Οι τεράστιες σε μαζικότητα και μαχητικότητα διαδηλώσεις του προηγούμενου διαστήματος, κόντρα στο όργιο της κράτικης καταστολής, έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα. Ο λαος και η νεολαία, που πλημμύρισαν κάθε γωνιά της χώρας, απέρριψαν το εκβιαστικό δίλημμα «νέο μνημόνιο ή καταστροφή». Ένα ψευτοδίλημμα που ακόμα και στους πιο αφελής αρχίζει να μοιάζει αστείο, καθώς η επιλογή μετατρέπεται σε συνειδητή-ασυνείδητη εξαθλίωση. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία,πάρα την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και του PSI, έχει κατανοήσει πλήρως ότι η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής απαιτεί πολιτικό αγώνα διαρκείας.
Η ισχυρή απάντηση και η οργή ολόκληρου του λαού, προκάλεσε βίαιες αναταράξεις στο επίσημο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κάτω από το φόβο της λαϊκής κατακραυγής, διάφοροι βουλευτές των αστικών κομμάτων «σπάνε» από την επίσημη γραμμή είτε για να σώσουν το κεφάλι τους (οι αντιμνημονιακοί της τελευταίας στιγμής) είτε για να δώσουν εχέγγυα στο κεφάλαιο ότι αποτελούν πιστούς υποτακτικούς στην υπηρεσία τους (πχ Βορίδης, Άδωνις) πάντα πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν από όποια θέση τους δοθεί, υπουργική ή μη, τα συμφέροντα του, αποτελώντας την εναλλακτική εφεδρεία του συστήματος. Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός έδινε την μάχη της ανατροπής του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, οι λέξεις «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» ακούγονταν σε όλη την Ευρώπη και στις Η.Π.Α. σε μία συγχρονισμένη κίνηση αλληλεγγύης που διοργανώθηκε σε πολλές χώρες.
Η πολιτική που ακολουθεί ο αστικός συνασπισμός εξουσίας, σε πλήρη σύμπλευση με τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ έχουν οδηγήσει σε κοινωνικό κολαστήριο. Στις λίστες του ΟΑΕΔ συσσωρεύονται πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι. Το ποσοστό των ανέργων στη νεολαία ξεπερνάει το 40%, και το κομμάτι που εργάζεται βιώνει την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία. Ακόμα και οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μόνιμη τροχιά μειώσεων στους μισθούς τους καθώς και σε ένα γενικότερο κλίμα εργασιακής τρομοκρατίας. Την ίδια στιγμή πάνω από 30.000 άστεγοι βρίσκονται στους δρόμους των αστικών κέντρων με τις καιρικές αντιξοότητες να κάνουν την επιβίωση συνεχή αγώνα.
Πιο συγκεκριμένα, το μέλλον για τις δυνάμεις της εργασίας συνοψίζεται στις δηλώσεις των δύο τελευταίων Πρωθυπουργών. Του μεν Παπανδρέου που είχε δηλώσει ότι: «Παλεύουμε ώστε να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια» και του δε Παπαδήμου: «Είναι προτιμώτερο να δουλεύεις απλήρωτος παρά να είσαι άνεργος»
Με το υπερμνημόνιο επιδιώκουν: Στο δημόσιο να επιβάλουν απολύσεις και καταργήσεις φορέων και οργανισμών µε διατάξεις άμεσης εφαρμογής που θα ενσωματωθούν στο «Μνηµόνιο plus». Στο πλαίσιο της «οριστικής λύσης» την οποία δρομολογούν επιδιώκουν άμεσες μαζικές ιδιωτικοποιήσεις τώρα, (µαζική µεταφορά πόρων από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τοµέα» όπως λένε). Την ίδια ώρα στον ιδιωτικό τομέα ανοίγει εκ νέου η συζήτηση για τις συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, απολύσεις κ.α. Με βάση το «μοντέλο Πορτογαλίας» επιδιώκουν ο κατώτερος μισθός να διαμορφωθεί στα 566 ευρώ, κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης, «πάγωμα» επιδομάτων και προσαυξήσεων και μείωση των εισφορών. Στρατηγική του κεφαλαίου αποτελεί η διάλυση των εργασιακών σχέσεων σε όφελος της ευέλικτης απασχόλησης. Οι μορφές αυτές απασχόλησης σαρώνουν: Ενδεικτικά αναφέρεται πως μέσα σε έναν χρόνο πάνω από 270.000 εργαζόμενοι «πέρασαν» από την πλήρη απασχόληση στη μερική ή ακόμα και στην εκ περιτροπής εργασία. Αρκεί να αναφερθεί πως το 2009 οι συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης αντιπροσώπευαν το 79% των νέων συμβάσεων, ενώ το 2011 μόλις το 58,92%.
