Στην περίοδο της γενικευμένης επίθεσης σε παιδεία εργασία και λίγο πριν το κατέβασμα του νόμου Διαμαντοπουλου για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δυστυχώς η ΚΝΕ για άλλη μια φορά βγάζει φλάς αριστερα για να στρίψει δεξιά. Την ώρα που το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να συμβάλλει με την κλιμάκωση της πάλης του και των κινητοποιήσεων στην ενοποίηση των επιμέρους κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων ενάντια στη σύγχρονη χούντα ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, η ΚΝΕ επιλέγει τη διάσπαση του, τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά ερώτηματα και την κομματική περιχαράκωση.
Ποιό είναι το πραγματικό ερώτημα όπου καλούνται να τοποθετηθούν οι φοιτητές, και με βάση αυτό να οργανώσουν από τα κάτω την πάλη τους και τις συνελεύσεις τους ? Είναι η ημερομηνία διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών ή η συμβολή σε ένα μαχητικό κίνημα διαρκείας για την ήττα και την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής? Η εμμονή από την πλευρά της ΚΝΕ στο πρώτο αποπροσανατολίζει την δράση των φοιτητών, βάζει οριστική ταφόπλακα στην όποια δυνατότητα κοινής συμπόρευσης με το υπόλοιπο φοιτητικό κίνημα, και αντικειμενικά ρίχνει νερό στον μύλο της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της.
Όλο το προηγούμενο διάστημα η ΚΝΕ επέλεγε να συγκροτεί κλειστές επιτροπές αγώνα (κομματικά μαγαζιά), αντιπαραθετικές και διασπαστικές προς το φοιτητικό κίνημα. Η δικαιολόγηση αυτής της στάσης της είναι ο «εκφυλισμός» του φοιτητικού κινήματος, αρνούμενη κάθε ίχνος αυτοκριτικής για το γεγονός ότι η ίδια μαζί με τις καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ σαμπόταρε τις γενικές συνελεύσεις, καλώντας τον κόσμο να αποχωρήσει από αυτές, ακόμα και σε σχολές που είναι πρωτοπόρες στο κίνημα, ή ακόμα και σε σχολές που οι συσχετισμοί είναι υπέρ της (Φυσικό Αθήνας, Φυσικό Πάτρας) ή ακόμα χειρότερα σε σχολές κινηματικής ανυδρίας (ΠΑ.ΠΕΙ). Ισχυρίζονται πως οι φοιτητικές συνελεύσεις είναι γραφειοκρατικές λόγω των πλειοψηφιών ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, όταν πέρσι πρωτοστατούσαν στα διαπαραταξιακά μαζέματα για τη συγκρότηση των γραφειοκρατικών οργάνων της ΕΦΕΕ-ΕΣΕΕ(αποδεχόμενοι ακόμα και νοθείες όπως στο ΠΑΜΑΚ και στην ΑΣΟΕΕ), στις οποίες η συσχετισμοί είναι εξίσου πλειοψηφικοί για τις καθεστωτικές παρατάξεις και κατηγορούσαν την Ε.Α.Α.Κ. που είχε ταχθεί ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης αυτών των οργάνων.
Το τελευταίο διάστημα η ΚΝΕ σε πολλές σχολές καλεί τους φοιτητές σε εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις ώστε κάθε σύλλογος να αποφασίσει μόνος του τη μέρα διεξαγωγής των εκλογών του, και να αποτιμήσει το «συνδικαλιστικό έργο» των μελών του ΔΣ(οι περιβόητες «προτάσεις» για τις οποίες σκυλοτρώγονται σε κάθε συνέλευση ΔΑΠ-ΠΑΣΠ). Ήδη ο Σύλλογος Σπουδαστών του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας του ΤΕΙ Κρήτης αποφάσισε για εκλογές στις 11 Μαίου. Αυτή η εξέλιξη πέρα από τη χυδαία μετατροπή των συλλόγων σε ιμάντα μεταβίβασης της κομματικής γραμμής, ενισχύει τον κίνδυνο της μη ενιαίας διεξαγωγής φοιτητικών εκλογών την ίδια ημερομηνία σε ΑΕΙ- ΤΕΙ κατι που θα έχει ως αποτέλεσμα:
1. Να αποσυνδέσουν τα καθημερινά προβλήματα των φοιτητών από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, από την επίθεση της κυβέρνησης- ΕΕ – ΔΝΤ και κάθε εκφραστή αυτής της πολιτικής σε παιδεία-εργασία-δημοκρατικά δικαιώματα και αναιρεί τη δυνατότητα οι εκλογές να αποτελέσουν πραγματικό δημοψήφισμα της νεολαίας, πολιτικό γεγονός που θα καταδικάζει την αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και κάθε εκφραστή του.
2. Είναι βούτυρο στο ψωμί των κυβερνητικών παρατάξεων (ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) να διαφοροποιούν τη λογική τους από σχολή σε σχολή (π.χ. άλλη τοποθέτηση έχει η ΠΑΣΠ ΤΕΙ με την ΠΑΣΠ πανελλαδικά).
3. Αυτή η κίνηση θα αποτελέσει το πρόπλασμα για την διάσπαση των ενιαίων συλλόγων και της δημιουργίας μιας παράλληλης δομής αυστηρά ελεγχόμενη από την ΚΝΕ. Οι ενιαίοι σύλλογοι που ο κάθε φοιτητής εντάσσεται σε αυτούς με την εγγραφή στη σχολή είναι ιστορική κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος,και η μαζικότητα τους αποτελεί βασική προυπόθεση για το ξέσπασμα μαχητικών αγώνων, κόντρα σε μια λογική «συνδικαλιστικής ερήμου» όπως στο εργατικό κίνημα όπου μόνο 12% είναι ενταγμένοι σε σωματεία.
Όλη αυτή η τακτική της ΚΝΕ πλαισιώνεται από μια άνευ προηγουμένου και αρχών επίθεση και λασπολογία μονοθεματικά απέναντι στην ΕΑΑΚ δείχνοντας πως τον πολιτισμό του Γιάννη Ρίτσου "ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΣΜΟ ...ΕΜΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΣΜΟ" τον θυμούνται μόνο στις κομματικές εκδηλώσεις. Το ερώτημα τίθεται επιτακτικά στην ΚΝΕ: Θα μπει πραγματικά στον πόλεμο, με ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πολιτική γραμμή; Θα συμβάλει σε ένα πολιτικά επικίνδυνο κίνημα και στην ανατρεπτική κοινή δράση για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου ή στον πολιτικό αφοπλισμό και την ήττα των εργαζομένων, με τη λογική «πας μη ΚΚΕ βάρβαρος»;
Οι φοιτητές πρέπει με την συμμετοχή τους να δυναμώσουν τους συλλόγους, να μαζικοποιήσουν της γενικές συνελεύσεις,να ενωθούν με τον αγώνα των εργαζομένων και να πάρουν θέση: να αποδοκιμάσουν στην πράξη τους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, και να ανατρέψουν τον σύγχρονο μεσαίωνα που προωθείται.
Ποιό είναι το πραγματικό ερώτημα όπου καλούνται να τοποθετηθούν οι φοιτητές, και με βάση αυτό να οργανώσουν από τα κάτω την πάλη τους και τις συνελεύσεις τους ? Είναι η ημερομηνία διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών ή η συμβολή σε ένα μαχητικό κίνημα διαρκείας για την ήττα και την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής? Η εμμονή από την πλευρά της ΚΝΕ στο πρώτο αποπροσανατολίζει την δράση των φοιτητών, βάζει οριστική ταφόπλακα στην όποια δυνατότητα κοινής συμπόρευσης με το υπόλοιπο φοιτητικό κίνημα, και αντικειμενικά ρίχνει νερό στον μύλο της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της.
Όλο το προηγούμενο διάστημα η ΚΝΕ επέλεγε να συγκροτεί κλειστές επιτροπές αγώνα (κομματικά μαγαζιά), αντιπαραθετικές και διασπαστικές προς το φοιτητικό κίνημα. Η δικαιολόγηση αυτής της στάσης της είναι ο «εκφυλισμός» του φοιτητικού κινήματος, αρνούμενη κάθε ίχνος αυτοκριτικής για το γεγονός ότι η ίδια μαζί με τις καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ σαμπόταρε τις γενικές συνελεύσεις, καλώντας τον κόσμο να αποχωρήσει από αυτές, ακόμα και σε σχολές που είναι πρωτοπόρες στο κίνημα, ή ακόμα και σε σχολές που οι συσχετισμοί είναι υπέρ της (Φυσικό Αθήνας, Φυσικό Πάτρας) ή ακόμα χειρότερα σε σχολές κινηματικής ανυδρίας (ΠΑ.ΠΕΙ). Ισχυρίζονται πως οι φοιτητικές συνελεύσεις είναι γραφειοκρατικές λόγω των πλειοψηφιών ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, όταν πέρσι πρωτοστατούσαν στα διαπαραταξιακά μαζέματα για τη συγκρότηση των γραφειοκρατικών οργάνων της ΕΦΕΕ-ΕΣΕΕ(αποδεχόμενοι ακόμα και νοθείες όπως στο ΠΑΜΑΚ και στην ΑΣΟΕΕ), στις οποίες η συσχετισμοί είναι εξίσου πλειοψηφικοί για τις καθεστωτικές παρατάξεις και κατηγορούσαν την Ε.Α.Α.Κ. που είχε ταχθεί ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης αυτών των οργάνων.
Το τελευταίο διάστημα η ΚΝΕ σε πολλές σχολές καλεί τους φοιτητές σε εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις ώστε κάθε σύλλογος να αποφασίσει μόνος του τη μέρα διεξαγωγής των εκλογών του, και να αποτιμήσει το «συνδικαλιστικό έργο» των μελών του ΔΣ(οι περιβόητες «προτάσεις» για τις οποίες σκυλοτρώγονται σε κάθε συνέλευση ΔΑΠ-ΠΑΣΠ). Ήδη ο Σύλλογος Σπουδαστών του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας του ΤΕΙ Κρήτης αποφάσισε για εκλογές στις 11 Μαίου. Αυτή η εξέλιξη πέρα από τη χυδαία μετατροπή των συλλόγων σε ιμάντα μεταβίβασης της κομματικής γραμμής, ενισχύει τον κίνδυνο της μη ενιαίας διεξαγωγής φοιτητικών εκλογών την ίδια ημερομηνία σε ΑΕΙ- ΤΕΙ κατι που θα έχει ως αποτέλεσμα:
1. Να αποσυνδέσουν τα καθημερινά προβλήματα των φοιτητών από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, από την επίθεση της κυβέρνησης- ΕΕ – ΔΝΤ και κάθε εκφραστή αυτής της πολιτικής σε παιδεία-εργασία-δημοκρατικά δικαιώματα και αναιρεί τη δυνατότητα οι εκλογές να αποτελέσουν πραγματικό δημοψήφισμα της νεολαίας, πολιτικό γεγονός που θα καταδικάζει την αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και κάθε εκφραστή του.
2. Είναι βούτυρο στο ψωμί των κυβερνητικών παρατάξεων (ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) να διαφοροποιούν τη λογική τους από σχολή σε σχολή (π.χ. άλλη τοποθέτηση έχει η ΠΑΣΠ ΤΕΙ με την ΠΑΣΠ πανελλαδικά).
3. Αυτή η κίνηση θα αποτελέσει το πρόπλασμα για την διάσπαση των ενιαίων συλλόγων και της δημιουργίας μιας παράλληλης δομής αυστηρά ελεγχόμενη από την ΚΝΕ. Οι ενιαίοι σύλλογοι που ο κάθε φοιτητής εντάσσεται σε αυτούς με την εγγραφή στη σχολή είναι ιστορική κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος,και η μαζικότητα τους αποτελεί βασική προυπόθεση για το ξέσπασμα μαχητικών αγώνων, κόντρα σε μια λογική «συνδικαλιστικής ερήμου» όπως στο εργατικό κίνημα όπου μόνο 12% είναι ενταγμένοι σε σωματεία.
Όλη αυτή η τακτική της ΚΝΕ πλαισιώνεται από μια άνευ προηγουμένου και αρχών επίθεση και λασπολογία μονοθεματικά απέναντι στην ΕΑΑΚ δείχνοντας πως τον πολιτισμό του Γιάννη Ρίτσου "ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΣΜΟ ...ΕΜΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΣΜΟ" τον θυμούνται μόνο στις κομματικές εκδηλώσεις. Το ερώτημα τίθεται επιτακτικά στην ΚΝΕ: Θα μπει πραγματικά στον πόλεμο, με ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πολιτική γραμμή; Θα συμβάλει σε ένα πολιτικά επικίνδυνο κίνημα και στην ανατρεπτική κοινή δράση για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου ή στον πολιτικό αφοπλισμό και την ήττα των εργαζομένων, με τη λογική «πας μη ΚΚΕ βάρβαρος»;
Οι φοιτητές πρέπει με την συμμετοχή τους να δυναμώσουν τους συλλόγους, να μαζικοποιήσουν της γενικές συνελεύσεις,να ενωθούν με τον αγώνα των εργαζομένων και να πάρουν θέση: να αποδοκιμάσουν στην πράξη τους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, και να ανατρέψουν τον σύγχρονο μεσαίωνα που προωθείται.
Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις
