Τι παίζει με την Κυριακάτικη αργία;
Αυτή την Κυριακή 15 Δεκέμβρη τα εμπορικά καταστήματα θα λειτουργήσουν κανονικά, βάσει του αντεργατικού νόμου (Ν. 4177/13), που πέρασε μέσα στο καλοκαίρι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και με τον οποίο καθιερώνεται η λειτουργία των καταστημάτων τουλάχιστον για 7 Κυριακές το χρόνο, ενώ με αποφάσεις των κατά τόπους περιφερειών δίνεται η δυνατότητα λειτουργίας τους και τις 52 Κυριακές του έτους.Μετά την κατάργηση του 8ωρου στην πράξη, του 5μερου, την μετατροπή των μισθών σε χαρτζιλίκι, με την ανασφάλιστη κι επισφαλή εργασία να έχει γίνει κανόνας, προχωράνε τα σχέδιά τους ένα βήμα παρακάτω. Η συγκεκριμένη αργία, που ισχύει στην Ελλάδα από το 1909 και κερδήθηκε με τους αγώνες των ίδιων των εργατών, είναι το επόμενο θύμα στον εργασιακό μεσαίωνα που οικοδομείται για να εξυπηρετήσει την συνέχιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στην προσπάθειά του για το ξεπέρασμα της κρίσης του. Όλοι ξέρουμε πως μπορεί σε πρώτη φάση αυτό να ισχύει για τον κλάδο του εμπορίου, όμως όπως κι όλες οι προηγούμενες αντεργατικές πολιτικές, ξεκινούν από ένα κλάδο και στη συνέχεια γίνονται κανόνας για το σύνολο του κόσμου της εργασίας.
Τι μας λέει η κυβέρνηση και οι μιντιακοί υποστηρικτές της;
Τα κυριότερα επιχειρήματα που προβάλλουν είναι ότι τη συγκεκριμένη μέρα που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν, θα έχουν τη δυνατότητα να εξορμήσουν με τις οικογένειές τους και με άνεση χρόνου να ψωνίσουν- καταναλώσουν. Έτσι ταυτόχρονα τα μαγαζιά θα έχουν τη δυνατότητα να βγάζουν μέρος των «σπασμένων» κι ως δια μαγείας θα γεμίσουν χρήμα οι αγορές!
Όχι να μας περνάνε και για ηλίθιους!
Η πραγματικότητα είναι πως είμαστε σε μία εποχή που τα μαγαζιά κλείνουν κατά χιλιάδες σε όλη τη χώρα, όχι γιατί μας λείπει ο χρόνος για ψώνια, αλλά γιατί η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία οδηγείται γρήγορα και σταθερά σε φτωχοποίηση κι εξαθλίωση. Όταν πεθαίνει κόσμος γιατί ψάχνει τρόπο να ζεσταθεί, όταν η ανεργία αυξάνεται σε δραματικά επίπεδα κι όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων με τα ψίχουλα που παίρνουν για μισθό, καλύπτουν με το ζόρι τα απολύτως απαραίτητα, είναι γελοίο να θεωρούν ότι πιστεύουμε σε τέτοια επιχειρήματα.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την «απελευθέρωση» του ωραρίου εργασίας και λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγουν διάπλατα τις λεωφόρους της «ανάπτυξης». Της ανάπτυξης της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου (λέγε με εμπορικά κέντρα, mall κ.α.) μέσω του ξεζουμίσματος και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και του ξαναμοιράσματος της αγοράς με το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων (που δεν θα έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στα επιπρόσθετα κόστη λειτουργίας γι’ ακόμα μια μέρα) και την συγκέντρωση του τζίρου σε λιγότερα χέρια.
Επομένως το ερώτημα πλέον τίθεται σε εμάς που βιώνουμε όλα αυτά που σχεδιάζουν και προωθούν εργοδότες, κυβέρνηση, τρόικα. Σε όλους εμάς που βλέπουμε τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα δικαιώματα μας να συνθλίβονται από την μπότα της αγοράς. Τι θα κάνουμε τις Κυριακές που έρχονται;
