Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Το τέλος της βωβής και μακράς προεκλογικής περιόδου ήρθε με την ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μια συγκυβέρνηση που βρίθει αντιφάσεων και ανεπαρκειών, μια κυβέρνηση που έρχεται μετά από εκλογές όπου οι εκφραστές της πολιτικής των μνημονίων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) καταποντίστηκαν. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνέβαλλαν καθοριστικά οι κινηματικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στα κυρίαρχα μέτωπα όπου εκτυλισσόταν αυτή η πολιτική. Όμως δεν είναι αυτό το τέλος του δρόμου και των μνημονίων.
Όσο και αν η συγκυβέρνηση προσπάθησε προεκλογικά και μετεκλογικά να μας δείξει ότι μπορεί να δώσει απάντηση στις μειωμένες λαϊκές προσδοκίες, η αλήθεια δυστυχώς είναι διαφορετική. Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια όπως αρχικά διακήρυσσε, αλλά τα αποδέχτηκε άνευ όρων. Με πρόσφατο παράδειγμα την τελευταία συμφωνία στο Eurogroup ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένοντας στην πολιτική του επιλογή να κινηθεί εντός των μηχανισμών του Ευρώ και της Ε.Ε., αναγνώρισε το χρέος, αποδέχτηκε τα ασφυκτικά πλαίσια που θέτουν οι μηχανισμοί και συμφώνησε σε μία σειρά μέτρων που δεν αποκλίνουν από πτυχές της μνημονιακής πολιτικής. Στα παραπάνω όρια αποδείχτηκε με τον πιο βίαιο τρόπο, ότι στο έδαφος της κρίσης και των ορίων που θέτει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και διαχείριση πέφτει στο κενό.
Ένα ποιοτικό στοιχείο που φέρνει η νέα συγκυβέρνηση είναι αυτό της εθνικής συναίνεσης και του συμβιβασμού, καθώς δεν εκφράζει τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας, αλλά προσπαθεί να πείσει ότι εκφράζει τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας. Η ανακούφιση και αισιοδοξία που άντλησε ο λαός από την ανατροπή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πρέπει να μετασχηματιστεί σε δύναμη ανατροπής μέσω της περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης υπό το πρίσμα των λαϊκών αναγκών. Κανένας σωτήρας δεν υπάρχει η δεν θα υπάρξει παρά μόνο ο ίδιος ο λαός όταν πάρει την τύχη στα χέρια του, αναιρώντας το μνημονιακό κεκτημένο.
Το φοιτητικό κίνημα δεν εφησυχάζεται και δεν αναμένει!
Οι πρώτες εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης για κατάργηση των διαγραφών και των Συμβουλίων Ιδρύματος ήταν κομμάτι της πολυετούς δράσης και αιτηματολογίας του φοιτητικού κινήματος. Παρόλ’ αυτά, οι κατευθύνσεις που τίθενται, τόσο από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όσο και από τις στρατηγικές επιδιώξεις και οδηγίες της Ε.Ε. για την ανώτατη εκπαίδευση, παραμένουν ακόμα σε ισχύ.
Με ποια χάρτα αιτημάτων? Με ποιο περιεχόμενο?
- · Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς κανένα αποκλεισμό.
Τα τελευταία χρόνια στο όνομα της κρίσης και με όχημα το χρέος, τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα βίωσαν την υποχρηματοδότηση και με δικαιολογία το τελευταίο αναζήτησαν ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις. Η κίνηση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την προσπάθεια ελέγχου δραστηριοτήτων των σχολών, όπως του γνωστικού αντικειμένου και της έρευνας, σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς. Δε θα δεχτούμε καμία περικοπή στο όνομα της νέας ¨δανειακής σύμβασης¨ και καμία επιβολή διδάκτρων, αλλά απαιτούμε πλήρη δωρεάν σίτιση, στέγαση, μετακίνηση για όλους και πλήρη κρατική χρηματοδότηση για όλες τις δραστηριότητες του πανεπιστημίου.
- · Πλήρης κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου και όποιων νόμων συμπυκνώνουν το σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Οι κατευθύνσεις αυτές συμπυκνώνονται στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, ευέλικτου, φθηνού, ημικαταρτισμένου, χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις, άμεσα εκμεταλλεύσιμου, την ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας και των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και την προσπάθεια ιδεολογικής πειθάρχησης των φοιτητών μέσω της εντατικοποίησης.
- · Καμιά σκέψη για διαγραφές.
- · Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Ενάντια στην συνέχιση της πολυδιάσπασης των γνωστικών αντικειμένων και κατακερμάτισης των πτυχίων.
Ένα πτυχίο αναγνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό.
- · Δουλειά με αξιοπρέπεια, μόνιμη και σταθερή για όλους.
Παράλληλα με τα παραπάνω, απαιτείται σήμερα επιθετικό στίγμα διεκδίκησης για δουλειά για όλους, για ζωή με αξιοπρέπεια. Με αιτηματολογία που θα πιάνει το νήμα των κλαδικών ζητημάτων (π.χ. κατάργηση πολυνομοσχεδίου, ΑΣΕΠ και εξετάσεων πιστοποίησης) και θα δίνει απαντήσεις στην κατεύθυνση της άρσης του συμφώνου πρώτης απασχόλησης, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των πεντάμηνων voucher, της ανεργίας και της επιστημονικής μετανάστευσης.