Στη νεολαία ήδη εφαρμόζεται το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης (ΣΠΑ) των 591 ευρώ, αλλά έχει ανοίξει ήδη συζήτηση να υπάρξουν και νέα μέτρα για ακόμα χαμηλότερη στα 400 ευρώ. Μια νεολαία η οποία είναι καταδικασμένη στην ανεργία και την ελαστική εργασία.
Η μνημονιακή αυτή λαίλαπα, δημιούργησε παράλληλα με τον εργασιακό μεσαίωνα και το μηχανισμό εκείνον που θα παράγει τον εργαζόμενο του αύριο, κάτι που εντείνεται με το νέο νόμο-πλαίσιο. Πέρα από αυτό ο νέος νόμος αποτελεί και το νέο αντιδραστικό πλαίσιο στο οποίο θα λέιτουργούν τα ιδρύματα με βάση τις ανάγκες της αγοράς και όχι των αναγκών του φοιτητή και συνολικά της κοινωνίας.
Τι θα σημάνουν όμως όλα αυτά για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους μες στα ιδρύματα;
Την ώρα που τα 130δις της νέας δανειακής σύμβασης μοιράζονται στους δανειστές, το ΕΚΤ, τις ξένες και ελληνικές τράπεζες , η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων πέφτει ολοένα και περισσότερο. Συγκεκριμένα για την παιδεία οι δαπάνες έπεσαν στο 2,75% του ΑΕΠ που είναι οι πιο χαμηλές των τελευταίων δεκαετιών, έτσι οι λειτουργικές δαπάνες για τα σχολεία μειώνονται κατά 83,3% για την πρωτοβάθμια και κατά 57,8% για τη δευτεροβάθμια. Παρόμοια είναι και η κατάσταση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση με την πλειοψηφία των ιδρυμάτων να έχουν καταρτίσει προϋπολογισμούς μειωμένους κατά 50% σε σχέση με πέρσι! Το μόνο κονδύλι το οποίο αυξήθηκε είναι αυτό για τη Δια Βίου Μάθηση! Η Δια Βίου Μάθηση δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την εγκαθίδρυση ταχύρυθμων προγραμμάτων επανακατάρτισης των πτυχιούχων. Επί της ουσίας επιβεβαιώνει τα πτυχία χωρίς κανένα επαγγελματικό αντίκρισμα, εντείνει το κυνήγι για υπερεξειδίκευση που απαιτούν οι αγορές και ετοιμάζει τον φοιτητή εργαζόμενο σύμφωνα με τις ανάγκες τις εκάστοτε επιχείρησης. Ο νέος νομός την ίδια στιγμή ανοίγει το παράθυρο για την εισαγωγή διδάκτρων στα σεμινάρια τα οποία θα φορτωθεί ο νέος πτυχιούχος-εργαζόμενος. Το αποτέλεσμα θα είναι ευέλικτες 2χρονες-3χρονες προπτυχιακές σπουδές όπως επιτάσσει ο νέος Νόμος Πλαίσιο, με επιλεκτικές γνώσεις, διασπασμένες και ασύνδετες, νέοι εργαζόμενοι του Μνημονίου και των 400 ευρώ που θα κυνηγούν μια θέση εκτός της ανεργίας με συνεχή, επί πληρωμή . Οι εφεδρείες/απολύσεις προσωπικού με το πρόσχημα της υποχρηματοδότησης θα εντάξουν μια σειρά εργαζομένων και των Πανεπιστημίων στο 1εκ. ανέργων ενώ άλλοι στο φόβο της απόλυσης θα υποστούν μειώσεις μισθών. Στους εργαζόμενους αυτούς θα πρέπει να βλέπουμε το δικό μας μέλλον.
Την ίδια στιγμή η Υπουργός Παιδείας απειλεί με κομμένες χρηματοδότησεις όσα Πανεπιστήμια δεν προχωρούν σε εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης, όπως το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το ΤΕΙ Πάτρας που κάτω από τις πιέσεις των αγωνιζόμενων φοιτητών τις ακύρωσαν. Ακόμα και οι τελευταίοι “αντάρτες” Πρυτάνεις συμφώνησαν στη Συγκρότηση και “ομαλή” εφαρμογή του νόμου με το καρότο των δωδεκατημορίων, δηλαδή την καταβολή του 1/12 της χρηματοδότησης κάθε μήνα μέχρι την εκλογή των Συμβουλίων.
Αλλά τι είναι ακριβώς τα συμβούλια Διοίκησης;
Η διοίκηση του πανεπιστημίου με το νέο νόμο-πλαίσιο περνάει στο Συμβούλιο Διοίκησης το οποίο απαρτίζεται από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας (8 μέλη), και από εξωτερικούς παράγοντες. Οι εξωτερικοί παράγοντες προφανώς δεν θα είναι γενικά εργαζόμενοι, νεολαίοι ή…νοικοκυρές αλλά εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου, των καλλικρατικών δήμων κ.α. Στο συμβούλιο θα συμμετέχει και ένας εκπρόσωπος των φοιτητών εκλεγμένος από ενιαίο ψηφοδέλτιο, κάτι που δείχνει και το μέλλον που ετοιμάζουν για την πολιτική υπόσταση των φοιτητών, αυτoύ της «γλάστρας» στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Αυτή Το Συμβούλιο Διοίκησης θα έχει όλες τις βασικές αρμοδιότητες σύμφωνα με το νομοσχέδιο μεταξύ των οποίων:
* το στρατηγικό πλαίσιο ανάπτυξης και διαμόρφωσης της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του Ιδρύματος (συνεργασίες με επιχειρήσεις, προσέλκυση επενδύσεων)
* η έγκριση του προϋπολογισμού και του απολογισμού
* η εκλογή πρύτανη και προέδρου και κοσμητόρων και manager(το ΝΠΙΔ). Έτσι λοιπόν η επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου και η παρέμβαση παραγόντων του κεφαλαίου αποκτά θεσμική κατοχύρωση.
Η προσπάθεια για εκβιαστική επιβολή εφαρμογής του νόμου δεν σταματά εδώ αφού πρόσφατα μπήκε λουκέτο στο Εθνικό Ιδρύμα Νεότητας. Με τη σειρά τους θα ακολουθήσουν φοιτητικές εστίες να βλέπουν το δρόμο του κλεισίματος με αποτέλεσμα το κόστος στέγασης, μετακίνησης κοκ να μετακυλά στους φοιτητές και τις οικογένειες τους και ιδιαίτερα εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης να αποκλείεται οι δυνατότητα μόρφωσης της νέας γενιάς. Οι εφεδρείες/απολύσεις προσωπικού θα οδηγήσουν και θα οδηγήσουν πολλά ιδρύματα στις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο και τους φοιτητές στην περιπλάνηση και την αβεβαιότητα, ενώ τα εναπομείναντα θα περνούν στην επιβολή διδάκτρων για την επιβίωση τους.
Λένε ότι οι περικοπές στην παιδεία (και γενικά στο δημόσιο) είναι αναγκαίες, ώστε να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος, για το οποίο φταίμε όλοι αφού «μαζί τα φάγαμε». Αυτό το χρέος δεν είναι του λαού – Απαιτούμε τη διαγραφή του. Το δημιουργήσανε οι αλλεπάλληλες επιδοτήσεις στις τράπεζες και οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, μαζί με τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις της ΕΕ. Και τώρα θέλουν να το αποπληρώσουν καταργώντας τα δημόσια αγαθά, κόβοντας μισθούς και συντάξεις, συνεχίζοντας την φοροεπιδρομή. Θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες μας τις συνέπειες της καπιταλιστική κρίσης.
