Μια εβδομάδα μετά την Σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έρχεται να εξαγγείλει νέα μέτρα λιτότητας ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ μέσω του μνημονίου 4. Περαιτέρω μείωση των μισθών, νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων, περικοπές παροχών σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δωρίζει στις τράπεζες και στις μεγαλοεπιχειρήσεις νέο πακέτο χρηματοδότησης για την σωτηρία τους, κλείνει σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα ελέω Καλλικράτη και «συγχωνεύσεων», δρομολογώντας της υποταγή τους στην ιδιωτική χρηματοδότηση. Έτσι δίνει σάρκα και οστά στο όραμα του «νέου σχολείου» της αγοράς, ετοιμάζοντας παράλληλα αντίστοιχες, αντιδραστικές αλλαγές στα πανεπιστήμια μέσω του νέου νόμου της Διαμαντοπούλου. Όπως και σε κάθε πτυχή της ζωής μας(εργασία-ασφάλιση-υγεία-δημοκρατικά δικαιώματα-περιβάλλον) έτσι και στην εκπαίδευση η πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ-ΔΝΤ θα προελάσει λεληλαντώντας αν δε βρει ισχυρό αντίπαλο δεος.
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει τις πρώτες απαντήσεις του από την αρχή της χρονιάς. Μαζικές γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις δείχνουν στην κυβέρνηση και την Διαμαντοπούλου πως το κίνημα είναι έτοιμο να συμβάλει νικηφόρα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Όσο και αν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και ο «διάλογος» του Υπουργείου προσπαθούν να αποσιωπήσουν την παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος, δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι παρά της μεγαλεπήβολες εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωσή βρίσκει σθεναρή αντίσταση. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μέσα από τις οργανωμένες και δυναμικές διαδικασίες και κινητοποιήσεις τους δεν έχουν γίνει ακόμα παρανάλωμα του πυρρός των επιχειρήσεων και του αυταρχισμού όπως θα ήθελε η κυβέρνηση και το ΔΝΤ.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού περνούν με σαφή τρόπο την επιλογή να αποσυγκροτήσουν και να αποπολιτικοποιήσουν το φοιτητικό κίνημα. Θέλουν πανεπιστήμια και ΤΕΙ χωρίς ανατρεπτική συνδικαλιστική δράση, χωρίς οργανωμένους Συλλόγους Φοιτητών, χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, όπου ακόμα και οι εκλογές που αποτελούσαν εν μέρει προνομιακό πεδίο για τις δυνάμεις της κυρίαρχης πολιτικής θα παραπέμπονται στις καλένδες. Οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι εναρμονισμένες σε αυτό το σχέδιο για το φοιτητικό κίνημα. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μην βρει οργανωμένη και ανατρεπτική έκφραση η διογκωμένη οργή της σπουδάζουσας νεολαίας απέναντι στην πολιτική των κομμάτων τους. Γι αυτό με κάθε μέσο από την αρχή της χρονιάς σαμποτάρουν τις διαδικασίες των Συλλόγων, προβάλλουν τον ατομικό δρόμο και την προσωπική ανέλιξη ως μόνο τρόπο επιβίωσης για τη νέα γενιά.
Βέβαια δεν θα περίμενε κανείς διαφορετική στάση από τις δυνάμεις αυτές. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η στάση της ΚΝΕ που φαίνεται ότι με τις πολιτικές της επιλογές και τη στάση της όλη τη χρονιά μάλλον κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τις καθεστωτικές παρατάξεις. Η μεθοδευμένη απουσία της από τις γενικές συνελέυσεις, το ανοιχτό σαμποτάρισμά τους, η λασπολογία και ο χαρακτηρισμός τους ως εκφυλιστικές διαδικασίες θέτει πολλά ερωτήματα σε σχέση με το κατά πόσο μια τέτοια γραμμή θέλει και μπορεί πραγματικά να «ανασυγκροτήσει το φοιτητικό κίνημα.
