στον χώρο της εκπαίδευσης.
Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στάθηκε μαχητικά απέναντι στην προσπάθεια αλλαγής συνολικά του κοινωνικού υποδείγματος για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και την τεχνική εκπαίδευση. Η επιμονή όχι μόνο στην υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, στα ενιαία και ισχυρά πτυχία που να αφορούν ένα γνωστικό αντικείμενο, στην υπεράσπιση του ασύλου, αλλά και ενάντια στην πολιτική κοινωνικής καταστροφής της κυβέρνησης, στις πολιτικές της Μπολόνια, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αποτέλεσε εκείνο το πολιτικό πλαίσιο που μπορεί να γίνει και άξονας του αγώνα για την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση χωρίς οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς, χωρίς διαχωρισμό τεχνικής και ανώτατης εκπαίδευσης.
Επίθεση στην εργασία, επίθεση στην εκπαίδευση
Η εφαρμοζόμενη πολιτική διαγράφει για τη γενιά μας ένα μέλλον χειρότερο από ποτέ. Οι μειώσεις στους μισθούς και οι νέες συνθήκες εργασίας (ανεργία, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία) στερούν από τη νεολαία το δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή και εργασία.
Η προσπάθεια αλλαγής συνολικά του κοινωνικού υποδείγματος από την συγκυβέρνηση δεν θα μπορούσε να μην περνάει από την εκπαίδευση. Ο νέος εργαζόμενος που θα είναι ευέλικτος, παραγωγικός και πειθήνιος στην εργοδοσία, ικανός να στηρίξει την «ανάπτυξη» που επιβάλει το χρέος να το πληρώσουν οι δυνάμεις της εργασίας και όχι αυτοί που το δημιούργησαν χρειάζεται να εκπαιδευτεί σε ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο από αυτό που ξέραμε. Σε ένα πανεπιστήμιο της αγοράς όπου:
- Θα παρέχει διαλυμένα και κατακερματισμένα πτυχία χωρίς συλλογική κατοχύρωση, αποσυνδεδεμένa πλήρως με επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα.
- Θα λειτουργεί πλήρως με ανταποδοτικά και επιχειρηματικά κριτήρια. Όποιος δεν είναι επικερδής, δε διασφαλίζει πόρους για το Ίδρυμα και δεν εναρμονίζεται με τα κριτήρια της Αξιολόγησης, δεν έχει θέση στο Πανεπιστήμιο. Άλλωστε, ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο δε χωρά η Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση.
- Με εντατικούς ρυθμούς σπουδών που μαθαίνουν στο φοιτητή σήμερα πώς θα δουλεύει αύριο.
- Ένα πανεπιστήμιο και ένα ΤΕΙ χωρίς δημοκρατικά δικαιώματα για τους φοιτητές του. Χωρίς άσυλο, χωρίς φοιτητικούς συλλόγους, χωρίς συλλογικές μορφές πάλης, χωρίς καμία εκπροσώπηση και δυνατότητα συλλογικής παρέμβασης για τη σχολή τους, το πανεπιστήμιο, τους όρους ένταξης στην εργασία. Ένα πανεπιστήμιο που η ιδέα για φοιτητικό έλεγχο θα φαντάζει ουτοπία.
Για το νικηφόρο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα,
Για το αγωνιστικό μέτωπο λαού και νεολαίας
Ο εργαζόμενος κόσμος και η νεολαία είναι τώρα που δεν πρέπει να σταματήσουν να παλεύουν, δεν πρέπει να σκύψουν το κεφάλι. Είναι ώρα για κλιμάκωση του αγώνα, για παλλαϊκό ξεσηκωμό. Η κυβέρνηση κοινωνικής καταστροφής σε σύμπλευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ συγκρότησε το δικό της μαύρο μέτωπο. Απέναντι σε αυτό υπάρχει ανάγκη – δίπλα στους αγώνες και τα αιτήματα του κάθε χώρου που σήμερα αγωνίζεται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, από τα σωματεία μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις – να συγκροτηθεί ένα αγωνιστικό μέτωπο λαού και νεολαίας.
Σε αυτό το μέτωπο θέλουμε το φοιτητικό κίνημα να αποτελέσει οργανικό κομμάτι. Στο δρόμο του νικηφόρου αγώνα που τόσα χρόνια χαράζει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει και σήμερα, μη δίνοντας την δυνατότητα στην κυβερνητική πολιτική και όσους συμμαχούν με αυτή να απεμπλακούν από τα αδιέξοδά τους. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε κάθε φοιτητή και σπουδαστή, εκπαιδευτικό φορέα, αγωνιστική πολιτική δύναμη να συναντηθούμε σε ένα μέτωπο πραγματικού συντονισμού των αγωνιζόμενων κομματιών που θα μπορέσει να αναδείξει τους επιμέρους κοινωνικούς αγώνες στον αναγκαίο πολιτικό αγώνα σήμερα για την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την διαγραφή του χρέους, μέχρι την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τον φοιτητικό και εργατικό έλεγχο. Θα αναδείξει τον άμεσο στόχο να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου. Καμία αναμονή – καμία αυταπάτη σε εκλογικά / κοινοβουλευτικά παιχνίδια. Ακριβώς γιατί ο καθένας μας σε αυτήν την περίοδο καλείται να πάρει στα χέρια του τον αγώνα, ούτως ώστε όλα τα ρεύματα αντίστασης να συναντηθούν σε ένα ποταμό ανατροπής.
Με ριζοσπαστικούς συλλογικούς αγώνες,
Με αγωνιστικό μέτωπο νεολαίας – εργαζομένων,
Να βάλουμε τα σχέδιά τους σε κρίση!
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
