Αν κάτι χαρακτηρίζει την εποχή μας είναι η εκρηκτική αντίθεση ανάμεσα στην δυνατότητα για μια ριζικά διαφορετική ζωή με λιγότερη, μόνιμη και σταθερή εργασία λόγω και της αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας από την μια, και στην βάρβαρη πραγματικότητα της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων από την άλλη. Σε μία περίοδο ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου αλλά και όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αστικές κυβερνήσεις, και στην χώρα μας, είτε είναι «δεξιές», κεντροδεξιές ή «κεντροαριστερές»» ακολουθούν την ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας της συντριβής των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών καπιταλιστικών οργανισμών και οι όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται και η φετινή Πρωτομαγιά μια ημερομηνία που από απεργία ορόσημο για το εργατικό κίνημα έχει εκφυλιστεί σε μια απλή αργία και ευκαιρία για εκδρομές και μάζεμα λουλουδιών. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 125 χρόνια, το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα, και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο Σικάγο και φτάνει τις 65.000 απεργούς ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν, 3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών και η αστυνομία βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος των πρώτων .Οι συγκρούσεις και οι ταραχές ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο εκατοντάδων εργατών και αστυνομικών. Αυτά τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό κίνημα, και στην Ελλάδα η πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη ιστορική σημασία. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών, και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 Έλληνες κομμουνιστές. Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έτσι και σήμερα απέναντι σε μια νέα ομοβροντία αντεργατικών μέτρων υπέρ του κεφαλαίου, στο όνομα της σωτηρίας του Ευρώ-ΕΕ και των μνημονίων ο αγώνας του τότε εργατικού κινήματος που κατέκτησε μια σειρά δικαιωμάτων γίνεται πιο επίκαιρος από ποτέ τόσο για την ανάκτηση όσο και για την επέκταση τους.. Είναι αναγκαία όσο ποτέ η συμβολή σε ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της πολιτικής αυτής, που θα μπορεί να αποκρούει μέτρα, να σπάει καίριους κρίκους της αντεργατικής επίθεσης, να πετυχαίνει υλικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και της νεολαίας και να διαμορφώσει συνθήκες για μια συνολική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Η ίδια η νεολαία προσπαθώντας να πάρει πίσω τη ζωή που της κλέβουν οφείλει να αποκρούσει ένα μέλλον ανεργίας ή μισής δουλειάς και μισής ζωής τελικά. Με ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα κόντρα σε όλα τα αντιεκπαιδευτικά και αντιλαϊκά μέτρα που θα παλεύει μαζί με το εργατικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα. Ακόμα περισσότερο και στις επερχόμενες εκλογές πρέπει να δοθεί ισχυρή εργατική και νεολαίστικη απάντηση. Έτσι θα τιμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο τους εξεγερμένους του Σικάγο, κάνοντας τον επίκαιρο και νικηφόρο τους αγώνα τους οδηγό και ελπίδα για το σήμερα. Με μια άλλη αριστερά, αντικαπιταλιστική και σύγχρονα επαναστατική, και με μια ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος που θα υπερβαίνει την συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και το αδιέξοδο της λογικής του ΠΑΜΕ και θα ακολουθεί το ηρωικό σύνθημα του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του 44 : όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα!