Η ΚΝΕ με την γραμμή αυτή εδώ και 2 χρόνια εντοπίζει γενικευμένο «εκφυλισμό». Εκφυλισμός είναι λοιπόν το ότι το φοιτητικό κίνημα από το ‘90 μέχρι και τώρα βρίσκεται σε διαρκή μάχη με τις κυβερνητικές επιλογές; Το ότι μέσα από τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να δημιουργήσει αναχώματα σε μια σειρά μέτρων που προσπάθησε να περάσει το εκάστοτε υπουργείο παιδείας και αποτέλεσε εμπνευστή για μια ολόκληρη γενιά αλλά και πυροδότη για ευρύτερους νεολαιίστικους αγώνες (καταφέρνοντας να μπλοκάρει το νόμο Γιαννάκου το 2006, να ανατρέψει την αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2007, να κάνει την χώρα μας σπασμένο κρίκο του ΚΕΧΑΕ και της Μπολόνια); Φυσικά επιμέρους προβληματικές σε Συλλόγους και Σχολές εμφανίζονται, εκεί που πλειοψηφούν οι καθεστωτικές παρατάξεις και σαμποτάρουν κάθε συλλογική, ανατρεπτική διαδικασία. Όμως η ΚΝΕ, πάρα τα αλλεπάλληλα κάλεσμα των σχημάτων της ΕΑΑΚ, δεν μπαίνει καν στον κόπο να μαζικοποιηθούν οι διαδικασίες και να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του κινήματος. Παραμένει οχυρωμένη γύρω από την ηττοπαθή λογική ότι στο σήμερα και μέσα από αυτούς τους συσχετισμούς δεν μπορούμε να πετύχουμε νίκες απέναντι στη κυρίαρχη πολιτική.
Μάλιστα η επιλογή του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών που άλλοτε ανομολόγητα κι άλλοτε ανοιχτά στοχεύει στη διάσπαση των συλλόγων έρχεται να ενταθεί και να ολοκληρωθεί από τη στρεβλή αντίληψη για τον ορισμό των φοιτητικών εκλογών μέσα από εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις. Η επιλογή αυτή οδηγεί στο να κάνει ο κάθε σύλλογος μόνος του εκλογές με αποτέλεσμα να χτυπιέται ο πανελλαδικός και ενιαίος χαρακτήρας της δράσης και της απόφασης των συλλόγων, που είναι κεκτημένο του φοιτητιτικού κινήματος απο τα χρόνια της αντι-δικτατορικής πάλης ως σήμερα.
Η Ε.Α.Α.Κ. υπερασπίζεται την ενότητα στη βάση των συμφερόντων της πλειοψηφίας των φοιτητών και την πανελλαδικότητα του φοιτητικού κινήματος και όλων των διαδικασιών του. Με αυτό τον τρόπο το μεταπολιτευτικό φοιτητικό κίνημα κατάφερε να έχει παν-κοινωνική και παλλαϊκή εμβέλεια, να πετυχαίνει νίκες και να συμπορεύεται με το μαχητικό εργατικό κίνημα. Υπερασπιζόμαστε τις μαζικές, ενιαίες Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων ως το βασικό όργανο στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν, να βγάζουν τα συμπεράσματα τους αλλά και να παίρνουν θέση οι φοιτητές. Αυτές οι διαδικασίες δίνουν την δυνατότητα έκφρασης των πιο αγωνιστικών διαθέσεων της νεολαίας, είναι διαδικασίες στις οποίες εκτίθενται οι κυβερνητικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Από την άλλη μεριά, οι φοιτητικές εκλογές ως ένα πεδίο στο οποίο πρέπει με συνολικό τρόπο η νεολαία να πάρει θέση, για να μπορέσει να σταλεί μήνυμα ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ κυβέρνησης – ΔΝΤ –ΕΕ πρέπει να πραγματοποιούνται ίδια μέρα και πανελλαδικά σε όλους τους συλλόγους, πρέπει με μαζικό τρόπο να ενισχύουν τα ρεύματα ανατροπής που υπάρχουν στη νεολαία.
