«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι’ αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από εσένα. Ευχαριστούμε». (sub-comandante Marcos-zapatistas)
Η διεθνής απήχηση του Δεκέμβρη (¨πάγωμα¨ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στη Γαλλία υπό τον φόβο αντίστοιχων γεγονότων και εκεί και οι δεκάδες πορείες συμπαράστασης ανά τον κόσμο) όπως φαίνεται και από τον παραπάνω χαιρετισμό δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς τα «Δεκεμβριανά του 2008» αποτελούν το σοβαρότερο εξεγερτικό γεγονός μετά τη μεταπολίτευση. Για πρώτη φορά προκλήθηκε μια τόσο σοβαρή πολιτική κρίση πραγματικά «από τα κάτω », που απείλησε με ανατροπή την κυβέρνηση και κλυδώνισε συνολικά το πολιτικό σύστημα. Η εξέγερση έφερε στο προσκήνιο ένα ορμητικό κύμα πολιτικοποίησης με νέα ποιοτικά κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Οι μαθητές, οι φοιτητές και συνολικά η νεολαία της εκπαίδευσης, οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες όλοι αυτοί που η ζωή τους έγινε μάχη για την πολιτική των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια καθώς και η μετατροπή στα μάτια του κόσμου του κρατικού μηχανισμού από «φίλο» του πολίτη σε στυγνό δολοφόνο, ανέτρεψε το φόβο, τη σιωπή, την εκλογική αναμονή και τα προγραμματισμένα σχέδια όλου του επίσημου πολιτικού σκηνικού.
