Την αντιλαϊκή και βάρβαρη
πολιτική που κυβέρνηση, τρόικα, ΕΕ και ΔΝΤ έχουν επιβάλλει, τη βιώνουμε
καθημερινά σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Γίνεται προσπάθεια η όλο και πιο έντονη
λιτότητα, η διάλυση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος, η καταπάτηση των ήδη
περιορισμένων δημοκρατικών ελευθεριών και η βίαιη καταστολή κάθε αντίδρασης σε
αυτή την πολιτική να θεωρηθούν όχι απλώς δεδομένα, αλλά και αναγκαία βήματα μιας
υποτιθέμενης ανάπτυξης. Γνωρίζουμε όμως καλά ότι αυτή η ανάπτυξη δεν αφορά τους
εργαζόμενους τη νεολαία, αλλά χτίζεται σε βάρος αυτών, προς όφελος του
κεφαλαίου. Σ’ αυτή λοιπόν την εποχή όπου η ανεργία, ιδιαίτερα στη νεολαία, οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων
χτυπάνε νούμερα ρεκόρ και ωθούν όλο και περισσότερο κόσμο στην εξαθλίωση, τη
φτώχεια, τη μετανάστευση, τίθεται το εξής ερώτημα : μπορούν τα πράγματα να πάνε
αλλιώς για το λαό και τη νεολαία;
Η απάντηση έχει δοθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από τους ανυποχώρητους
και διαρκείς αγώνες τους τα τελευταία χρόνια.
Όσο και να προσπαθούν, δεν μπορούν να κάμψουν τη λαϊκή οργή και
αντίσταση. Από τις μεγαλειώδεις απεργίες του προηγούμενου διαστήματος (ΜΕΤΡΟ,
Ναυτεργάτες, ΒΙΟ.ΜΕΤ. , Χαλυβουργία) τα πολύπλευρα κινήματα γειτονιών και πόλεων, τις μάχες της
νεολαίας, όλα δείχνουν πως η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν περιορίζεται, δεν
καταστέλλεται, παραμένει μαχητική και μαζική. Από τις πιο μικρές διεκδικήσεις
μέχρι τις πιο μεγάλες, αναδύεται η ελπίδα και η προσήλωση στο στόχο της
συνολικής ανατροπής.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι που η σπουδάζουσα
νεολαία έδωσε και συνεχίζει να δίνει μια από τις μεγαλύτερες μάχες της. Στο
φόντο της συνολικής αντιπαράθεσης με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι φοιτητές
και οι σπουδαστές κεντρικοποίησαν τους αγώνες τους στην πάλη ενάντια στο νόμο
Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, την αντιδραστική μετάλλαξη
του ελληνικού πανεπιστημίου, την προσαρμογή του στις ανάγκες της αγοράς και την
διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου ,ευέλικτου και
πειθήνιου.
Η σπουδάζουσα νεολαία οφείλει να συνεχίσει στη μάχη αυτή παλεύοντας για αξιοπρεπή εκπαίδευση και εργασία. Αυτό περνάει και από την ανατροπή του Σχεδίου Αθηνά (που αποτελεί κομμάτι του Μνημονίου 3). Το σχέδιο αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός υποτιθέμενου “εξορθολογισμού” του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πετάει φοιτητές και εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο στο δρόμο, κλείνει σχολές και τμήματα, υποβαθμίζει γνωστικά αντικείμενα και πτυχία, θέτει φραγμούς που αφορούν τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, βοηθά στο πέρασμα και άλλων αντιδραστικών κατευθύνσεων.
Η σπουδάζουσα νεολαία οφείλει να συνεχίσει στη μάχη αυτή παλεύοντας για αξιοπρεπή εκπαίδευση και εργασία. Αυτό περνάει και από την ανατροπή του Σχεδίου Αθηνά (που αποτελεί κομμάτι του Μνημονίου 3). Το σχέδιο αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός υποτιθέμενου “εξορθολογισμού” του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πετάει φοιτητές και εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο στο δρόμο, κλείνει σχολές και τμήματα, υποβαθμίζει γνωστικά αντικείμενα και πτυχία, θέτει φραγμούς που αφορούν τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, βοηθά στο πέρασμα και άλλων αντιδραστικών κατευθύνσεων.
Αν κάτι δείχνει το γεγονός πως το σχέδιο
Αθηνά έχει καθυστερήσει να ψηφιστεί, ότι επιμέρους πτυχές του έχουν παρθεί
πίσω, το ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια σύλλογοι που δεν είχαν καταφέρει να
έχουν σημαντική παρουσία στο κίνημα όπως περιφερειακά ΤΕΙ, μπήκαν και
συνεχίζουν να είναι δυναμικά στον αγώνα, το ότι εκτός από την κεντρικοποιημένη
μάχη οι αγωνιζόμενοι φοιτητές και σπουδαστές κατάφεραν να συνδεθούν και να
κινητοποιήσουν σημαντικά κομμάτια και των τοπικών κοινωνιών, είναι ότι η μάχη απέναντι στο σχ. Αθηνά και συνολικά
στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι μια μάχη διαρκής της οποίας όχι μόνο το
αποτέλεσμα, αλλά ούτε καν ο πρώτος γύρος δεν έχει ακόμα κριθεί. . Τώρα
είναι που φοιτητές και σπουδαστές πρέπει να σηκώσουν στις πλάτες τους την
αντιπαράθεση. Τώρα είναι που πρέπει να κεντρικοποιηθεί η μάχη απέναντι στην
κυβέρνηση, την τρόικα, το ΔΝΤ και πολιτικές της ΕΕ τόσο στην εργασία όσο και
στην εκπαίδευση, που το φοιτητικό κίνημα πρέπει να συμπορευτεί
με τους αγώνες του εργατικού, λαϊκού κινήματος, όχι με την λογική ενός στείρου
ακολουθητή, αλλά και με τα δικά του αυτοτελή χαρακτηριστικά. Τώρα είναι η ώρα που το
φοιτητικό κίνημα, μέσα από τις μαζικές του διαδικασίες, τους φοιτητικούς
συλλόγους και τον κινηματικό συντονισμό τους πρέπει να οξύνουν τον αγώνα τους, για ένα φοιτητικό κίνημα διαρκείας με δημοκρατικά χαρακτηριστικά, μέσα
από τις μαζικές Γενικές μας Συνελεύσεις. Για ένα φοιτητικό κίνημα που η
πανελλαδική του δράση θα κατοχυρώνεται μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες του
πανελλαδικού Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων, καθώς και των ανοιχτών
συντονιστικών επιτροπών των Γενικών Συνελεύσεων σε περίοδο όξυνσης.
Οι
φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε πεδίο κινηματικού αναβρασμού σε ΑΕΙ
και ΤΕΙ. Κόντρα
στον ατομικό δρόμο που προτάσσουν οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ που
εγγυάται και υλοποιεί, παθητικά ή ενεργητικά, την κυβερνητική πολιτική στην
εκπαίδευση, που προσπάθησαν και προσπαθούν να αποτελέσουν τροχοπέδη στο
φοιτητικό κίνημα, που καλούν σε ενσωμάτωση και υποχώρηση των αγώνων μας. Είναι
αυτές οι δυνάμεις που και τη μάχη των φοιτητικών εκλογών θέλουν να την
αποπολιτικοποιήσουν, να την αποσυνδέσουν από τις κινηματικές κατευθύνσεις.
Εμείς απ’ την μεριά μας, καλούμε
σε ενίσχυση του ρεύματος της αριστεράς των μαζικών νικηφόρων συλλογικών αγώνων,
της ρήξης και της ανατροπής. Σε αντιπαράθεση και τομή τόσο με τον απομονωτισμό, την
ηττοπάθεια και την κατεύθυνση κινήματος διαμαρτυρίας και όχι ανατροπής των
δυνάμεων της ΠΚΣ/ΜΑΣ, όσο και με την συνδιαχειριστική λογική, κοινοβουλευτικού
χαρακτήρα “στάση αναμονής”, που προκρίνουν στην πράξη οι δυνάμεις της ΑΡΕΝ,
χωρίς τις αναγκαίες ρήξεις με κυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. .
Με αυτή την έννοια και με αυτούς τους στόχους καλούμε τους φοιτητές
αφενός να γυρίσουν την πλάτη στην ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, που το μόνο που έχουν να
προσφέρουν είναι ανεργία και λιτότητα στην νεολαία, όπως άλλωστε και το σύστημα
που υπερασπίζονται. Αφετέρου να εκφράσουν την οργή και αγανάκτηση τους όχι μέσω
της ακίνδυνης επιλογής όπως έχει αποδειχθεί αυτού της αποχής/ λευκού/άκυρου,
άλλα αυτή η οργή να εκφραστεί μέσα από τις δυνάμεις που προάγουν τη λογική του
ανυποχώρητου αγώνα και προτάσσουν τις συλλογικές διαδικασίες του φοιτητικού
κινήματος.
Σε αυτή την κατεύθυνση
καλούμε τη σπουδάζουσα νεολαία στις 17 Απρίλη να ενισχύσει τα ψηφοδέλτια και τα
σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. ως τους πραγματικούς εκφραστές της αντι-αναδιαρθρωτικής,
αντικυβερνητικής, αντι-ΕΕ πολιτικής μέσα στις σχολές. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ, όλο το προηγούμενο
διάστημα έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις, μυαλό και πλάτες στην ανάπτυξη του
κινήματος , και θα συνεχίσουν να το κάνουν. . Ήρθε η ώρα να δώσουμε μια βροντερή απάντηση
απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν μέσα και από τις φοιτητικές εκλογές. Καλούμε όλους τους φοιτητές
και σπουδαστές να καταδικάσουν έμπρακτα τις κυβερνητικές πολιτικές στην
εκπαίδευση, να αποτυπώσουν ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι παλεύουν σθεναρά ενάντια
τόσο στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όσο και στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.
Έτσι και αλλιώς ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές, ατομικό δρόμο και
υπομονή, αλλά γυρίζει ανάποδα μέσα από τα κινήματα νεολαίας και
εργαζόμενων. Με μια άλλη, λοιπόν, αριστερά
για μια άλλη ζωή. Με μια αριστερά ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και τα
κόμματα της, με μια αριστερά μαχόμενη, έξω από τους αδιέξοδους δρόμους της
συνδιαχείρησης και του συμβιβασμού. Με την αριστερά της ρήξης και της ανατροπής
!Με συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες θα νικήσουμε!
Ούτε βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις
μας!
Στις 17 Απρίλη στηρίζουμε-ψηφιζουμε
Στις 17 Απρίλη στηρίζουμε-ψηφιζουμε
Ε.Α.Α.Κ