- · Επανακατοχύρωση και διεύρυνση του ασύλου στο πανεπιστήμιο και στους χώρους δουλειάς.
Η κατοχύρωση του ασύλου ειδικά σε μια χρονιά που το φοιτητικό κίνημα χτυπήθηκε στο δρόμο και οι συλλογικές του διαδικασίες εμποδίστηκαν ακόμα και από τις δυνάμεις καταστολής με εντολή του πλέον βουλευτή επικρατείας της ΝΔ, Φορτσάκη, η επανακατοχύρωση και διεύρυνση του ασύλου είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την προάσπιση των συλλογικών διαδικασιών του ευρύτερου λαϊκού κινήματος.
- · Συμμετοχή στα όργανα συνδιοίκησης απ’ τη σκοπιά του ελέγχου και της επιβολής των φοιτητικών και εργατικών αναγκών και διεκδικήσεων.
Ταυτόχρονα, χρειάζεται ρήξη με το πλαίσιο του χρέους, της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ, ρήξη με τη λογική του ευρωμονόδρομου. Έτσι, το φοιτητικό κίνημα μέσα από τη δημοκρατία των Γενικών του Συνελεύσεων και το συντονισμό τους, πρέπει να βγει με ξεκάθαρο στίγμα απέναντι στη νέα συμφωνία κυβέρνησης – ΕΕ, που θα κινείται σε κατεύθυνση αντίρροπη στα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας. Τα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος δε διαπραγματεύονται στο βωμό της κρίσης και δε θα μπουν στο καλούπι συναίνεσης και διαλόγου. Το πλαίσιο του φοιτητικού κινήματος πρέπει να βάζει τη λογική ενός άλλου δρόμου, ενός θετικού προτάγματος για το μέλλον της νεολαίας!
Όλα αυτά επιτάσσουν την απάντηση του φοιτητικού κινήματος. Από τη μία, μέσω του μπλοκαρίσματος πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ανά ίδρυμα και ανά σχολή και από την άλλη, στοχοθεσία για πανελλαδική πορεία- κινητοποίηση με στόχο την ικανοποίηση των αιτημάτων του φοιτητικού κινήματος. Στην προσπάθεια να βάλουμε φρένο στα σχέδια τους απαιτείται η ευρύτερη δυνατή συμμαχία. Χρειάζεται να συγκροτηθεί ένα μέτωπο των φοιτητών, των μεταπτυχιακών, των διοικητικών, των καθαριστριών, των εργαζομένων, των διδακτορικών και χαμηλόβαθμων ΔΕΠ. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαία η σύνδεση της πάλης του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα.
Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε αναγκαία στη βάση του πολιτικού περιεχομένου που αναφέρθηκε στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενός φοιτητικού κινήματος μάχιμου, ριζοσπαστικού, σε κατεύθυνση ανατρεπτική και όχι απλής συντήρησης κεκτημένων, σε ρήξη και κόντρα με τη γραφειοκρατική παρωδία που προκρίνουν οι καθεστωτικές δυνάμεις. Στη βάση του παραπάνω πολιτικού σχεδίου που περιγράψαμε, απευθυνόμαστε στον κάθε φοιτητή που
αναγνωρίζει ότι η αναγκαιότητα ρήξης και ανατροπής περνάει μέσα από κάθε κινηματική διαδικασία, μικρή και μεγάλη. Απευθυνόμαστε, επίσης, σε αριστερά σχήματα και συλλογικότητες που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα στράτευσης στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής, ανεξάρτητα από το μετερίζι που προέρχονται και τις πολιτικές επιλογές που πήραν στο παρελθόν.
Με τα σχήματα της ΕΑΑΚ!
Σε όλα τα παραπάνω θα προσπαθήσουν να συμβάλουν τα σχήματα της ΕΑΑΚ. Αναγνωρίζοντας τις σύγχρονες απαιτήσεις της εποχής, θα προσπαθήσουν να συμβάλουν στην υπόθεση της συνολικής ανατροπής. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ που θα πρεσβεύουν μια αριστερά:
Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και την κυρίαρχη ιδεολογία.
Ασυμβίβαστη, καθώς δεν αρκείται στο ελάχιστο που μπορεί να προσφέρει ο κάθε διαχειριστής, αλλά είναι ανυποχώρητη στο σύνολο των διεκδικήσεών της!
Επαναστατική, γιατί θα συνεχίσει με επιμονή και υπομονή να συγκρούεται και να έρχεται σε ρήξη με το ευρώ, την ΕΕ, το χρέος.
Μετωπική, γιατί θα προσπαθήσει να εκφράσει όλες εκείνες τις φωνές αμφισβήτησης στο εσωτερικό των πανεπιστημίων, στην προσπάθεια οικοδόμησης μια άλλης αριστεράς!
Για να γκρεμίσουμε τα σχέδιά τους, για να οικοδομήσουμε το μέλλον που οραματιζόμαστε!
ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ
