Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Αποφάσεις γενικών συνελεύσεων Σ.Τ.Ε(7/11)-Σ.Δ.Ο(8/11)-Σ.Ε.Υ.Π(9/11)


Καλούμε σε:  
·         Τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη.
·         Πορεία των συλλόγων την Πέμπτη  17 Νοέμβρη
·         Πρόταση του συλλόγου η πορεία να περάσει απο το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα  
·         Το Παράρτημα να γίνει κέντρο αγώνα όλου του λαού της Πάτρας υπό την ευθύνη των φοιτητικών συλλόγων και σωματείων.
·         Ανοιχτό συντονιστικό για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου
·         Συμμετοχή του συλλόγου στο συντονιστικό των γενικών συνελεύσεων με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους
·         Εξώστρεφες δράσεις του φοιτητικού κινήματος που θα καλούν σε παλλαικό ξεσηκωμό
·         Νέος γύρος γενικών συνελεύσεων (Σ.Τ.Ε την Δευτέρα 21/11-Σ.Δ.Ο την Τρίτη 22/11-Σ.Ε.Υ.Π την Τετάρτη 23/11)
Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!
Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και  των εργαζομένων.
Το Πολυτεχνείο των καιρών μας το ζούμε, όμως, ήδη, όλο το τελευταίο διάστημα. Σε μια περίοδο πρωτοφανούς προσπάθειας αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος, στο όνομα του χρέους και της οικονομικής κρίσης και με την απειλή της χρεωκοπίας. Η πολιτική του μνημονίου φέρνει μια σειρά μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία που προσπαθούν να κάνουν εργαζόμενους και νεολαία να πληρώσουν μια κρίση που δε δημιούργησαν , με στόχο να βαθύνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση τους. Η σύγχρονη «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ- ΔΝΤ, δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της. Θέλουν να διατηρηθούν στην εξουσία και να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με κάθε τρόπο (βλ. προσπάθεια για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ντόρα). Για να αποσπάσουν συναίνεση για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης που θα μας ρίξει στα τάρταρα κατέφυγαν στο χειρισμό του δημοψηφίσματος. Φοβήθηκαν όμως την προοπτική να πάρουν ένα τεράστιο ΟΧΙ από τον κόσμο, που με τη μαχητικότητά του και τους αγώνες του δείχνει να μην εκβιάζεται.  Αυτοί που ξεπουλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία θέλουν να υπογραφτεί πρώτα η νέα δανειακή σύμβαση, υποθηκεύοντας την Ελλάδα για τα επόμενα 20 χρόνια και ολοκληρώνοντας έτσι την «αποστολή» τους- δηλαδή την καταστροφή της χώρας και του λαού να προχωρήσουν σε εκλογές.
 Είναι αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»  φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Ήταν μια εξέγερση που πυροδοτήθηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις, μέσα στο κλίμα του γενικότερου πολιτικού αναβρασμού, για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας, για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει και παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στους αγώνες των φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργίες των εργαζομένων , στις καταλήψεις των μαθητών, στο πρωτόγνωρο κίνημα των πλατειών, στα κινήματα «δεν πληρώνω», στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές αναμετρήσεις. Αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις διαδηλώσεις της 28ης Οκτώβρη που ο λαός εξέφρασε το «ΟΧΙ» απέναντι στην επίσημη πολιτική σκηνή με το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73». 
Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν!38 χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των αναγκών του με άξονα το ίδιο σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!
                                
Για εμάς σήμερα «ΨΩΜΙ» σημαίνει:  
Εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της κυρίαρχης πολιτικής να βυθίσει τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία σε κατάσταση οριακής επιβίωσης . Σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι” , μέσα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων , την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας , και την ένταξη χιλιάδων εργαζομένων σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας ή στο ταμείο ανεργίας .Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Σημαίνει ρήξη με τον υλικό και ιδεολογικό μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη πολιτική για την εμπέδωση της αντιλαϊκής πολιτικής :το χρέος . Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση το «κούρεμα» , που φέρνει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τελικά, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον βραχνά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις κυβερνήσεις για αντιλαϊκά μέτρα , καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το κλείσιμο ή τις συγχωνεύσεις  σχολών η λύση είναι μία: Διαγραφή του χρέους , καμία αποπληρωμή του σε οποιαδήποτε μορφή . Καμία αναγνώρισή του ως χρέος των εργαζομένων και της νεολαίας .

Για εμάς σήμερα «ΠΑΙΔΕΙΑ» σημαίνει:
Να διεκδικήσουμε άμεση απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων χρόνων. Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και των πτυχίων ως μέσο συλλογικής διαπραγμάτευσης , της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών , της έντασης της επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας του πανεπιστημίου και της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας . Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου που μέσα από τη διάλυση των πτυχίων και την εντατικοποίηση της φοιτητικής μας καθημερινότητας επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου , φτηνού και ευέλικτου , καταρτισμένου και αναλώσιμου , πλήρως πειθήνιου στις επιταγές της εργοδοσίας , ώστε η γενιά μας να αποτελέσει τη γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης και επανακατάρτισης , μια γενιά εργαζομένων , “ιδανικών “ ώστε να φορτώσει πάνω της η κυβερνητική πολιτική τα βάρη της κρίσης και του χρέους. Σημαίνει αγώνα για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών , σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό , ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης. Σημαίνει αγώνα για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση , χωρίς κανένα κάθετο και οριζόντιο διαχωρισμό , που ως μόνο στόχο έχει την ένταση ενός πλαστού ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων και την περεταίρω εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία .
Η «ΠΑΙΔΕΙΑ», που θέλουμε, δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση), της κατάργησης του ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, της ενίσχυσης της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς, του νέου νομοσχεδίου για τα ΤΕΙ. Δεν χωρά στη λογική της κατηγοριοποίησης των σχολών, στην εξατομίκευση των πτυχίων, με λίγα λόγια στην «αξιολόγηση» που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Το αίτημα για παιδεία στο τόπο μας ζει πρώτα και κύρια στους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Και το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο η νεολαία θα οργανώνεται με συλλογικές διαδικασίες, όσο θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των διεκδικήσεων του νεολαιίστικου κινήματος , όσο θα τολμάει να ανατρέπει τους αντεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων.


Για εμάς σήμερα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σημαίνει:
Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής . Συμπυκνώνεται γύρω από τον στόχο του να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής . Σημαίνει αποδέσμευση της χώρας  από τη σφαίρα επιρροής του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού της ΕΕ , ακριβώς γιατί το ευρώ και η συνεχής τρομοκρατία από μεριάς της αστικής πολιτικής για το πόσο αναγκαία είναι η παραμονή μας στο μηχανισμό της ευρωζώνη, αποτελεί τον πιο ισχυρό μηχανισμό επιβολής και εμπέδωσης των μέτρων . Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Απέναντι σε αυτούς που καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να φύγει τώρα το ΔΝΤ από την Ελλάδα, ανυπακοή στις προσταγές της ΕΕ, καμία συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο διττό ρόλο του στρατού, όπου από τη μια τον χρησιμοποιούν για να ξαναμοιράσουν τις ζώνες επιρροής τους και από την άλλη για να καταστείλουν οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση από πλευράς του κόσμου.
                                                                                                          
1973-2011: οι αγώνες συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά
Να πιάσουμε το νήμα των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων, από το Πολυτεχνείο του ’73, τις μαθητικές καταλήψεις του ’90-΄91 με την πολιτική δολοφονία του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, το πρόσφατο κίνημα των φοιτητών απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, τις πρόσφατες  απεργιακές κινητοποιήσεις της 19-20 Οκτώβρη απέναντι στην πολιτική του μνημονίου, τελικά, την τεράστια έκρηξη του λαού που βρήκε έκφραση μέσα από το κίνημα των πλατειών. Είναι φέτος που πρέπει να αποτελέσει κόμβο που θα σημάνει τον τελικό γύρο αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Το νήμα που μας συνδέει πίσω με τους αγώνες και τις καταλήψεις του ’90 – ’91 οι οποίες και τότε απέτρεψαν το σύνολο του σχεδιασμού της ΝΔ για την παιδεία και στη διάρκεια των οποίων συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι μια υπόθεση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να υπερασπίζονται το δικαίωμα όχι μόνο της ελευθερίας του λόγου αλλά και της αντίστασης σε όποιες αποφάσεις απειλούν τα συμφέροντά της.
Η τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου 15-16-17 Νοέμβρη(από όπου ξεκίνησε η εξέγερση στην Πάτρα το ’73) να αποτελέσει ένα εκ νέου ραντεβού για την ανασυγκρότηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου και του  νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην επίθεση που πραγματοποιείται στη νέα γενιά, ένα εκ νέου ραντεβού για κοινό αγώνα με τον κόσμο της εργασίας.

Το πολυτεχνείο μας δείχνει το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην υποαπασχόληση και την επανακατάρτιση.
Το πολυτεχνείο ήταν η αρχή…
Εμπρός για τα Πολυτεχνεία της νέας εποχής.

Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς(επιτροπές αγώνα, χωροταξική διαφοροποίηση) εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Στη λογική αυτή εμείς προτείνουμε μια ενιαία πορεία για όλο το λαό της Πάτρας και ένα πολιτικό πλαίσιο διεκδίκησης στη βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας και επομένως εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο σήμερα.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου ήταν πάλη:
·         Αντικυβερνητική: σε αυτή τη λογική καλούμε η πορεία της 17ης Νοέμβρη να περνάει από την παλιά Νομαρχία στο κέντρο της Πάτρας.
·         Αντιιμπεριαλιστική: για αυτό να περνάει από το βρετανικό προξενείο
·         Ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς: για αυτό να περνάει από το μνημείο του αγωνιστή καθηγητή Ν.Τεμπονέρα.

Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια:
·         Στην πολιτική κυβέρνησης- ΔΝΤ- ΕΕ και κάθε επίδοξου διαχειριστή αυτής της πολιτικής.
·         Στο αντιλαϊκό μνημόνιο του ΔΝΤ και τις δανειακές συμβάσεις- νέα συμβόλαια κοινωνικής καταστροφής.
·         Στην αντιδραστική αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταργηθεί τώρα ο αντιεκπαιδευτικός νόμος της Διαμαντοπούλου. Καμία αναθεώρηση του αρ. 16&του Συντάγματος συνολικά, καμία αναγνώριση των ΚΕΣ, να κλείσουν όσα ΚΕΣ υπάρχουν. Να αποσυρθούν οι νόμοι για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. Να μην κλείσει καμία σχολή στο όνομα της κερδοφορίας. Καμία σκέψη για δίδακτρα. Καμία εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ& της Μπολόνια για την παιδεία.
·         Σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα. Έξω οι βάσεις. Νίκη στην Ιντιφάντα. Λευτεριά σε Ιράκ και Παλαιστίνη. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18
Παλεύουμε για:
·         Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν για όλους, χωρίς κανέναν οριζόντιο και κάθετο διαχωρισμό – ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
·         Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών στη βάση των αναγκών μας .
·         Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-Καμία Ανταποδοτική και Επιχειρηματική Λειτουργία
·         Κάτω τα χέρια από το  Άσυλο – Διεύρυνση σε χώρους εργασίας και σχολεία – διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων