Σαν
να
μην
πέρασε
μια
μέρα
λοιπόν,
και
πάλι
τα
μνημόνια
είναι
εδώ,
μόνο
που
τώρα
έχουν
διαφορετικό
όνομα:Συμφωνία
– γέφυρα.
Ζούμε
στην
εποχή
που
αλλάζουν
τα
ονόματα
και
οι
εικόνες,
με
στόχο
να
παραμείνει
σταθερή
η
βαρβαρότητα
της
ταξικής
εκμετάλλευσης!
Στη
νέα
πραγματικότητα
δεν
θα
βλέπουμε
αυστηρούς
“πολιτικούς”
(τύπου
Στουρνάρα),
αλλά
απλούς
“πολίτες”
(τύπου
Βαρουφάκη),
που
μπορεί
να
είναι
ταγμένοι
στην
διαχείριση
του
συστήματος
με
τα
ίδια
πάνω-κάτω
εργαλεία,που
δεν
φοράνε
γραβάτα
και
θα
μας
κάνουν
υπερήφανους
τρολλάροντας
τους
εταίρους
μας,
πριν
κάνουν
την
άτακτη
υποχώρηση
και
υπογράψουν
τις
νέες
συμφωνίες
της
υποταγής.
Και
επειδή
περί
υποταγής
ο
λόγος,η
πλέον
λαομίσητη
Τροϊκα
βαπτίζεται
“Θεσμός”
και
τα
περιβόητα
μνημόνια
θα
τα
λέμε
“συμφωνία
– γέφυρα”
και
θα
τα
θεωρούμε
επιτυχία
των
σκληρών
διαπραγματεύσεων,
παρ’
όλο
που
ουσιαστικά
σημαίνουν
την
παράταση
του
υπάρχοντος
μνημονίου!
Τι
είναι
όμως
αυτή
η
συμφωνία-γέφυρα
και
γιατί
είναι
νέο
μνημόνιο;
Η
συμφωνία
της
κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ
– ΑΝΕΛ
με
το
Eurogroup
σηματοδοτεί
την
αποδοχή
και
τη
νομιμοποίηση
των
μνημονίων,
των
δανειακών
συμβάσεων
και
του
τοκογλυφικού
χρέους,
ενώ
σηματοδοτεί
την
εγκατάλειψη
ακόμα
και
του
δικού
της
προγράμματος.
Η
συμφωνία
αυτή
αποτελεί
βίαιη
ανατροπή
της
λαϊκής
εντολής
για
κατάργηση
των
μνημονίων
και
για
βελτίωση
της
ζωής
των
εργαζομένων
και
της
νεολαίας,
ενώ
ανοίγει
το
δρόμο
και
για
ακόμα
μεγαλύτερες
υποχωρήσεις
στο
άμεσο
μέλλον.
Συγκεκριμένα
η
συμφωνία-γέφυρα
ορίζει
την
παράταση
του
υπάρχοντος
μνημονιακού
προγράμματος
–
Ο
ΣΥΡΙΖΑ
δεν
έλεγε
κατι
για
διακοπή
του
μνημονίου
προεκλογικά?!
-
και
την
αξιολόγηση
με
βάση
τις
δεσμεύσεις
της
τρέχουσας
συμφωνίας
από
την
Τρόικα
(εεε
γράψτε
λάθος,
θεσμούς!).
Η
κυβέρνηση
με
αυτή
τη
συμφωνία
αναγνωρίζει
το
χρέος
και
δεσμεύεται
να
αποπληρώσει
το
σύνολο
του,
κάνοντας
πίσω
ακόμα
και
απ’
τη
μετριοπαθέστατη
θέση
της
για
διαγραφή
μέρους
του
χρέους
(αν
όχι
του
μεγαλύτερου
μέρους,
όπως
λέει
το
συνέδριο
του
ΣΥΡΙΖΑ).
Σημαντική
είναι
και
η
δέσμευση
υποτέλειας
στην
ΕΕ
και
στους
«θεσμούς»,
σύμφωνα
με
την
οποία
η
κυβέρνηση
θα
πρέπει
να
παρουσιάσει
το
πρόγραμμα
των
μεταρρυθμίσεών
της,
το
οποίο
για
να
υλοποιηθεί
θα
πρέπει
να
εγκριθεί
πρώτα
απ’
το
ευρω-ιερατείο
(τους
θεσμούς
δηλαδή).
