Πλησιάζουμε στην 17η Νοεμβρίου και φέτος όπως και κάθε άλλη χρονιά πολλοί θα προσπαθήσουν να εκφυλίσουν το νόημα του Πολυτεχνείου σε ένα μνημόσυνο για “κάποιους γενναίους φοιτητές που αντιστάθηκαν στο καθεστώς της Χούντας” . Μια τέτοια ρηχολογία σκόπιμα υποβιβάζει το νόημα αυτής της εξέγερσης ώστε να αποκρύψει την επικαιρότητα του στο σήμερα . Η εξέγερση αυτή φωνάζοντας ΨΩΜΙ ενάντια στο καθεστώς λιτότητας και οικονομικής εκμετάλλευσης που είχε επικρατήσει στο μετεμφυλιακό κράτος , ΠΑΙΔΕΙΑ ενάντια στην υπαγωγή της παιδείας στα συμφέροντα των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ενάντια στο ολοκληρωτικό καθεστώς αλλά και τις επιταγές των ιμπεριαλιστών , απέδειξε πως ήταν κάτι πολύ πιο βαθύ από έναν αντιδικτατορικό αγώνα . Ήταν ενας παλλαϊκός αγώνας με πρωτοστάτη τη νεολαία για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας .........
Εδώ Πολυτεχνείο...
Από τότε κάθε Νοέμβρης είναι ένας μήνας ιδιαίτερος , και αυτό όχι μόνο γιατί ξυπνάει μνήμες σε όσους ζήσανε εκείνο το Νοέμβρη . Άλλωστε οι μνήμες , αν παραμείνουν μνήμες κάνουν τον κύκλο τους και καταλήγουν κάποια στιγμή σε τόμους Ιστορίας . Το Πολυτεχνείο όμως - όπως κάθε άλλη ιστορική μάχη του λαϊκού κινήματος – ξεπερνάει αυτά τα όρια . Είναι κάτι παραπάνω από μια ανάμνηση , είναι η αδιάψευστη απόδειξη της δύναμης του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος . Είναι ένα σάλπισμα για παλλαϊκό ξεσηκωμό και αγώνα διαρκείας .
Η Χούντα δεν τελείωσε το '73
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται στο φόντο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που αναδεικνύει πιο έντονα απο ποτέ τα όρια και τα αδιέξοδα του συστήματος. Η αδυναμία του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο να βρεί μια λύση για εκ νέου ανάκαμψη της κερδοφορίας του οδηγεί στην επιλογή να φορτώσει το βάρος της κρίσης στον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία . Σε αυτήν την κατεύθυνση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπο τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ σε σύμπραξη με ΝΔ , ΛΑΟΣ και ΔΗ.ΣΥ έχει προχωρήσει -στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους- στην βίαιη αναίρεση κατακτήσεων δεκαετιών του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος ..Στην προσπάθεια επιβολής συνθήκης κοινωνικής καταστροφής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν δίστασε να δείξει το πραγματικό πρόσωπο αυτής της κατ' επίφαση δημοκρατίας επιστρατεύοντας την πιο χυδαία καταστολή προκειμένου να φιμώσει και να τρομοκρατήσει το λαϊκό κίνημα ,δεν δίστασε να χαρακτηρίσει μαζικές κινητοποιήσεις ως αντιδημοκρατικές την ίδια στιγμή που ψήφιζε κεκλεισμένων των θυρών νόμους που καταστρέφουν το παρόν και το μέλλον των εργαζομένων και εκχωρούν δημόσιες εκτάσεις και κοινωνικά αγαθά σε ιδιώτες προκειμένου να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου .
Ταυτόχρονα, η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται τη στιγμή που βρισκόμαστε στο κατώφλι ιστορικών εξελίξεων για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας . Απέναντι σε αυτήν την ιδιότυπη μορφή χούντας το λαικό κίνημα απάντησε δυναμικά απο την πρώτη κιόλας στιγμή με κινητοποιήσεις που το τελευταίο διάστημα έχουν φτάσει να είναι οι πιο μαζικές και δυναμικές απο την μεταπολίτευσης και μετά από το κίνημα των πλατειών το καλοκαίρι μέχρι την μεγαλειώδη 48 ωρη απεργία και το “ΟΧΙ” της 28ης Οκτωβρίου απέναντι σε αυτήν την πολιτική το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο . ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ- ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ για να σωθούν τα κέρδη της εργοδοσίας και των τραπεζιτών . Κάτω η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της πολιτικής . Υπο αυτήν ακριβώς την πίεση η κυβέρνηση προχωρά σε μια σειρά απο σπασμωδικές κινήσεις όπως την προκήρυξη δημοψηφίσματος σε μια προσπάθεια να ενσωματώσει τις κοινωνικές αντιδράσεις . Τέτοιες σπασμωδικές κινήσεις μαρτυρούν κάτι πολύ παραπάνω απο μια απλή αμηχανία απο μεριάς της κυβέρνησης για το πώς να διαχειριστεί καταστάσεις . Μαρτυρούν πως έχουμε απέναντι μας μια πολύ αδύναμη κυβέρνηση , μια πολιτική που αδυνατεί να διασφαλίσει την εφαρμογή της απέναντι στο ποτάμι της λαϊκής οργής . Γι αυτό το λόγο άλλωστε προχωράνε οι εκφραστές αυτής της πολιτικής σε ενδεχόμενα “μεταβατικής κυβέρνησης” ή κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας σε μια προσπάθεια να θέσουν στον κόσμο εκβιαστικά διλλήματα του τύπου “διαρκής και εντεινόμενη λιτότητα ή χρεοκοπία”. Στην πραγματικότητα και τα δύο σκέλη αυτού του διλλήματος είναι όψεις του ίδιου νομίσματος . Το δίλλημα που τίθεται μπροστά μας είναι ενα : Ή θα ακολουθήσουμε τον δρόμο που προτάσσει η κυρίαρχη πολιτική και θα αδρανήσουμε υπο το φόβητρο της χρεοκοπίας περιμένοντας εκλογές (πράγμα που κάνει η επίσημη αριστερά ) , ή θα συνεχίσουμε στο δρόμο του συλλογικού αγώνα και θα χτυπήσουμε τώρα που ο εχθρός είναι αδύναμος .Και είναι μπροστά σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι που καλούμαστε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου .
Το Πολυτεχνείο ζει
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου υπάρχει και είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ . Αποκρυσταλλώνεται στον παρατεταμένο λαϊκό ξεσηκωμό , στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος , στις καταλήψεις των μαθητών και τις φοιτητικές κινητοποιήσεις απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου.
Εάν κάτι έδειξε εκείνος ο Νοέμβρης 38 χρόνια πριν είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν . Φέτος το Πολυτεχνείο έρχεται να αποτελέσει τον επόμενο κρίκο σε μια αλυσίδα οξυμένων κινητοποιήσεων και εφαλτήριο για νέους και πιο δυναμικούς αγώνες . Φέτος το Πολυτεχνείο οφείλει να αποτελέσει κόμβο για τη συνέχεια της δράσης μας . Να αποτελέσει κόμβο για την αγωνιστική συμπόρευση φοιτητικού και εργατικού κινήματος . 38 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, με μεγαλειώδεις αγώνες και κερδισμένες μάχες στο ιστορικό, του το φοιτητικό κίνημα οφείλει να ξαναβγεί δυναμικά στο προσκήνιο , να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και προώθησης των συλλογικών του συμφερόντων και να συνεχίσει να δίνει τη μάχη με άξονα το ίδιο σύνθημα : ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για εμάς, σήμερα ΨΩΜΙ σημαίνει : Εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της κυρίαρχης πολιτικής βυθίσει τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία σε κατάσταση οριακής επιβίωσης . Σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι” , μέσα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων , την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας , και την ένταξη χιλιάδων εργαζομένων σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας ή στο ταμείο ανεργίας .Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Σημαίνει ρήξη με τον κυρίαρχο υλικό και ιδεολογικό μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη πολιτική για την εμπέδωση της αντιλαϊκής πολιτικής :το χρέος . Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση το κούρεμα , που φέρνει νέα αντιλαϊκά μέτρα . Εν τέλει εάν θέλουμε να απαλλαγούμε απο αυτόν τον βραχνά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις κυβερνήσεις για αντιλαϊκά μέτρα , καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το κλείσιμο ή τις συγχωνεύσεις σχολών η λύση είναι μία : Παύση πληρωμών προς τους δανειστές , αμφισβήτηση και διαγραφή του χρέους στο σύνολο του .
Για εμάς, σήμερα ΠΑΙΔΕΙΑ σημαίνει : Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης των πτυχίων ως μέσο συλλογικής διαπραγμάτευσης , της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών , της έντασης της επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας του πανεπιστημίου και της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας . Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου που μέσα από τη διάλυση των πτυχίων και την εντατικοποίηση της φοιτητικής μας καθημερινότητας επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου , φτηνού και ευέλικτου , καταρτισμένου και εύκολα αναλώσιμου , πλήρως πειθήνιου στις επιταγές της εργοδοσίας , ώστε η γενιά μας να αποτελέσει τη γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης και επανακατάρτισης , μια γενιά εργαζομένων , “ιδανικών “ ώστε να φορτώσει πάνω της η κυβερνητική πολιτική τα βάρη της κρίσης και του χρέους . Ο αγώνας για παιδεία σήμερα σημαίνει αγώνα για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών , σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό , ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης .
Για εμάς, σήμερα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σημαίνει : Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής . Συμπυκνώνεται γύρω από τον στόχο του να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής . Σημαίνει αποδέσμευση από τη σφαίρα επιρροής του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού της ΕΕ , ακριβώς γιατί μέσα από το ευρώ και την συνεχή τρομοκρατία από μεριάς της αστικής πολιτικής για το πόσο αναγκαία είναι η παραμονή μας στο μηχανισμό της ευρωζώνης , ενεργοποιείται ο πιο ισχυρός μηχανισμός επιβολής και εμπέδωσης των μέτρων . Το αίτημα για ελευθερία σημαίνει στο σήμερα πως πρέπει ο λαός και η νεολαία να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους μέσα από συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες απέναντι σε αυτούς που καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου .
Φέτος, το Πολυτεχνείο δεν μπορεί να είναι παρά συνέχεια και κόμβος των κινητοποιήσεων , μέσα στον πόλεμο που έχει κηρύξει η κυρίαρχη πολιτική απέναντι στο λαό και τη νεολαία . Και είναι και δικιά μας ευθύνη να συμβάλουμε σε αυτό . Να γίνουμε το πιο μαχητικό κομμάτι του λαϊκού κινήματος, που μαζί με τους εργαζομένους και τα σωματεία τους, τους ανέργους, τα κινήματα «δεν πληρώνω», το κίνημα των πλατειών θα τους ανατρέψουμε. Εν τέλει, είναι δίκια μας ευθύνη να μην τιμήσουμε απλώς το Πολυτεχνείο σαν μια εικόνα από το παρελθόν , αλλά με εφαλτήριο αυτό να κάνουμε πραγματικότητα νέες εικόνες λαϊκής εξέγερσης και ανατροπής
