ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτερο όργανο λειτουργίας ενός Συλλόγου, κατά συνέπεια και του φοιτητικού. Είναι  μια ανοιχτή και μαζική διαδικασία άμεσης δημοκρατίας στην οποία οι φοιτητές του συλλόγου συζητούν για να πάρουν αποφάσεις  για διάφορα ζητήματα. Ο κάθε φοιτητής μπορεί να μιλήσει και να εκφράσει την άποψή του ισότιμα με όλους τους συνάδελφούς του, ανεξάρτητα με το αν ανήκει σε κάποια παράταξη ή φοιτητικό σχήμα. 
            Ώς ΕΑΑΚ παλεύουμε ξεκάθαρα για όλη την εξουσία στις μαζικές-ζωντανές-πολιτικές γενικές συνελεύσεις ώστε ν’ αποτελούν το όργανο συνεύρεσης των φοιτητών όπου θα μπορούν να συμβάλουν-συζητήσουν-συνδιαμορφώσουν-αποφασίσουν για το πώς θα αγωνιστούν για τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους, για το πώς θα συντονιστούν μεταξύ τους, αλλά και με τους εργαζόμενους.            
            Αναγνωρίζουμε πως η λειτουργία των Γενικών Συνελεύσεων πολλές φορές τείνει να εκφυλιστεί, όμως είναι σημαντικό, ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, να ενδυναμώνεται σε όλους η συνείδηση της άσκησης διαρκούς πολιτικής κόντρα στις λογικές της ανάθεσης σε φωστήρες του συνδικαλισμού που θα εκλεγούν από τις φοιτητικές εκλογές και θα αναλάβουν να κάνουν πολιτική για εμάς .Είναι επιτακτικό στο σήμερα οι σύλλογοι να αντιληφθούν την αναγκαιότητα της κουβέντας μέσα από τις διαδικασίες βάσης των συλλόγων( Γενικές Συνελεύσεις και Συντονιστικά) επαναλειτουργώντας άμεσα και πολιτικοποιώντας περαιτέρω τις διαδικασίες αυτές. Όλοι εμείς θα πρέπει να έχουμε ένα  εγγυητικό ρόλο διασφαλίζοντας τη σωστή λειτουργία του συλλόγου και των διαδικασιών του.

 Η συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις δρα εις βάρος της αντίληψης της εκπροσώπησης η οποία κυριαρχεί και αναπαράγεται  από  τις  αστικές  παρατάξεις εντός του χώρου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ.  Ο ρόλος που έχουν οι αστικές και κυβερνητικές αυτές δυνάμεις, είναι σε όλους μας γνωστός. Εκφυλίζουν τις διαδικασίες των συλλόγων μας, ψεύδονται ασύστολα προς το σώμα της Γενικής Συνέλευσης και είναι εντεταμένες οι προσπάθειες τους  να αποπροσανατολίσουν το φοιτητικό σώμα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αλλά και από τους ιθύνοντες της παρούσας κατάστασης τόσο στο  χώρο της εκπαίδευσης όσο και συνολικά της κοινωνίας, οι οποίοι δεν  είναι άλλοι από τους πολιτικούς τους φορείς ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.

Η αντίληψη τους όσο αφορά τις διαδικασίες των συλλόγων είναι φανερή, τις περισσότερες φορές δεν παρίστανται στις γενικές μας συνελεύσεις και εμφανίζονται μόνο όταν αντιλαμβάνονται πως το φοιτητικό σώμα παίρνει αγωνιστικές αποφάσεις , θέλοντας με όρους τρομοκρατίας να σπάσει την συνοχή και την όποια προσπάθεια συλλογικής διεκδίκησης σε όλα αυτά που κάθε μέρα μας κλέβουν. Οι παρατάξεις αυτές έχουν κυρίαρχη ευθύνη για την κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διότι είναι αυτές που στηρίζουν ανοιχτά με επίσημες δηλώσεις και προγράμματα (βλ. Παιδεία 2020 - ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) τον νόμο πλαίσιο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου καθώς και το σχέδιο Αθηνά.

Το προηγούμενο εξάμηνο δεν είναι τόσο μακριά μας όπως επίσης και ο Σεπτέμβρης του 2011.  Στις αρχές του προηγούμενου εξαμήνου μας γνωστοποιήθηκε μία από τις πιο αντιδραστικές πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης απόρροια του νόμου πλαισίου, το σχέδιο Αθηνά. Με βασικούς του πυλώνες την κατάργηση, συγχώνευση και μετακίνηση τμημάτων και ολόκληρων σχολών ήρθε η ταφόπλακα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τότε, όπως και όταν μας ανακοινώθηκε ο νόμος πλαίσιο το φοιτητικό σώμα, σύσσωμο αντέδρασε. Αντέδρασε με πολιτικά χαρακτηριστικά , με οξυμένα  και βαθύτερα ερωτήματα αλλά και με αγωνιστικές αποφάσεις μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις. Δημιούργησε Συντονιστικά, έκανε καταλήψεις διαρκείας και μαζικότατες κινητοποιήσεις. Το Σεπτέμβρη του ’11 πάλι, οι φοιτητές βρέθηκαν αντιμέτωποι με το νόμο – πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, προσπάθεια η οποία έρχεται με όλο και πιο αντιδραστική μορφή από τις αρχές του ’90.  Τότε οι φοιτητές πήραν την κατάσταση στα  χέρια τους. Με 400 περίπου συλλόγους να συζητούν και να παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, δείξαμε πως τα μέτρα τους δεν χωρούν στην παιδεία μας. Πως παλεύουμε για την παιδεία των αναγκών μας και δεν κάνουμε βήμα πίσω από αυτό. Η επίθεση δεν σταμάτησε το ’11 ούτε το προηγούμενο διάστημα. Έρχεται όλο και πιο αντιδραστική να χτυπά κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας  μέσα στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Σημειωτέον, για να μην ξεχνιόμαστε! Σε κάποιο σημείο του νόμου γίνεται ξεκάθαρη νύξη για τις συνελεύσεις των συλλόγων.  Αναφέρεται λοιπόν πως η πολιτική δράση, ο πολιτικός λόγος μέσα στο χώρο των ιδρυμάτων, απαγορεύεται! Έτσι μας θέλουν υποταγμένους, άβουλους, απολίτικους. Να μην συζητάμε, να μην αντιστεκόμαστε. Το ερώτημα είναι συνάδελφοι πως απαντάμε σε όλο αυτό το συρφετό της επίθεσης? Απαντάμε με τον ατομικό δρόμο, με την ανάθεση και την υποταγή  ή απαντάμε με συλλογικές διεκδικήσεις μέσα από τους συλλόγους μας , με αγωνιστικές αποφάσεις ?

            Είμαστε της γνώμης πως όποιος σήμερα δεν αντιλαμβάνεται τις γενικές συνελεύσεις ως εκείνα τα ανώτερα όργανα βάσης  που έχουν αποτυπωθεί σαν τα κυρίαρχα όργανα του φοιτητικού κινήματος στη συνείδηση των φοιτητών και έχουν αποκτήσει πλήρη κοινωνική νομιμοποίηση, κάτι που οφείλεται και στην ανάγκη των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας να πάρουν τη πολιτική και τον αγώνα στα χέρια τους, θέτει τον εαυτό του εκτός κινηματικών διαδικασιών.                                                                                                  

Είναι επίδικο για μας το πως το φοιτητικό κίνημα, υπό το πρίσμα του αγώνα διαρκείας, θα εμποδίσει κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης να εφαρμοστεί, θα παλέψει για την συνολική ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και ταυτόχρονα μέσα από τις ίδιες του τις δομές (γ. συνελεύσεις, συντονιστικά ) θα θέσει τους όρους για μία άλλη παιδεία, μια άλλη εργασία και ζωή.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ 

ΣΤΕ ΤΕΤΑΡΤΗ 30/10 ΣΤΙΣ 13.00 ΣΤΟ Μ.ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ
ΣΕΥΠ ΤΡΙΤΗ 29/10 ΣΤΙΣ 12:30 ΣΤΟ Μ.ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ

ΣΔΟ ΤΡΙΤΗ 5/11 ΣΤΙΣ 13.00 ΣΤΟ Μ.ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