Την
ιστορία την γράφουν οι νικητές. Στην
σύγχρονη ιστορία γεγονότα και καταστάσεις
με τα οποία η αστική πολιτική δεν μπορεί
να συγκρουστεί μαζί τους είτε εντέχνως
τα απέκρυπτε, είτε προσπαθούσε να αλλάξει
την σημασία τους. Χαρακτηριστικό ιστορικό
παράδειγμα αποτελεί και η ταξική
πρωτομαγιά, η εξέγερση των εργατών στο
Σικάγο. Τα σύγχρονα ιστορικά πρότυπα
έχουν αναδείξει την εργατική πρωτομαγιά
περισσότερο σαν την ημέρα των λουλουδιών,
μια αργία που κλείνουν σχολεία και οι
εργαζόμενοι δεν δουλεύουν και πάνε
εκδρομές παρά σαν μια μέρα σκληρής
ταξικής σύγκρουσης και αμφισβήτησης
της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.
Πόσοι
άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 125 χρόνια,
το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες
στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη
το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8
ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας
δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα,
και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ
την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται
απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου
από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο
Σικάγο και φτάνει τις 65.000 απεργούς ενώ
δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την
Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού
εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο
διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή
απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι
επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν
να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν,
3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες
απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών
που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη
συναδέλφων τους για συνδικαλιστική
δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών
και απεργοσπαστών και η αστυνομία
βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος
των πρώτων. Οι συγκρούσεις και οι ταραχές
ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι
η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με
αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον
θάνατο εκατοντάδων εργατών και
αστυνομικών.
Αυτά
τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά
ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό
κίνημα, και στην Ελλάδα η πρωτομαγιά
έχει μια ιδιαίτερη ιστορική σημασία.
Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη
συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον
Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και
το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας
οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική
ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της
Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων
όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε
σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες
τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών,
και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω
από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν
την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον
"Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944
ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε
αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού
στρατηγού και του επιτελείου του,
εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής,
200 Έλληνες κομμουνιστές.
Η
Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας
νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των
εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για
το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση
της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών
πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση
από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έδειξε ότι
ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Το εργατικό
κίνημα, η νεολαία και οι αγώνες τους
μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα, να
αντιστέκονται, να δημιουργούν ρήγματα
στην κυριαρχία τους. Από αυτή την σκοπιά
οφείλουμε να δούμε και τα νοήματα που
έχει η Πρωτομαγιά στο σήμερα.
Με
οδηγό ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη
πρέπει να πορευόμαστε. Σε μία περίοδο
ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου αλλά και
όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε
παγκόσμιο επίπεδο, οι κυβερνήσεις
αστικής διαχείρισης, και στην χώρα μας,
είτε είναι «δεξιές», «κεντροδεξιές» ή
«κεντροαριστερές»» ακολουθούν την
ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας
λιτότητας της συντριβής των συλλογικών
δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του
πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε
τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας
και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε
η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου
μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά
και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και
όλων των υπερεθνικών οργανισμών και οι
όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται
σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο
αποφασιστική λεηλασία των εργατικών
δικαιωμάτων.
Τώρα
είναι η ώρα ενός νέου εργατικού κινήματος
που θα συγκροτήσει αντίπαλο δέος στα
σχέδια εργοδοσίας-ΕΕ-ΔΝΤ. Τώρα είναι η
ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία
να σταθούν πλάι στο εργατικό και να
προβάλουν και να επιβάλουν τα δικαιώματα
και τις ανάγκες τους. Τώρα είναι η ώρα
να απομονωθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός
και η γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για
μια συνολική αντεπίθεση και ένα νέο
γύρο αντιπαράθεσης του εργατικού
κινήματος. Με μια άλλη αριστερά,
αντικαπιταλιστική και σύγχρονα
επαναστατική. Αναμέτρηση παντού!