Φυσικά
δεν
θα
μπορεί
να
πάει
πίσω
ούτε
σε
αυτή
τη
δέσμευση,
αφού
δεσμεύτηκε
επίσης
να
μην
προχωρήσεις
σε
μονομερείς
ενέργειες,
ούτε
όσον
αφορά
την
ακύρωση
των
μνημονιακών
μέτρων.
Και
για
να
μην
μοιάζουν
όλοι
χαμένοι
από
αυτή
τη
συμφωνία,
ορίζεται
και
κάποιος
που
κερδίζει…
οι
τράπεζες!
Έτσι
στη
συμφωνία
περιλαμβάνεται
η
δέσμευση
ότι
τα
κεφάλαια
του
ΤΧΣ,
δεν
θα
χρησιμοποιηθούν
για
την
καταπολέμηση
της
ανθρωπιστικής
κρίσης,
όπως
έλεγε
προγραμματικά
η
κυβέρνηση,
αλλά
για
να
σωθούν
ξανά
οι
τράπεζες
(με
την
ευγενική
χορηγία
της
ΕΚΤ).
Τέλος
η
αποδοχή
των
πρωτογενών
πλεονασμάτων,
δηλαδή
της
αυστηρής
δημοσιονομικής
πολιτικής
βάζουν
ταφόπλακα
στις
διακηρύξεις
για
το
τέλος
της
λιτότητας.
Αλλά
πώς
φτάσαμε
άραγε
ως
εδώ
;
Τα
αποτελέσματα
των
εκλογών
σηματοδότησαν
αλλαγή
σελίδας
για
το
πολιτικό
και
κοινωνικό
σκηνικό,
αφού
ο
λαός
«μαύρισε»
τα
κόμματα,
που
κυβερνούσαν
όλα
αυτά
τα
χρόνια,
νομίζοντας
οτι
απορρίπτει
τα
μνημόνια
της
βαρβαρότητας,
που
του
επέβαλλαν
τα
τελευταία
πέντε
χρόνια.
Με
αυτή
την
αλλαγή
η
πλειοψηφία
των
εργαζόμενων
και
της
νεολαίας
έχει
εν
μέρει
ανακουφιστεί,
ενώ
έχει
αναπτυχθεί
όλο
αυτό
το
διάστημα
η
ελπίδα
ότι
θα
υπάρξει
κάποια
αλλαγή.
Τελικά,η
“ελπίδα
δεν
ηρθε”,
γι'αυτο
φρόντισε
ο
ΣΥΡΙΖΑ,
ποντάροντας
στη
μείωση
των
προσδοκιών
του
λαού
απ’
την
διακυβέρνησή
του,
αφού
ξέρει
καλά
ότι
μέσα
στη
φυλακή
του
ευρώ
και
της
ΕΕ,
με
τις
εξαγγελίες
για
συμβιβασμό
των
συμφερόντων
εργασίας
και
αφεντικών,προσπαθεί
να
εξανθρωπίσει
ενα
συστημα
που
ειναι
εξ'ορισμου
απάνθρωπο.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ
λοιπόν
αναδείχτηκε
πρώτο
κόμμα
απ’
τις
βουλευτικές
εκλογές
και
αμέσως
σχημάτισε
συγκυβέρνηση
με
το
κόμμα
των
ψεκασμένων
λάιτ
ακροδεξιών
του
Καμμένου.
Ο
Καμμένος
μάλιστα
παραλλήλισε
τη
συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ
– ΑΝΕΛ
με
την
συνεργασία
Βελουχιώτη
– Ζέρβα.
Αφού
ξεπεράσαμε
το
σοκ
και
αφού
ξεκαθαρίσουμε
ότι
δεν
μας
νοιάζει
ο
Ζέρβας,
αλλά
το
Βελουχιώτη
σαν
ιστορική
φιγούρα
της
ανυπακοής
και
του
αγώνα
μέχρι
τέλους
δεν
τον
χαρίζουμε
σε
όσους
υπογράφουν
νέες
Βάρκιζες,
αναρωτιόμαστε
άραγε
σε
αυτή
την
ιστορική
συμμαχία
ο
Πακης
Παυλόπουλος,
ως
πρόεδρος
της
δημοκρατίας
ποιανού
τον
ρόλο
παίζει
;
Τέλος
πάντων,
αφού
επισημάνουμε
ότι
η
κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ
– ΑΝΕΛ
έχει
στρατηγική
το
δόγμα
«ανήκουμε
στη
Δύση»
και
η
παραμονή
στο
ευρώ
και
στην
ΕΕ,
δεν
τίθεται
καν
σαν
ερώτημα,
αξίζει
να
παρατηρήσουμε
ότι
υλοποιήθηκε
και
στο
ακέραιο
η
θέση
περί
«συνέχισης
του
κράτους»,
αφού
το
«βαθύ
κράτος»
δόθηκε
σε
έμπιστα
χέρια,
όπως
ο
στρατός
στον
Καμμένο,
η
αστυνομία
στον
Πανούση,
η
ΕΥΠ
στον
πρώην
ΠΑΣΟΚο
Γιάννη
Ρουμπάτη.
