Και
φέτος η «ψυχή» του Πολυτεχνείου ήταν οι εργαζόμενοι και η νεολαία που έδωσαν το
παρόν μαζικά σε όλη την Ελλάδα στις κατάμεστες πορείες του Σαββάτου,
δημιουργώντας ένα κλίμα εξέγερσης το οποίο συνεχίζεται. Οι κοινωνικές και
πολιτικές συνθήκες 39 χρόνια μετά τον λαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του 1973,μας
δείχνουν ότι για άλλη μια φορά νεολαία και εργαζόμενοι βρίσκονται στην πρώτη
γραμμή για να τσακίσουν τις σύγχρονες χούντες. Χούντες οι οποίες
αντιμετωπίζονται από το λαό μαζικά με γενικές απεργίες, μέσα από τις οποίες
φανερώνεται το μήνυμα του λαού που είναι:
ανατροπή κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ., ανατροπή της χούντας των αγορών και της
εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.
Η
κυβέρνηση απαντάει στην αγωνιστική αυτή διάθεση του λαού χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα καταστολής που
διαθέτει. Η ασφάλεια, το φακέλωμα, η παρακολούθηση, ο χαφιεδισμός, όλα
εκσυγχρονισμένα πια, τεχνολογικά άψογα, πολιτικά ανατριχιαστικά. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελεί και η ωμή καταστολή
στην μαζική πορεία του πολυτεχνείου στην Πάτρα αλλά και σε άλλες πόλεις, με
άφθονα δακρυγόνα και προληπτικές συλλήψεις. Στη Θεσσαλονίκη η αστυνομία με
προκλητικό τρόπο καταστρατηγώντας το άσυλο, αμέσως μετά την πορεία του
Πολυτεχνείου, συνέλαβε αγωνιστές
φοιτητές και μέλη της Ε.Α.Α.Κ μέσα
στο ΑΠΘ, που περιφρουρούσαν τις καταλήψεις τους. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι συλλήψεις των εργαζομένων στους ΟΤΑ Σαράντη
Αρβανίτη και Θωμά Κυρατζόπουλο, οι οποίοι κατηγορούνται για τις κινητοποιήσεις κατά
τη διάρκεια του συνεδρίου της «ελληνογερμανικής αυτοδιοικητικής συνεργασίας»
την Πέμπτη το πρωί στη Θες/νίκη. Επιπλέον, τα «λαγωνικά» της Ασφάλειας της
Θεσ/νίκης συνέλαβαν το δάσκαλο Θανάση Αγαπητό στο μέσο του προαύλιου του
σχολείου όπου εργάζεται, την Παρασκευή αμέσως μετά την γιορτή του Πολυτεχνείου
με προφανή τον παραλληλισμό με την σύγχρονη χούντα.
Όλη
αυτή η επίθεση δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για εκδηλώσεις ενός αυταρχικού παροξυσμού από την άθλια
συγκυβέρνηση των τριών «οικονομικών δολοφόνων»
(ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ), ως έκφραση της
καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι ορδές των ΜΑΤ και η χρήση της παρακρατικής
οργάνωσης της Χρυσής Αυγής ως μηχανισμός ο οποίος χτυπάει το ίδιο το λαϊκό και
αγωνιστικό κίνημα, ο χημικός πόλεμος, η πλύση εγκεφάλου των κυρίαρχων ΜΜΕ , αποτελούν
την άλλη όψη μιας πραγματικότητας που σφραγίζεται από το ενάμισι εκατομμύριο
ανέργους, τα εκατομμύρια με τους πετσοκομμένους μισθούς, το ρίξιμο μιας
κοινωνίας στην απόγνωση, την αρπαγή κάθε ονείρου και ελπίδας από την νεολαία.
Η
χούντα κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. έχει
δείξει τις προθέσεις της λοιπόν και είναι αποφασισμένη να περάσει την πολιτική
της με κάθε κόστος. Το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα πρέπει στην πάλη του
για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου να ορθώσει το ανάστημα του
απέναντι στην αυταρχική θωράκιση του κράτους και να διεκδικήσει τα σύγχρονα
δημοκρατικά του δικαιώματα. Οι χούντες όμως δεν πέφτουν με εκλογές, δεν πέφτουν
από μόνες τους αλλά ούτε και με εκλογική αναμονή. Πέφτουν με «Πολυτεχνεία», με παλλαϊκούς ξεσηκωμούς και εξεγέρσεις που αλλάζουν την ομαλή ροή των
εξελίξεων και ανοίγουν εκείνη τη ρωγμή του χρόνου για να έρθει στο προσκήνιο η
ανατροπή. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι, ο λαός, έχουν τη δύναμη. Και όσο
υπάρχουν πρωτοπόροι αγωνιστές που δεν σκύβουν το κεφάλι, η δύναμη του λαού
μεγαλώνει!
ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ…
