ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΑ ΤΗΣ Α.Π.Σ.-Ε.Α.Α.Κ.

Ως Ε.Α.Α.Κ. καταγέλλουμε την πολιτική αδιαφορία και την παθητική στάση της Π.Κ.Σ., σχετικά με τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης στο σύλλογο της Σ.Ε.Υ.Π. Αυτή τη στιγμή είναι ανάγκη ο Σύλλογος να συζητήσει, να σύντονιστεί και να ριχτεί στον αγώνα, τόσο στα πλαίσια αλληλεγγύης του Ν. Ρωμανού, όσο και στην συνολική καταδίκη του δόγματος “νόμος και τάξη”, που στο πρόσωπο της πιο αντιδραστικής κυβέρνησης και των επιτελείων της καταδικάζει κάθε φωνή αντίστασης.

Όμως για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι στο Δ.Σ. της Σ.Ε.Υ.Π που διεξήχθει την Τρίτη 9/12 και έπειτα απο έντονη αντιπαράθεση για ορισμό Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη 10/12, οι εκπρόσωποι της Π.Κ.Σ θεώρησαν σκόπιμο να αναβάλουν για ακόμα μία φορά την Γενική Συνέλευση του συλλόγου για την επόμενη εβδομάδα... Τι κι αν τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε εντός και εκτός Τ.Ε.Ι μας τσακίζουν..; Τι και αν ο Ρωμανός στα πλαίσια των διεκδικήσεων των αναφαίρετων δικαιωμάτων του για μόρφωση και δημοκρατικά δικαιώματα εντός φυλακής, τζογάρει, με όπλο το ίδιο του το σώμα, με τον θάνατο;

Ως Ε.Α.Α.Κ θεωρούμε πώς ο πιθανός θάνατος του Ρωμανού θα είναι ξεκάθαρα πολιτική δολοφονεία. Η Κυβέρνηση και οι εκφραστές της κρατούν τη σκανδάλη και δε διστάζουν να την τραβήξουν.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να καταδικάσουν κάθε στάση και λογική που χαρακτηρίζεται απο αδιαφορία και απάθεια. Η Π.Κ.Σ. φέρει την πολιτική ευθύνη για την μη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης αυτήν την εβδομάδα σε μία τόσο κρίσιμη χρονική περίοδο.

Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ας καθορίσουμε τις εξελίξεις και να εννοποιήσουμε την πληττόμενη νεολαία, δίνοντας απάντηση στο ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα, κόντρα στην ανεργία, την επισφάλεια, τις διαγραφές φοιτητών.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Αγώνας για Μόρφωση, Δουλειά, Δημοκρατικά 

δικαιώματα

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΞΑΝΑ!

Έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε με αφορμή την δολοφονία, φαίνεται ότι η κυβέρνηση θέλει να προσθέσει δίπλα στους χιλιάδες ανθρώπους που αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα του Μνημονίου, στους δεκάδες που κάηκαν σε σπίτια χωρίς θέρμανση, στους τόσους που πνίγηκαν ή πέθαναν στα ματωμένα σύνορα της άθλιας Ευρωπαϊκής Ένωσης κι έναν νεκρό απεργό πείνας. Θέλουν να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλη τη νεολαία, σε όλο το λαό, πως η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ, ο καπιταλισμός δεν παζαρεύουν. Πως είναι αδίστακτοι και αποφασισμένοι να συνεχίσουν, με κάθε κόστος, την επίθεση στον κόσμο της εργασίας.Την στιγμή λοιπόν που συμβαίνουν όλα αυτά έρχεται και η ψήφιση νέων μέτρων με ότι αυτό συνεπάγεται για τα βάρη που έρχονται να προστεθούν στις πλάτες κάθε εργαζόμενου και νεολαίου.

Την στιγμή λοιπόν, της μεγαλύτερης κρίσης, επικρατεί από την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία η λογική του σαρώματος σε όλα τα επίπεδα, η οποία συνοδεύεται με την αυταρχική θωράκιση του κράτους, η οποία και εκφράζεται μέσω της εκτεταμμένης βίας, της κρατικής καταστολής και συνολικής επίθεσης σε δημοκρατικά δηκαιώματα και ελευθερίες.

Ενάντια στο κλίμα τρομοκρατίας που έχουμε βιώσει όλο το προηγούμενο διάστημα (7.000 ΜΑΤ στις 17 Νοέμβρη, κλείσιμο Νομικής, κτλ) την περασμένη εβδομάδα ο λαός και η νεολαία, μέσα από μαζικές διαδηλώσεις απαίτησαν την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού και αντιστάθηκαν στις πολιτικές που στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας και κυριολεκτικά δολοφονούν την νεολαία. Η κατάσταση αυτή κλιμακώθηκε στις πορείες για την επέτειο της 6ης Δεκέμβρη, όπου μέσα από πολύ μαζικές και μαχητικές πορείες εκφράστηκε η οργή του κόσμου για τoν αργό θάνατο στον οποίο υποβάλλει η κυβέρνηση τον Ν. Ρωμανό, για τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που μας έχει επιβληθεί. Εκεί για ακόμη μια φορά, το κράτος προσπάθησε να τρομοκρατήσει τον κόσμο που κατέβηκε στον δρόμο, είτε με την αλόγιστη καταστολή της αστυνομίας, είτε με την συκοφάντηση από πλευράς καθεστωτικών ΜΜΕ.

Τώρα είναι η ώρα να αντιδράσουμε!

Στην παρούσα φάση το φοιτητικό κίνημα καλείται ως πολιτικό και συνολικό νεύρο της νεολαίας να καθορίσει τις εξελίξεις και να ενοποιήσει την πληττόμενη νεολαία, δίνοντας απάντηση στο ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα, κόντρα στην ανεργία, την επισφάλεια, την μετανάστευση, τις διαγραφές φοιτητών. Μαζί και με τους διοικητικούς του πανεπιστημίου που εναντιώνονται στις απολύσεις και έχουν ήδη μπει σε νέο κύκλο κινητοποιήσεων, τις απλήρωτες καθαρίστριες, τους γονείς μας που βλέπουν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται και να μένουν άνεργοι να συγκροτήσουμε το αναγκαίο μέτωπο Παιδείας-Εργασίας, για πάλη για ζωή με ελευθερίες, μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες, μόρφωση που να απελευθερώνει. Κόντρα στην ανάθεση και στην κοινοβουλευτική λύση, εμείς επιμένουμε στο σπάσιμο της εκλογικής αναμονής, οργανωνόμαστε μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τον συντονισμό τους. Η νεολαία πρέπει και θα ζήσει ελεύθερη, ενάντια στον σύγχρονο αυταρχισμό και την τρομοκρατία, ενάντια στην παιδεία των λίγων και τις δουλείες με μισθούς πείνας. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας για να βγει η νεολαία και ο λαός στο προσκήνιο και να επιβάλλει τις ανάγκες του.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ–ΔΟΥΛΕΙΑ–ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚA ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!

ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ...

  Έξι χρόνια μετά ένα σύνθημα που κυριαρχούσε στο στόμα της νεολαίας, σε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ξεσπάσματα στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, μοιάζει ξανά πιο επίκαιρο από ποτέ. Συσσωρευμένη για χρόνια, άλλοτε εκφρασμένη σε συγκροτημένους αγώνες όπως στο κίνημα του 06'-07' ενάντια στο νόμο της Γιαννάκου, και άλλοτε άναρθρη , η οργή ξεχείλισε μέσα σε λίγες ώρες και κατέκλυσε τα πάντα για εβδομάδες. Οργή μιας γενιάς χωρίς φωνή, καταδικασμένη στην ανασφάλεια, με ένα μέλλον κλεμμένο και σκοτεινό.

 Ο Δεκέμβρης ήταν η κραυγή εναντίωσης της νεολαίας στην πολιτική του κεφαλαίου και σε κάθε εκφραστή της που την ήθελε και τη θέλει περισσότερο παρά ποτέ πειθήνια, ευέλικτη χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις και σε τελική ανάλυση, αναλώσιμη. Νεολαία που θα αποτελέσει την καλύτερη βάση για τους αυριανούς εργαζόμενους-έρμαια της εκάστοτε εργοδοσίας. Ουσιαστικά ο Δεκέμβρης έφερε στην επιφάνεια ένα πνεύμα συνολικής αμφισβήτησης των συνθηκών ζωής που ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής ασύλληπτων οικονομικών σκανδάλων, κοινωνικών αδικιών και της καθολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Και τελικά κατάφερε να προβάλλει τη συμπυκνωμένη δυσαρέσκεια του κόσμου μέσα από μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις σχολών και σχολείων. Χαρακτηριστικό είναι ότι τότε φωνάχτηκε το πρώτο ‘’φύγετε’’ στην κυβέρνηση και σε κάθε επίσημο εκφραστή της.

 Έξι χρόνια μετά μία άλλη κυβέρνηση , ένας άλλος εκφραστής της ίδιας πολιτικής, της ΕΕ και του Κεφαλαίου, έρχεται σήμερα να απειλήσει με άλλη μία κρατική δολοφονία. Μπορεί όχι με σφαίρες ακόμα αλλά έρχεται να απειλήσει ένα παιδί, κολλητό φίλο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου , τον Νίκο Ρωμανό που βάζει σαν οδόφραγμα το ίδιο το σώμα του και κάνει απεργία πείνας προκειμένου να κερδίσει τα αυτονόητα.

Έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου, η κρίση που τότε ξέσπαγε, σημαδεύει πλέον κάθε πτυχή της ζωής μας. Αυτά τα έξι χρόνια, αν κάτι μάθαμε είναι ότι ο Κορκονέας δεν ήταν η εξαίρεση, ούτε ο «τρελός» που βρέθηκε τη λάθος ώρα στο λάθος σημείο. Αλλά ήταν η προσωποποίηση της κρατικής βίας, της καταστολής που προσπαθεί να φιμώσει κάθε φωνή που αντιστέκεται. Μια καταστολή που στόχο έχει να σπείρει το φόβο και την παραίτηση από κάθε συλλογική κίνηση που αντίκειται στο τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», δηλαδή στην βιτρίνα ομαλότητας που προσπαθούν να φτιάξουν, για να κρύψουν ένα σκηνικό φτώχειας, ανεργίας και σύγχρονης μετανάστευσης.

Έξι χρόνια μετά τα ζητήματα της κρατικής βίας, της καταστολής και της τρομοκρατίας του κινήματος έρχονται ξανά στο προσκήνιο μέρα με την μέρα. Πριν λίγες μέρες οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ έφεραν την αστυνομία μέσα στο πανεπιστήμιο, ενώ παραδέχονται απροκάλυπτα ότι ο λόγος που το έκαναν είναι η παρεμπόδιση της υλοποίησης της απόφασης του Συλλόγου Νομικής και της συνεδρίασης του ΦΣ Πολιτικού Νομικής που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 13/11. Αυτοί που μιλάνε συνεχώς για μειοψηφίες που κλείνουν αυθαίρετα τις σχολές δεν διστάζουν να τις κλειδαμπαρώσουν εάν αυτό πρόκειται να εξασφαλίσει ότι η νεολαία θα συνεχίσει να έχει σκυμμένο το κεφάλι. Ωστόσο, οι φοιτητές όχι απλά δεν τρομοκρατήθηκαν αλλά οργάνωσαν μαζική διαδήλωση το ίδιο απόγευμα, στην οποία ήρθαν αντιμέτωποι με την ωμή βία των ΜΑΤατζήδων, που έστειλαν 40 συναδέλφους μας στο νοσοκομείο και έκαναν δεκάδες απρόκλητες προσαγωγές. Η καταστολή αυτή είχε στόχο να σπείρει το φόβο και την παραίτηση από κάθε συλλογική κίνηση που αντίκειται στο τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», που ο Φορτσάκης, η Κυριαζοπούλου, το Υπουργείο και η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά θέλουν να επιβάλουν. Αυτοί αποτελούν την πραγματική άνομη μειοψηφία μέσα στα πανεπιστήμια, που θέλει να καταργήσει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, κάθε έννοια δημοκρατικής έκφρασης εντός των σχολών και ως τέτοιοι είναι παντελώς ανεπιθύμητοι.

Τώρα είναι η ώρα να αντιδράσουμε

Πλάι στους διοικητικούς του πανεπιστημίου που εναντιώνονται στις απολύσεις, πλάι στις απλήρωτες καθαρίστριες, πλάι στους γονείς μας που βλέπουν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται και να μένουν άνεργοι. Κόντρα στην ανάθεση και στην κοινοβουλευτική λύση, εμείς επιμένουμε στο σπάσιμο της εκλογικής αναμονής, μαζικοποιούμε τις γενικές μας συνελεύσεις και περιφρουρούμε τις συλλογικές μας αποφάσεις .Η νεολαία πρέπει και θα ζήσει ελεύθερη, ενάντια στον σύγχρονο αυταρχισμό και την τρομοκρατία, ενάντια στην παιδεία των λίγων και τις δουλείες με μισθούς πείνας. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας για να βγει η νεολαία και ο λαός στο προσκήνιο και να επιβάλλει τις ανάγκες του.