Την Παρασκευή 13/11/2009 τα πανεπιστημιακά κτίρια της ΑΣΟΕΕ, Νομικής, Παιδαγωγικού (παλιό Χημείο) και Παντείου παρέμειναν κλειστά έπειτα από πραξικοπηματική απόφαση των πρυτανικών αρχών. Η απόφαση αυτή αποτελεί προϊόν συνεννόησης των πρυτάνεων με την κυβέρνηση και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Κάτι τέτοιο αποδείχτηκε και από την προκλητική παρουσία των μονάδων καταστολής(ΜΑΤ, ομάδες Δέλτα) περιμετρικά των συγκεκριμένων πανεπιστημίων, οι οποίες μάλιστα δεν επέτρεπαν στους φοιτητές να εισέλθουν εντός του χώρου των ιδρυμάτων. Η πράξη τους αυτή αφενός αποτελεί παραβίαση του ασύλου και αφετέρου αμφισβήτησε τη δυνατότητα των φοιτητών να αποφασίζουν για τους εαυτούς τους με συλλογικό τρόπο, καθώς την προαναφερθείσα μέρα είχαν οριστεί Γενικές Συνελεύσεις τόσο στην Πάντειο όσο και στο Παιδαγωγικό.
Η απαγόρευση διεξαγωγής Γενικών Συνελεύσεων καθώς επίσης και η πρωτοφανής απαγόρευση εισόδου των φοιτητών στις σχολές τους θυμίζει πρακτικές που χρησιμοποιούσε η χούντα των συνταγματαρχών. Προφανώς, πρόκειται για κινήσεις που εντάσσονταν σε μια ευρύτερη προσπάθεια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ να δημιουργήσουν ένα κλίμα φόβου στους πολίτες εν όψει και της πορείας της 17ης Νοέμβρη. Δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιες μέρες υπήρχε ένα προκαθορισμένο σχέδιο από τα κέντρα εξουσίας να απομακρύνουν από την πολιτική ατζέντα των ημερών την κινητοποίηση για το Πολυτεχνείο και η μόνη κουβέντα γύρω από αυτήν να αφορά μόνο τυχόν επεισόδια και ότι μπορεί να βάλει στο νου του το κάθε φερέφωνο της κυβέρνησης. Έτσι και στη φετινή πορεία η αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγές 290 ατόμων χωρίς κανένα λόγο και καμία πρόκληση, σε μια ένδειξη πυγμής απέναντι στο μαζικότατο πλήθος διαδηλωτών που κατέβηκαν στο δρόμο για να τιμήσουν με πολιτικό τρόπο τους νεκρούς της εξέγερσης. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος: να αμαυρώσουν το νόημα της εξέγερσης του ’73, γιατί φοβούνται την επικαιροποίηση των αιτημάτων του τότε και κυρίως φοβούνται την πιθανή έκρηξη της νεολαίας και των εργαζομένων ως μια απάντηση στην καταπίεση που διαχρονικά βιώνουν από το εκάστοτε καθεστώς.
Σε μία πολιτική συγκυρία που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα αστικά επιτελεία επιλέγουν να τσακίσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού με στόχο να κάμψουν οποιαδήποτε κοινωνική αντίδραση γεννάει η αντιλαϊκή πολιτική τους, το Υπουργείο και οι πρυτάνεις προχωρούν σε αυτή την προκλητική πράξη. Ουσιαστικά, συνεχίζουν να κατασυκοφαντούν το άσυλο με τον πλέον χυδαίο τρόπο, κυρίως γιατί αντιλαμβάνονται ότι αποτελεί ένα κεκτημένο που δίνει τη δυνατότητα στους αγώνες να αποκτούν δύναμη μέσα από μαζικές πολιτικές διαδικασίες των αγωνιζόμενων κομματιών και μέσα από το πεδίο που βρίσκουν φοιτητές και εργαζόμενοι να συντονίζουν τους αγώνες τους.
Ακόμα περισσότερο, η κατάφωρη αυτή προσπάθεια καταστολής και τρομοκράτησης έρχεται μόλις λίγες μέρες πριν το Δεκέμβρη και την συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια. Η εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη όχι μόνο αποτελεί σημείο αναφοράς για τους μελλοντικούς αγώνες της νεολαίας, αποδεικνύοντας ότι οι εξεγέρσεις είναι πάντα επίκαιρες, αλλά και ανέδειξε τις κατειλημμένες σχολές του κέντρου της Αθήνας (Νομική, Πολυτεχνείο, ΑΣΟΕΕ) σε πραγματικά κέντρα αγώνα και συντονισμού. Έτσι, η καταστρατήγηση του Ασύλου έρχεται και σε μια προσπάθεια των αστικών επιτελείων να ξεμπερδεύουν με την εξέγερση, να παραχαράξουν το νόημά της υποβαθμίζοντάς την και να πλήξουν συνολικά το δικαίωμα της νεολαίας και των εργαζόμενων να αγωνίζονται.
Η ύπαρξη του ασύλου, πέρα από την πραγματοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, εξασφαλίζει τη λειτουργία του πανεπιστημίου ως χώρου πολιτικοποίησης, ελεύθερης διακίνησης ιδεών, αμφισβήτησης και διεκδίκησης. Έχει παίξει κομβικό ρόλο στην ανάπτυξη, οργάνωση και κλιμάκωση των εκάστοτε αγώνων. Αποτελεί λαϊκά επιβεβλημένη κατάκτηση και εφαλτήριο αγώνα για το φοιτητικό αλλά και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Η έννοια του ασύλου είναι εκείνη που κατοχυρώνει στα αγωνιζόμενα κομμάτια τη δυνατότητα υιοθέτησης οξυμένων μορφών πάλης μέσω των οποίων θα έρχονται σε ρήξη και θα βάζουν αναχώματα στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικής. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο το άσυλο αντιμετωπίζεται από το αστικό μπλοκ σαν χώρος συγκέντρωσης του «εσωτερικού εχθρού», δηλαδή ως ένα ορμητήριο κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, το οποίο τώρα περισσότερο από ποτέ οφείλουν να εξαλείψουν.
Το ζήτημα του Ασύλου είναι ζωτικής σημασίας για τις δυνάμεις του κινήματος και αποτελεί σημαντικότατη κατάκτηση αλλά και διαρκές διακύβευμα. Απέναντι σε αυτούς που θέλουν να μας φοβίσουν και να μας τρομοκρατήσουν απάντησή μας είναι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες για την προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα θα προασπίσουν το δικαίωμα τους να αγωνίζονται και να νικάνε, όχι μόνο μέσω της υπεράσπισης του πανεπιστημιακού Ασύλου, αλλά και μέσω της επέκτασής του Ασύλου σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.
http://pafeaak.blogspot.com/2009/11/1973-2009.html