Η μαχητική και εργατοδημοκρατική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος φυσικά βρίσκει πολλούς εχθρούς και δυστυχώς η ΚΝΕ από ότι φαίνεται δεν διαλέγει να σταθεί αρωγός σε ένα τέτοιο σχέδιο παρά διαλέγει να κορυφώσει την χυδαία επίθεση στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ αλλά και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς γενικότερα. Αυτή η επιλογή όχι μόνο δεν ευνοεί το φοιτητικό κίνημα αλλά επίσης υπονομεύει και την αναγκαία κινηματική κοινή δράση που πρέπει να ακολουθήσουν οι δυνάμεις της αριστεράς, που όπως φάνηκε και το 2007 μπορεί να φέρει νικηφόρα αποτελέσματα. Είναι μια επιλογή που είχε σαν αφετηρία τη σκευωρία απο την ηγεσία της ΚΝΕ και του ΚΚΕ απέναντι στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ με αφορμή τη δήθεν «βεβήλωση» του μνημείου της ηρωικής αγωνίστριας Σ. Βασιλακοπούλου. Η συνέχεια δίνεται μέσα από χυδαία άρθρα στον Ριζοσπάστη και ως επιστέγασμα έρχεται η στοχοποίηση των δυνάμεων της ΕΑΑΚ ως τραμπούκων και απόγονων της ΕΚΟΦ. Η νέα επίθεση στους πραγματικούς, από ότι φαίνεται, εχθρούς της ΚΝΕ (δηλαδή τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς) έρχεται με την τελευταία κατηγορία πως η ΕΑΑΚ δε λογαριάζει τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων (!!!). Με βάση την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν πανελλαδικά οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ για να πραγματοποιηθούν κινηματικές γενικές συνελεύσεις μέσα σε όλους τους συλλόγους από την αρχή της χρονιάς θα αναρωτιόταν οποιοσδήποτε κι εμείς μαζί ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ Η ΓΚΕΜΠΕΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ και ΤΙ ΡΟΛΟ ΒΑΡΑΕΙ Η ΚΝΕ;
Απαράκλητα και χωρίς αυταπάτες, εχθρός δικός μας είναι η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της, είναι η πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ που έρχονται να διαλύσουν το μέλλον και το δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων. Απευθύνουμε κάλεσμα στο κόσμο των σχολών και στις δυνάμεις της αριστεράς -και της ΚΝΕ συμπεριλαμβανομένης- για μια νέα συνολική πολιτική επανεξόρμηση του φοιτητικού κινήματος, με στόχο την εκ νέου μαζικοποίηση και πολιτικοποίηση των διαδικασιών του. Σ’ αυτό το πεδίο, της κοινής πάλης για την απόκρουση και την ανατροπή τηε κυβερνητικής πολιτικής να γίνει και η διαπάλη των διαφορετικών λογικών για το κίνημα. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει νέος γύρος αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική συνολικά.
Όσον αφορά τις φοιτητικές εκλογές καλούμε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς σε κοινή πάλη ώστε να αναδειχτεί ο πολιτικός τους χαρακτήρας, να γίνουν βήμα για την καταδίκη της κυρίαρχης αντιλαικής πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή να σταθούμε ενιαία απέναντι στις καθεστωτικές δυνάμεις και το όργιο νοθείας που αυτές επιβάλουν. Να απαιτήσουμε να μην αλλάξει κανένας εκλογικός κανονισμός σε συλλόγους που η Αριστερά επέβαλε διαφανείς και δημοκρατικές φοιτητικές εκλογές και ενιαία να παλέψουμε ώστε να μην υπάρχει νοθεία σε σχολές όπου η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ ελέγχουν την διαδικασία των εκλογών. Αυτό απαιτεί το να παλέψουμε ενιαία ώστε σε κάθε σύλλογο για την συγκρότηση ευφορευτικών επιτροπών με ισότιμη παρουσία αντιπροσώπων από κάθε παράταξη, να υπάρχει παραβάν και να διασφαλίζεται η μυστικότητα της ψήφου, να υπάρχουν λευκά ψηφοδέλτια και αυτά να καταμετρούνται στα έγκυρα. Στόχοι που θα δώσουν δυναμική απάντηση στην εκτεταμένη νοθεία και στις αντιδημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθούν οι καθεστωτικές παρατάξεις σε μια σειρά από συλλόγους (βλ. ΑΣΟΕΕ, ΠΑ.ΠΕΙ., ΠΑ.ΜΑΚ., ΤΕΦΑΑ, κτλ). Σε κάθε άλλη περίπτωση να υπάρχει κοινή καταγγελία απο τις δυνάμεις της Αριστεράς και καθολική μη αναγνώριση του αποτελέσματος.
Παράλληλα, με συνείδηση ότι και οι εκλογές είναι μια μόνο στιγμή του κινήματος, καλούμε τον κόσμο του αγώνα και κάθε φοιτητή και σπουδαστή να πρωτοστατήσουμε σε μια νέα φάση με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις ώστε η σπουδάζουσα νεολαία, στο πλάι των εργαζομένων, να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας: Η πολιτική που διαλύει το μέλλον μας θα γίνει παρελθόν, θα ανατραπεί!
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει τις πρώτες απαντήσεις του από την αρχή της χρονιάς. Μαζικές γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις δείχνουν στην κυβέρνηση και την Διαμαντοπούλου πως το κίνημα είναι έτοιμο να συμβάλει νικηφόρα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Όσο και αν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και ο «διάλογος» του Υπουργείου προσπαθούν να αποσιωπήσουν την παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος, δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι παρά της μεγαλεπήβολες εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωσή βρίσκει σθεναρή αντίσταση. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μέσα από τις οργανωμένες και δυναμικές διαδικασίες και κινητοποιήσεις τους δεν έχουν γίνει ακόμα παρανάλωμα του πυρρός των επιχειρήσεων και του αυταρχισμού όπως θα ήθελε η κυβέρνηση και το ΔΝΤ.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού περνούν με σαφή τρόπο την επιλογή να αποσυγκροτήσουν και να αποπολιτικοποιήσουν το φοιτητικό κίνημα. Θέλουν πανεπιστήμια και ΤΕΙ χωρίς ανατρεπτική συνδικαλιστική δράση, χωρίς οργανωμένους Συλλόγους Φοιτητών, χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, όπου ακόμα και οι εκλογές που αποτελούσαν εν μέρει προνομιακό πεδίο για τις δυνάμεις της κυρίαρχης πολιτικής θα παραπέμπονται στις καλένδες. Οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι εναρμονισμένες σε αυτό το σχέδιο για το φοιτητικό κίνημα. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μην βρει οργανωμένη και ανατρεπτική έκφραση η διογκωμένη οργή της σπουδάζουσας νεολαίας απέναντι στην πολιτική των κομμάτων τους. Γι αυτό με κάθε μέσο από την αρχή της χρονιάς σαμποτάρουν τις διαδικασίες των Συλλόγων, προβάλλουν τον ατομικό δρόμο και την προσωπική ανέλιξη ως μόνο τρόπο επιβίωσης για τη νέα γενιά.
Βέβαια δεν θα περίμενε κανείς διαφορετική στάση από τις δυνάμεις αυτές. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η στάση της ΚΝΕ που φαίνεται ότι με τις πολιτικές της επιλογές και τη στάση της όλη τη χρονιά μάλλον κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τις καθεστωτικές παρατάξεις. Η μεθοδευμένη απουσία της από τις γενικές συνελέυσεις, το ανοιχτό σαμποτάρισμά τους, η λασπολογία και ο χαρακτηρισμός τους ως εκφυλιστικές διαδικασίες θέτει πολλά ερωτήματα σε σχέση με το κατά πόσο μια τέτοια γραμμή θέλει και μπορεί πραγματικά να «ανασυγκροτήσει το φοιτητικό κίνημα.
Η ΚΝΕ με την γραμμή αυτή εδώ και 2 χρόνια εντοπίζει γενικευμένο «εκφυλισμό». Εκφυλισμός είναι λοιπόν το ότι το φοιτητικό κίνημα από το ‘90 μέχρι και τώρα βρίσκεται σε διαρκή μάχη με τις κυβερνητικές επιλογές; Το ότι μέσα από τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να δημιουργήσει αναχώματα σε μια σειρά μέτρων που προσπάθησε να περάσει το εκάστοτε υπουργείο παιδείας και αποτέλεσε εμπνευστή για μια ολόκληρη γενιά αλλά και πυροδότη για ευρύτερους νεολαιίστικους αγώνες (καταφέρνοντας να μπλοκάρει το νόμο Γιαννάκου το 2006, να ανατρέψει την αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2007, να κάνει την χώρα μας σπασμένο κρίκο του ΚΕΧΑΕ και της Μπολόνια); Φυσικά επιμέρους προβληματικές σε Συλλόγους και Σχολές εμφανίζονται, εκεί που πλειοψηφούν οι καθεστωτικές παρατάξεις και σαμποτάρουν κάθε συλλογική, ανατρεπτική διαδικασία. Όμως η ΚΝΕ, πάρα τα αλλεπάλληλα κάλεσμα των σχημάτων της ΕΑΑΚ, δεν μπαίνει καν στον κόπο να μαζικοποιηθούν οι διαδικασίες και να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του κινήματος. Παραμένει οχυρωμένη γύρω από την ηττοπαθή λογική ότι στο σήμερα και μέσα από αυτούς τους συσχετισμούς δεν μπορούμε να πετύχουμε νίκες απέναντι στη κυρίαρχη πολιτική.