Αυτοί
τα
βρήκανε!
Και
τωρα
τι
κανουμε;
Το
συμπέρασμα
από
όλα
αυτά
είναι
απλό
: η
τακτική
«ούτε
ρήξη,
ούτε
υποταγή»
σημαίνει
νέες
ήττες
για
τους
εργαζόμενους
και
τα
πληττόμενα
κομμάτια
της
νεολαίας.
Η
τακτική
αυτή,
που
συμπυκνώνεται
στην
υπογραφή
της
συμφωνίας
της
υποταγής
σημαίνει
τη
συνέχιση
της
μνημονιακής
βαρβαρότητας,
τη
συνέχιση
της
κυριαρχίας
και
των
κερδών
των
από
πάνω.
Γιατί
πώς
αλλιώς
μπορούν
να
μεταφραστούν
οι
πανηγυρισμοί
των
εκπροσώπων
του
σάπιου
αυτού
συστήματος(βλεπε
MME,tweet
Άδωνη,στήριξη
Ομπαμα
και
άλλων
παρατρεχάμενων).
Όμως
ούτε
μας
ταιριάζει,
ούτε
θέλουμε
να
παίξουμε
το
ρόλο
του
γκρινιάρη.
Δεν
αξίζει
στη
νεολαία
και
στους
εργαζόμενους
ο
ρόλος
της
χριστοπαναγίας
απ’
τον
καναπέ
και
της
μούτζας,
όπως
δεν
μας
άξιζε
και
ο
ρόλος
των
φιλοκυβερνητικών
παπαγάλων,
των
εμπόρων
ελπίδας,
της
χορωδίας
του
«γειά
σου
αλάνι
Γιάνη
Βαρουφάκη»!
Έχουμε
ξεκαθαρίσει
καιρό
τώρα
τη
θέση
μας,
την
ανάγκη
να
αποτελέσουμε
το
ατσάλινο
τοίχος
των
συμφερόντων
της
πληττόμενης
κοινωνικής
πλειοψηφίας,να
γίνουμε
η
δύναμη
που
θα
συγκρούεται
με
τα
σχέδιά
τους
και
θα
επιβάλλει
τις
ανάγκες
μας!
Και
αυτή
τη
δύναμη
χτίζουμε
όλο
αυτόν
τον
καιρό
στους
δρόμους,
στις
αντιφασιστικές
πορείες,
στις
συγκεντρώσεις
για
το
κλείσιμο
όλων
των
στρατοπέδων
συγκέντρωσης
των
μεταναστών,
στις
πλατείες
για
τη
σύγκρουση
με
χρέος,
ευρώ,
ΕΕ,
ΔΝΤ,
κεφάλαιο!
Αυτοί
μιλήσανε…
Τώρα
ήρθε
η
ώρα
να
μιλήσουμε
εμείς
!
Είναι
πλέον
ολοφάνερο:Το
δίλημμα
δεν
είναι
καλή
ή
κακή
διαπραγμάτευση,
αλλά
ρήξη
και
αντικαπιταλιστική
ανατροπή
ή
υποταγή
και
νέο
μνημόνιο!
ΟΧΙ
στη
συμφωνία-γέφυρα
της
κυβέρνησης
και
ΟΧΙ
στο
σφαγείο
ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου!
Η
ΕΛΠΙΔΑ
ΚΑΙ
Η
ΕΞΟΥΣΙΑ
ΕΙΝΑΙ
ΣΤΙΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ,
ΣΤΟΥΣ
ΔΡΟΜΟΥΣ,
ΣΤΙΣ
ΠΛΑΤΕΙΕΣ