Τα νέα άπορα Πανεπιστήμια της ιδιωτικής-επιχειρηματικής χρηματοδότησης και λειτουργίας, που διοικούνται από τις αγορές και παράγουν με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα, με τους νέους εργαζόμενους της ανεργίας και τις επισφαλούς εργασίας μας χτυπούν την πόρτα. Καθήκον αυτής της γενιάς είναι να προτάξει της ανάγκες τις για ολόπλευρη γνώση χωρίς διασπάσεις, για δωρεάν παιδεία, για πλήρη επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα.
Κανένας φοιτητής δεν πρέπει να πληρώσει για τα βιβλία του, για σίτιση και στέγαση, κανένα Συμβούλιο Διοίκησης δεν πρέπει να εκλεγεί! Μαζί με τους εργαζόμενους να παλέψουμε ενάντια στις απολύσεις και για τη συνολική ανατροπή-απόσυρση του νέου νόμου αρχής γενομένης απ’τό μπλοκάρισμα της σύστασης των συμβουλίων διοίκησης που έχει οριστεί για το Παν.Πάτρας για τις 14 Μάρτη. Μαζί με τους εργαζόμενους να παλέψουμε για την ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων – να επιβάλλουμε τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.
Η ανάγκη που έχουν «οι από πάνω» για να εφαρμόσουν την επίθεση στην νεολαία και στους εργαζόμενους έχει οδηγήσει στην βίαιη καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών. Από την μια η ωμή αστυνομική καταστολή των δακρυγόνων, των προσαγωγών, των συλλήψεων και από την άλλη η συντεταγμένη πλύση εγκεφάλου των αστικών ΜΜΕ που προσπαθούν τόσο καιρο να φοβίσουν το κόσμο για την αναγκαιότητα να περάσουν τα μέτρα. Για να ελέγξει, λοιπόν, τη λαϊκή οργή η κυβέρνηση ξέθαψε τις τελευταίες μέρες και τον (χουντικής εμπνεύσεως) περιοριστικό νόμο για τις διαδηλώσεις ο οποίος προβλέπει την έγγραφη άδεια της αστυνομίας για κάθε διαδήλωση στο κέντρο και την δήλωση της πέντε μέρες πριν. Όλες οι διαδηλώσεις, πλην αυτών που διοργανώνει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ σε πανελλαδικές απεργίες, την πορεία του Πολυτεχνείου και την Πρωτομαγιά υποχρεωτικά οφείλουν να καταλαμβάνουν μία λωρίδα κυκλοφορίας. Διαφορετικά, οι πορείες στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας θα απαγορεύονται. Είναι προφανές πως η εφαρμογή ενός τέτοιου νόμου θυμίζει άλλες εποχές, όπως κατά τη διάρκεια του μετεμφυλιακού καθεστώτος της αστυνομοκρατίας.
Επίσης με αφορμή τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας που οφείλονται στην συντεταγμένη προβοκάτσια των δυνάμεων ασφαλείας άνοιξε εκ νέου η συζήτηση στα παράθυρα των ΜΜΕ για το άσυλο, το οποίο το παρουσίαζεται ως ορμητήριο κουκουλοφόρων. Το άσυλο δεν αποτελεί παραχώρηση κάποιας κυβέρνησης αλλά κεκτημένο λαϊκού κινήματοςμε σκοπό να διασφαλίζει τη δυνατότητα ύπαρξης και έκφρασης ριζοσπαστικών αντιλήψεων, διεργασιών και πρακτικών. Ακριβώς για αυτό βάλλεται από τους μηχανισμούς του κράτους το τελευταίο διάστημα. Οφείλουμε λοιπόν όλοι να διασφαλίσουμε το χαρακτήρα του μέσα από τους μαζικούς και συλλογικούς μας αγώνες.
Στα πλαίσια του γενικότερου παλλαϊκού ξεσηκωμού, στην Πάτρα με πρωτοβουλία λαϊκών συνελεύσεων, σωματείων, φοιτητών και εργαζομένων σε μια προσπάθεια δημιουργίας ενός κέντρου αγώνα του ίδιου του αγωνιζόμενου κόσμου και εναντίωσης στην ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία έγινε κατάληψη του εργατικού κέντρου. Η κατάληψη έκανε μαζικές γενικές συνελεύσεις, οργάνωσε εξώστρεφες δράσεις και τη μεγάλη πορεία της Κυριακής. Σε περίπτωση μάλιστα γενικής απεργίας αποφάσισε να οργανώσει η ίδια την απεργία κόντρα στους εργατοπατέρες. Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι κατά τη γνώμη μας πολύ θετική, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το εργατικό κίνημα για να νικήσει, και υπό αυτή την έννοια τη στηρίζουμε και καλούμε το σύλλογο να συμμετέχει και να συνδιοργανώσει τα επόμενα βήματα της.
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥΣ! ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
- Κάτω η νέα δανειακή σύμβαση, η συγκυβέρνηση, η πολιτική της και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της πολιτικής. Ενάντια στο μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ – ΛΑΟΣ και την χούντα ΕΕ – ΔΝΤ –Κεφαλαίου ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων.
- Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία την Ασφάλιση, ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τους τραπεζίτες. Διαγραφή του χρέους όχι των Πανεπιστημίων. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των βασικών τομέων παραγωγής. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
- Ο εκβιασμός να γίνει από το λαό! Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τη διαδικασία της Μπολόνια, τις ευρωπαϊκές συμφωνίες για την εκπαίδευση. Ρήξη και έξοδος από το Ευρώ και την ΕΕ.
- Ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου και των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων σε όλες τις βαθμίδες.
- Κάτω το νέο σχολείο της αγοράς, όχι στις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων κ.α.
- Ενιαίο 12χρονο σχολείο με ελεύθερη πρόσβαση σε Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν. Διεκδικούμε ένα άλλο πανεπιστήμιο, δημόσιο και δωρεάν απαλλαγμένο από τα δεσμά της δικτατορίας των αγορών.
- Κατάργηση κάθε είδους διαχωρισμό και κατηγοριοποίηση της νεολαίας σε ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ-ΤΕΙ. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Ενιαία πτυχία που θα εξασφαλίζουν ολόπλευρα μορφωτικά δικαιώματα και θα είναι ταυτόχρονα άδεια εργασίας.
- Όχι στο προπαρασκευαστικό έτος και στην αντιδραστική αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς.
- Ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και την έρευνα. κατάργηση των εξεταστικών, ταξικών και οικονομικών φραγμών. Όχι στην εμπορευματοποιημένη γνώση, και τη γνώση που οδηγεί σε χειραγώγηση και υποταγή.
- Κοινός διεθνιστικός αγώνας των φοιτητών και της νεολαίας για την ανατροπή της εκπαίδευσης της αγοράς.
- Ενάντια στη λογική παροχής εξειδικευμένων, διασπασμένων πληροφοριών που αποτυπώνεται στο σύνολο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων . Όχι στον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες.
- Δημοκρατικά δικαιώματα και αποφασιστικός έλεγχος των εργαζόμενων και των φοιτητών, μέσα από αμεσοδημοκρατικές μορφές, στο περιεχόμενο, τη δομή και τα προϊόντα γνώσης – επιστήμης – έρευνας
- Να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς από μία και σταθερή δουλειά. Μείωση των ωρών εργασίας με αύξηση των αποδοχών, 1400 κατώτερος μισθός για όλους τους εργαζομένους-30ωρο-5μερο-6ωρο. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία. Κατάργηση του συμφώνου 1ης απασχόλησης.
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο-Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της κατάληψης.
- Δωρεάν σχεδιαστικά-αναλώσιμα-βιβλία για όλους τους φοιτητές
- Να σταματάνε τα μαθήματα και τα εργαστήρια τις ώρες που είναι ορισμένη γενική συνέλευση- και τα εργαστήρια να αναπληρώνονται άλλη μέρα.