Μάλιστα η επιλογή του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών που άλλοτε ανομολόγητα κι άλλοτε ανοιχτά στοχεύει στη διάσπαση των συλλόγων έρχεται να ενταθεί και να ολοκληρωθεί από τη στρεβλή αντίληψη για τον ορισμό των φοιτητικών εκλογών μέσα από εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις. Η επιλογή αυτή οδηγεί στο να κάνει ο κάθε σύλλογος μόνος του εκλογές με αποτέλεσμα να χτυπιέται ο πανελλαδικός και ενιαίος χαρακτήρας της δράσης και της απόφασης των συλλόγων, που είναι κεκτημένο του φοιτητιτικού κινήματος απο τα χρόνια της αντι-δικτατορικής πάλης ως σήμερα.
Η Ε.Α.Α.Κ. υπερασπίζεται την ενότητα στη βάση των συμφερόντων της πλειοψηφίας των φοιτητών και την πανελλαδικότητα του φοιτητικού κινήματος και όλων των διαδικασιών του. Με αυτό τον τρόπο το μεταπολιτευτικό φοιτητικό κίνημα κατάφερε να έχει παν-κοινωνική και παλλαϊκή εμβέλεια, να πετυχαίνει νίκες και να συμπορεύεται με το μαχητικό εργατικό κίνημα. Υπερασπιζόμαστε τις μαζικές, ενιαίες Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων ως το βασικό όργανο στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν, να βγάζουν τα συμπεράσματα τους αλλά και να παίρνουν θέση οι φοιτητές. Αυτές οι διαδικασίες δίνουν την δυνατότητα έκφρασης των πιο αγωνιστικών διαθέσεων της νεολαίας, είναι διαδικασίες στις οποίες εκτίθενται οι κυβερνητικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Από την άλλη μεριά, οι φοιτητικές εκλογές ως ένα πεδίο στο οποίο πρέπει με συνολικό τρόπο η νεολαία να πάρει θέση, για να μπορέσει να σταλεί μήνυμα ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ κυβέρνησης – ΔΝΤ –ΕΕ πρέπει να πραγματοποιούνται ίδια μέρα και πανελλαδικά σε όλους τους συλλόγους, πρέπει με μαζικό τρόπο να ενισχύουν τα ρεύματα ανατροπής που υπάρχουν στη νεολαία.
Η μαχητική και εργατοδημοκρατική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος φυσικά βρίσκει πολλούς εχθρούς και δυστυχώς η ΚΝΕ από ότι φαίνεται δεν διαλέγει να σταθεί αρωγός σε ένα τέτοιο σχέδιο παρά διαλέγει να κορυφώσει την χυδαία επίθεση στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ αλλά και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς γενικότερα. Αυτή η επιλογή όχι μόνο δεν ευνοεί το φοιτητικό κίνημα αλλά επίσης υπονομεύει και την αναγκαία κινηματική κοινή δράση που πρέπει να ακολουθήσουν οι δυνάμεις της αριστεράς, που όπως φάνηκε και το 2007 μπορεί να φέρει νικηφόρα αποτελέσματα. Είναι μια επιλογή που είχε σαν αφετηρία τη σκευωρία απο την ηγεσία της ΚΝΕ και του ΚΚΕ απέναντι στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ με αφορμή τη δήθεν «βεβήλωση» του μνημείου της ηρωικής αγωνίστριας Σ. Βασιλακοπούλου. Η συνέχεια δίνεται μέσα από χυδαία άρθρα στον Ριζοσπάστη και ως επιστέγασμα έρχεται η στοχοποίηση των δυνάμεων της ΕΑΑΚ ως τραμπούκων και απόγονων της ΕΚΟΦ. Η νέα επίθεση στους πραγματικούς, από ότι φαίνεται, εχθρούς της ΚΝΕ (δηλαδή τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς) έρχεται με την τελευταία κατηγορία πως η ΕΑΑΚ δε λογαριάζει τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων (!!!). Με βάση την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν πανελλαδικά οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ για να πραγματοποιηθούν κινηματικές γενικές συνελεύσεις μέσα σε όλους τους συλλόγους από την αρχή της χρονιάς θα αναρωτιόταν οποιοσδήποτε κι εμείς μαζί ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ Η ΓΚΕΜΠΕΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ και ΤΙ ΡΟΛΟ ΒΑΡΑΕΙ Η ΚΝΕ;
Απαράκλητα και χωρίς αυταπάτες, εχθρός δικός μας είναι η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της, είναι η πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ που έρχονται να διαλύσουν το μέλλον και το δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων. Απευθύνουμε κάλεσμα στο κόσμο των σχολών και στις δυνάμεις της αριστεράς -και της ΚΝΕ συμπεριλαμβανομένης- για μια νέα συνολική πολιτική επανεξόρμηση του φοιτητικού κινήματος, με στόχο την εκ νέου μαζικοποίηση και πολιτικοποίηση των διαδικασιών του. Σ’ αυτό το πεδίο, της κοινής πάλης για την απόκρουση και την ανατροπή τηε κυβερνητικής πολιτικής να γίνει και η διαπάλη των διαφορετικών λογικών για το κίνημα. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει νέος γύρος αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική συνολικά.
Όσον αφορά τις φοιτητικές εκλογές καλούμε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς σε κοινή πάλη ώστε να αναδειχτεί ο πολιτικός τους χαρακτήρας, να γίνουν βήμα για την καταδίκη της κυρίαρχης αντιλαικής πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή να σταθούμε ενιαία απέναντι στις καθεστωτικές δυνάμεις και το όργιο νοθείας που αυτές επιβάλουν. Να απαιτήσουμε να μην αλλάξει κανένας εκλογικός κανονισμός σε συλλόγους που η Αριστερά επέβαλε διαφανείς και δημοκρατικές φοιτητικές εκλογές και ενιαία να παλέψουμε ώστε να μην υπάρχει νοθεία σε σχολές όπου η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ ελέγχουν την διαδικασία των εκλογών. Αυτό απαιτεί το να παλέψουμε ενιαία ώστε σε κάθε σύλλογο για την συγκρότηση ευφορευτικών επιτροπών με ισότιμη παρουσία αντιπροσώπων από κάθε παράταξη, να υπάρχει παραβάν και να διασφαλίζεται η μυστικότητα της ψήφου, να υπάρχουν λευκά ψηφοδέλτια και αυτά να καταμετρούνται στα έγκυρα. Στόχοι που θα δώσουν δυναμική απάντηση στην εκτεταμένη νοθεία και στις αντιδημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθούν οι καθεστωτικές παρατάξεις σε μια σειρά από συλλόγους (βλ. ΑΣΟΕΕ, ΠΑ.ΠΕΙ., ΠΑ.ΜΑΚ., ΤΕΦΑΑ, κτλ). Σε κάθε άλλη περίπτωση να υπάρχει κοινή καταγγελία απο τις δυνάμεις της Αριστεράς και καθολική μη αναγνώριση του αποτελέσματος.
Παράλληλα, με συνείδηση ότι και οι εκλογές είναι μια μόνο στιγμή του κινήματος, καλούμε τον κόσμο του αγώνα και κάθε φοιτητή και σπουδαστή να πρωτοστατήσουμε σε μια νέα φάση με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις ώστε η σπουδάζουσα νεολαία, στο πλάι των εργαζομένων, να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας: Η πολιτική που διαλύει το μέλλον μας θα γίνει παρελθόν, θα ανατραπεί!
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
(ΑΕΙ-ΤΕΙ)
(ΑΕΙ-ΤΕΙ)
