Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ


Ότι και αν μας λένε εμείς δεν σταματάμε…

Το Μαύρο Μέτωπο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ πλέον, συνεχίζοντας την ξέφρενη πορεία του ,ψήφισε χτές τη νέα δανειακή σύμβαση που φέρνει μέτρα πιο αντιλαϊκά από κάθε άλλη φορά. Η ανεργία έχει φτάσει στο 20%(40% στους νέους), οι μισθοί και οι συντάξεις είναι πιο χαμηλά από ποτέ, η υποχρηματοδότηση σε παιδεία και υγεία έχει φτάσει σε σημείο που πολλά ιδρύματα και νοσοκομεία να είναι έτοιμα να κλείσουν , η απαξίωση τελικά της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, είναι τα πιο άμεσα και μερικά μόνο από τα αποτελέσματα της χυδαίας αυτής πολιτικής αυτά τα 2 χρόνια. Έρχεται λοιπόν τώρα η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου και περνάει ένα νέο μνημόνιο το οποίο μεταξύ άλλων προβλέπει:

  1. Περαιτέρω μείωση των μισθών 22% και 32% για τους νέους μέχρι 25χρονών
  2. Μείωση των συντάξεων κατά 15%
  3. Μαζικές απολύσεις 15.000 εργαζομένων μέσα στο 2012
  4. Η μετενέργεια των συμβάσεων(ο χρόνος δηλαδη για μια σύμβαση που λήγει) μειώνεται από έξι μήνες σε τρεις και θεσμοθετείται από εκεί και πέρα ως αρχή διαπραγμάτευσης ο κατώτατος μισθός
Και όλα αυτά ενώ προβλέπεται νέα σωτηρία προς τράπεζες και επιχειρηματίες. Με απίστευτο κυνισμό ΕΕ – ΔΝΤ μαζί με την κυβέρνηση στήσαν για μια ακόμη φορά σκηνικό ωμού εκβιασμού: Αποδοχή των νέων μέτρων ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, δηλώνοντας παράλληλα ότι τα πρόσθετα μέτρα του Μνημονίου 2 θα βαθύνουν κι άλλο την οικονομική ύφεση και ότι θα χρειαστούν και άλλα μέτρα σύντομα!!! Το δίλημμα είναι πλαστό: ζητούν και αποδοχή των νέων μέτρων και παραμονή στο Ευρώ και η χρεοκοπία είναι βέβαιη. Εκβιάζουν και επιτίθενται, αλλά φοβούνται κιόλας ότι η λαϊκή οργή θα γίνει ποτάμι αγώνα και θα τους πνίξει.
Επενδύουν στο φόβο για να παγώσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων, να καθηλώσουν τις αντιστάσεις του κόσμου της δουλειάς που βρίσκεται ήδη στο χείλος του γκρεμού και καταλαβαίνει περισσότερο από ποτέ πως το πραγματικό δίλημμα είναι: Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ.

ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ
Την ώρα λοιπόν που μέσα στην βουλή ψήφιζαν την εκτρωματική αυτή σύμβαση ο κόσμος έδειξε την αντίθεση κατεβαίνοντας στους δρόμους κατά χιλιάδες σε ολόκληρη την χώρα απαιτώντας, να μην ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και να πέσει η κυβέρνηση με αποτέλεσμα να δεχτεί σφοδρή επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο στόχος τους ήταν σαφής από την αρχή ήθελαν να καταστείλουν την μαχητικότητα και το μήνυμα ανυπακοής που έστελνε ο λαός και η νεολαία.

Είναι δεδομένο πως από την επίθεση τους δεν θα έλειπε και η εκπαίδευση και αυτό είναι ξεκάθαρο εδώ και καιρό και επιβεβαιώνεται συνεχώς με την Υπουργό ‘’της κατεδάφισης των Πανεπιστημίων’’ Άννα Διαμαντοπούλου να εκβιάζει ότι αν δεν συγκροτηθούν τα νέα συμβούλια διοίκησης όπως προβλέπει ο νόμος μέχρι το τέλος του μήνα, θα σταματήσει την χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων κάτι το οποίο είναι ένα ακόμα εκβιαστικό δίλημμα προς το σύνολο της Πανεπιστημιακής κοινότητας Οι φοιτητές έχουμε ήδη δείξει τις προθέσεις μας έχοντας πετύχει μια νίκη, με τις κινητοποιήσεις μας το προηγούμενο διάστημα με τις καταλήψεις του Σεπτέμβρη που ξεπέρασαν τις 300 και αυτή ήταν η μη εφαρμογή του νόμου πλαισίου μέχρι στιγμής, η απονομιμοποίηση του νόμου στα μάτια του κάθε φοιτητή καθώς και το σπάσιμο των εκλογών για τα εσωτερικά μέλη των συμβουλίων διοίκησης σε πολλά ιδρύματα μεταξύ των οποίων και στο δικό μας.

Τα αυταρχικά Συμβούλια Διοίκησης θα είναι η ραχοκοκαλιά του νόμου-έκτρωμα και θα είναι η κίνηση μάτ της υπουργού προκειμένου να βάλει εγκάθετους του υπουργείου στη διοίκηση του Παν/μιου και ανενόχλητοι πια απ’ τις αντιδράσεις των φοιτητών να εφαρμόσει στο σύνολο του αυτόν τον νόμο που διαλύει το δημόσιο-δωρεάν και δημοκρατικό χαρακτήρα του Παν/μιου που με αγώνες έχει κατακτηθεί! Τα Συμβούλια είναι αυτά που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις συγχωνεύσεις ή καταργήσεις τμημάτων, τις διαγραφές φοιτητών, την εφαρμογή μέτρων εργασιακής εφεδρείας και απολύσεων. Αυτό επιτυγχάνεται με την εισαγωγή μάνατζερ και εξωπανεπιστημιακών που ακολουθώντας κάθε φορά τις επιδιώξεις του Υπουργείου θα προσαρμόζουν τα προγράμματα σπουδών και άρα και τα πτυχία μας στις ''ανάγκες'' της αγοράς. Επί της ουσίας αυτό αποσυνδέει την οποιαδήποτε έννοια εργασιακής και επαγγελματικής κατοχύρωσης από τα πτυχία. Ταυτόχρονα εντείνεται η ιδιωτική πρωτοβουλία εντός ΑΕΙ-ΤΕΙ μιας και τα ιδρύματα θα είναι αναγκασμένα να αναζητούν οικονομικούς πόρους πέραν της ήδη μειωμένης στο ελάχιστο κρατικής .

Γι αυτό λοιπόν πρέπει να πιάσουμε το νήμα των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος και πρέπει η όποια προσπάθεια για συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης να είναι αιτία πολέμου για τους φοιτητικούς συλλόγους το επόμενο διάστημα.

Οι προθέσεις του Υπουργείου είναι προφανείς, ονειρεύεται τα ΑΕΙ-ΤΕΙ λιγότερο δημοκρατικά λιγότερο δωρεάν και τελικά καθόλου Πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εστιών όπου μετά το κλείσιμο του ΕΙΝ περνάνε στη δικαιοδοσία των ιδρυμάτων τα οποία όμως δεν έχουν τα κονδύλια να τα λειτουργήσουν. Επομένως είτε οι εστίες θα κλείσουν είτε θα μπουν ενοίκια περνώντας σε ιδιώτες κλπ.
Ο αγώνας για ένα δημόσιο δωρεάν δημοκρατικό πανεπιστήμιο είναι υπόθεση όλων .

Απέναντι λοιπόν σε αυτή τη διάλυση του μέλλοντος της γενιάς μας δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι, δεν μπορεί η νεολαία να μην είναι μαζί με όλο τον υπόλοιπο αγωνιζόμενο λαό στο δρόμο ώστε να παλέψει απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Το δρόμο μας δείχνει ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών και των απεργών στο ΑΛΤΕΡ!!!


Ο ανυποχώρητος, ενωτικός αγώνας μπορεί να είναι η μόνη απάντηση στο μέλλον που ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς!