Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς, αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων.
Σαράντα χρόνια μετά είναι πιο αναγκαία και επίκαιρη ποτέ μια εξέγερση κόντρα στην σύγχρονη χούντα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ. Σε μια περίοδο πρωτοφανούς προσπάθειας αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος, στο όνομα του χρέους και της οικονομικής κρίσης. Η πολιτική των μνημονίων φέρνει μια σειρά μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία που προσπαθούν να κάνουν εργαζόμενους και νεολαία να πληρώσουν μια κρίση που δε δημιούργησαν, με στόχο να βαθύνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση τους. Το χουντικό τύπου κλείσιμο της ΕΡΤ, αναδεικνύει την αναγκαιότητα της περιόδου για ανατροπή της σύγχρονης «χούντας» συγκυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.
Είναι αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Ήταν μια εξέγερση που έπιασε το νήμα των μέχρι τότε κινητοποιήσεων (πανεργατικές απεργίες, διαδηλώσεις), που πυροδοτήθηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας, για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει και παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στους αγώνες των φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στην 2οβάθμια, καθώς και των δοιηκητικών των Πανεπιστημίων, στις καταλήψεις των μαθητών, στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές αναμετρήσεις. Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν! 40 χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών του για μόρφωση-δουλειά-δημοκρατία και να συνεχίζει να δίνει τις μάχες με άξονα το ίδιο σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!
Για εμάς σήμερα «ΨΩΜΙ» σημαίνει:
Εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της κυρίαρχης πολιτικής να βυθίσει τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία σε κατάσταση οριακής επιβίωσης . Σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι” , μέσα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας , και την ένταξη χιλιάδων εργαζομένων σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας και διαθεσιμότητας ή στο ταμείο ανεργίας. Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Σημαίνει ρήξη με τον υλικό και ιδεολογικό μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη πολιτική για την εμπέδωση της αντιλαϊκής πολιτικής: το χρέος. Τελικά, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον βραχνά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις κυβερνήσεις για αντιλαϊκά μέτρα, καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το κλείσιμο ή τις συγχωνεύσεις σχολών η λύση είναι μία: Διαγραφή του χρέους. Καμία αναγνώρισή του ως χρέος των εργαζομένων και της νεολαίας
Για εμάς σήμερα «ΠΑΙΔΕΙΑ» σημαίνει:
Να ανατρέψουμε όλες τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων. Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της εργασιακής μας προοπτικής. Εναντίωση στην συνολική υποβάθμιση και στο ξεπούλημα επικερδών τομέων του Πανεπιστημίου στις επιχειρήσεις. Εναντίωση στις απολύσεις εργαζομένων και στους ταξικούς φραγμούς. Εναντίωση στην υποταγή της έρευνας στις ανάγκες της αγοράς. Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή του νόμου Αρβανιτόπουλου, που επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου, φτηνού και ευέλικτου, καταρτισμένου και αναλώσιμου, πλήρως πειθήνιου στις επιταγές της εργοδοσίας, ώστε η γενιά μας να αποτελέσει τη γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης και επανακατάρτισης, μια γενιά εργαζομένων, “ιδανικών “ ώστε να φορτώσει πάνω της η κυβερνητική πολιτική τα βάρη της κρίσης και του χρέους. Σημαίνει αγώνα για μόρφωση, για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης. Σημαίνει αγώνα για ένα άλλο Πανεπιστήμιο στη βάση των κοινωνικών αναγκών, για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, χωρίς κανένα κάθετο και οριζόντιο διαχωρισμό, που ως μόνο στόχο έχει την ένταση ενός πλαστού ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων και την περεταίρω εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία .
Η «ΠΑΙΔΕΙΑ», που θέλουμε, δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση), της απουσίας ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, της ενίσχυσης της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς, του σχεδίου Αθηνά. Δεν χωρά στη λογική της κατηγοριοποίησης των σχολών, στην εξατομίκευση των σπουδών, με λίγα λόγια στην «αξιολόγηση» που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Το αίτημα για παιδεία μόρφωση και δουλεία με δικαώματα, ζει πρώτα και κύρια στους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο η νεολαία θα οργανώνεται με μαζικές διαδικασίες, όσο θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων, των διεκδικήσεων και συνολικά των αναγκών της.
Για εμάς σήμερα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σημαίνει:
Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής. Συμπυκνώνεται γύρω από τον στόχο του να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Σημαίνει έξοδος της χώρας από τη σφαίρα επιρροής του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού της ΕΕ , ακριβώς γιατί το ευρώ και η συνεχής τρομοκρατία από μεριάς της αστικής πολιτικής για το πόσο αναγκαία είναι η παραμονή μας στο μηχανισμό της ευρωζώνη, αποτελεί τον πιο ισχυρό μηχανισμό επιβολής και εμπέδωσης των μέτρων. Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Απέναντι σε αυτούς που καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να φύγει τώρα το ΔΝΤ από την Ελλάδα, ανυπακοή στις προσταγές της ΕΕ, καμία συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο διττό ρόλο του στρατού, όπου από τη μια τον χρησιμοποιούν για να ξαναμοιράσουν τις ζώνες επιρροής τους και από την άλλη για να καταστείλουν οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση από πλευράς του κόσμου.
Ελευθερία σημαίνει ταυτόχρονα, πάλη ενάντια στον φασισμό και τον σύστημα που τον γεννά. Καμία ανοχή στην ναζιστική Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να χτυπήσει τους αγωνιστές, να διαλύσει την ιστορική συνείδηση, να σπείρει το μίσος σε όλη την κοινωνία. Το φοιτητικό κίνημα μαζί με το λαικό οφείλουν να απομονώσουν τους φασίστες της ΧΑ και να τσακίσουν μια για πάντα την δράση τους.
1973-2013: οι αγώνες συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά
Η σύγχρονη «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ- ΔΝΤ, δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της. Θέλουν να διατηρηθούν στην εξουσία και να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με κάθε τρόπο. Ψηφίζουν μνημόνια και ταξικούς προϋπολογισμούς πείνας και εξαθλίωσης, ενώ οι εργαζόμενοι και η νεολαία διαδηλώνουν ενάντια σε αυτή την πολιτική. Σε κάθε περίπτωση η απάντηση του λαού να είναι μία: ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ. Να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον αγώνα στα χέρια τους και κόντρα στην γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που προσπαθούν με απεργίες τουφεκιές να εκτονώσουν την λαϊκή οργή και να την περιορίσουν στην διαμαρτυρία. Η τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου 15-16-17 Νοέμβρη (από όπου ξεκίνησε η εξέγερση στην Πάτρα το ’73) να αποτελέσει ένα εκ νέου ραντεβού για την ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου κινήματος, απέναντι στην επίθεση που πραγματοποιείται στη νέα γενιά, ένα εκ νέου ραντεβού για κοινό αγώνα με τον κόσμο της εργασίας. Να αποτελέσει ένα κέντρο αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας, στον αγώνα για την ανατροπή των μέτρων και των μνημονίων, αλλά και της ίδιας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Λίγα λόγια για το Παράρτημα
Τα ξημερώματα τις 5ής Αυγούστου, αστυνομικές δυνάμεις σε συνεργασία με τον δήμο, εισέβαλαν και «τσιμεντάρισαν» το Παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών, χώρος σύμβολο για τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες στην Πάτρα. Απο την εξέγερση του Πολυτεχνείου το '73, μέχρι τον Δεκέμβρη του '08, οι αγώνες του λαού και της νεολαίας στην Πάτρα, είχαν ως κοινό παρονομαστή ένα χώρο, το Παράρτημα. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να πάρουν τίποτα πίσω! Απο τους μισθούς και τις συντάξεις, μέχρι και κινηματικούς χώρους, η κυρίαρχη πολιτική είναι αδυσώπητη. Γκρεμίζει κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα στον βωμό ξεπεράσματος της κρίσης, που το ίδιο το σύστημα έχει δημιουργήσει. Θέλουν να καλλιεργήσουν ένα ευρύτερο κλίμα τρομοκρατίας στο κίνημα, ώστε να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι ενάντια στην βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ -ΔΝΤ.
Το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» θα αντηχήσει πάλι μέσα και έξω απο τους τοίχους του κατειλημμένου Παραρτήματος. Το μαζικό λαϊκό κίνημα θα δείξει ότι ούτε τρομοκρατείται, ούτε υποχωρεί. Ο 3η μερος εορτασμός του Πολυτεχνείου θα γίνει στο φυσικό του χώρο, το Παράρτημα από φοιτητικούς συλλόγους σωματεία, και συνολικά από φορείς της πόλης. Ας αποτελέσει το τριήμερο του Πολυτεχνείου, την απαρχή για την επαναλειτουργία του Παραρτήματος, απο το λαϊκό κίνημα της Πάτρας, στήνοντας ένα ανάχωμα, κόντρα στην βάρβαρη πολιτική.
Να πιάσουμε το νήμα των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων, από το Πολυτεχνείο του ’73, τις μαθητικές καταλήψεις του ’90-΄91 με την πολιτική δολοφονία του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, το πρόσφατο κίνημα των φοιτητών απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις απέναντι στην πολιτική των μνημονίων αλλά και τον ηρωικό αγώνα της ΕΡΤ. Είναι φέτος που πρέπει να αποτελέσει κόμβο που θα σημάνει τον τελικό γύρο αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Το νήμα που μας συνδέει πίσω με τους αγώνες και τις καταλήψεις του ’90 – ’91 οι οποίες και τότε απέτρεψαν το σύνολο του σχεδιασμού της ΝΔ για την παιδεία και στη διάρκεια των οποίων συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι μια υπόθεση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να υπερασπίζονται το δικαίωμα, όχι μόνο της ελευθερίας του λόγου αλλά και της αντίστασης σε όποιες αποφάσεις απειλούν τα συμφέροντά της.
Το πολυτεχνείο μας δείχνει το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα ενάντια σε ένα μέλλον ,όπου καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην υποαπασχόληση και την επανακατάρτιση.
Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς (επιτροπές αγώνα, χωροταξική διαφοροποίηση) εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Στη λογική αυτή εμείς προτείνουμε μια ενιαία πορεία για όλο το λαό της Πάτρας και ένα πολιτικό πλαίσιο διεκδίκησης στη βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας, που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο σήμερα, και επομένως εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.
Το πολυτεχνείο ήταν η αρχή…
Εμπρός για τα Πολυτεχνεία της νέας εποχής.
Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια:
Στην πολιτική της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ
Στα αντιλαϊκά μνημόνια του ΔΝΤ και της Ε.Ε και τις δανειακές συμβάσεις
Στην αντιδραστική αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντεκπαιδευτικός νόμος Αρβανιτόπουλου. Καμία αναθεώρηση του αρ. 16 και του Συντάγματος συνολικά, καμία αναγνώριση των ΚΕΣ, να κλείσουν όσα ΚΕΣ υπάρχουν και καμία εφαρμογή της οδηγίας 36/05, Να αποσυρθούν οι νόμοι για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. Να μην κλείσει καμία σχολή στο όνομα της κερδοφορίας.
Σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα. Έξω οι βάσεις. Νίκη στην Ιντιφάντα. Λευτεριά σε Ιράκ και Παλαιστίνη. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18
Παλεύουμε για:
Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν χωρίς κανέναν οριζόντιο και κάθετο διαχωρισμό – ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
Ανατροπή του νόμου- εκτρώματος, του σχεδίου Αθηνά και των Συμβουλίων Διοίκησης
Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών στη βάση των αναγκών μας .
Καμία Ανταποδοτική και Επιχειρηματική Λειτουργία Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-
Κάτω τα χέρια από το Άσυλο – Διεύρυνση σε χώρους εργασίας και σχολεία- Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του λαού
Έξοδος από την Ε.Ε και το Ευρώ. Διαγραφή του χρέους.
Ανατροπή του ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου, των Μνημονίων και κάθε αντιλαϊκού νομοσχεδίου
Ούτε ένα ευρώ για τις σπουδές μας-Καμία σκέψη για δίδακτρα και κατάργηση συγγραμμάτων.
Να καταργηθεί το επαίσχυντο Σύμφωνο πρώτης Απασχόλησης για τη νεολαία.
Να παρθούν πίσω οι διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ
Έξω οι εταιρίες από τις σχολές- Δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές.
Καλούμε σε:
Τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη. Πορεία των συλλόγων την Κυριακή 17 Νοέμβρη το απόγευμα και η οποία θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα.
Κατάληψη της σχολής 15-16-17 Νοέμβρη.
Τετάρτη 13/11 πορεία στις 18:00 από το Παράρτημα για το ζήτημα του Παραρτήματος
Παρασκευή 15/11 πορεία στις 10:00 από την Όλγας προς το Παράρτημα
Εξώστρεφες παρεμβάσεις με τις αποφάσεις των συλλόγων.
Συντονιστική επιτροπή υλοποίησης του πλαισίου.
Συντονισμός του συλλόγου με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στη βάση του πλαισίου την Πέμπτη το απόγευμα στο χώρο του Πανεπιστημίου.
Γενική Συνέλευση Συλλόγου ΣΕΥΠ την Πέμπτη 21/11 ώρα 12:30 στο υπογειο ΣΔΟ.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς, αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων.
Σαράντα χρόνια μετά είναι πιο αναγκαία και επίκαιρη ποτέ μια εξέγερση κόντρα στην σύγχρονη χούντα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ. Σε μια περίοδο πρωτοφανούς προσπάθειας αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος, στο όνομα του χρέους και της οικονομικής κρίσης. Η πολιτική των μνημονίων φέρνει μια σειρά μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία που προσπαθούν να κάνουν εργαζόμενους και νεολαία να πληρώσουν μια κρίση που δε δημιούργησαν, με στόχο να βαθύνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση τους. Το χουντικό τύπου κλείσιμο της ΕΡΤ, αναδεικνύει την αναγκαιότητα της περιόδου για ανατροπή της σύγχρονης «χούντας» συγκυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.
Είναι αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Ήταν μια εξέγερση που έπιασε το νήμα των μέχρι τότε κινητοποιήσεων (πανεργατικές απεργίες, διαδηλώσεις), που πυροδοτήθηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας, για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει και παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στους αγώνες των φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στην 2οβάθμια, καθώς και των δοιηκητικών των Πανεπιστημίων, στις καταλήψεις των μαθητών, στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές αναμετρήσεις. Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν! 40 χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών του για μόρφωση-δουλειά-δημοκρατία και να συνεχίζει να δίνει τις μάχες με άξονα το ίδιο σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!
Για εμάς σήμερα «ΨΩΜΙ» σημαίνει:
Εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της κυρίαρχης πολιτικής να βυθίσει τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία σε κατάσταση οριακής επιβίωσης . Σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι” , μέσα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας , και την ένταξη χιλιάδων εργαζομένων σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας και διαθεσιμότητας ή στο ταμείο ανεργίας. Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Σημαίνει ρήξη με τον υλικό και ιδεολογικό μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη πολιτική για την εμπέδωση της αντιλαϊκής πολιτικής: το χρέος. Τελικά, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον βραχνά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις κυβερνήσεις για αντιλαϊκά μέτρα, καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το κλείσιμο ή τις συγχωνεύσεις σχολών η λύση είναι μία: Διαγραφή του χρέους. Καμία αναγνώρισή του ως χρέος των εργαζομένων και της νεολαίας
Για εμάς σήμερα «ΠΑΙΔΕΙΑ» σημαίνει:
Να ανατρέψουμε όλες τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων. Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της εργασιακής μας προοπτικής. Εναντίωση στην συνολική υποβάθμιση και στο ξεπούλημα επικερδών τομέων του Πανεπιστημίου στις επιχειρήσεις. Εναντίωση στις απολύσεις εργαζομένων και στους ταξικούς φραγμούς. Εναντίωση στην υποταγή της έρευνας στις ανάγκες της αγοράς. Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή του νόμου Αρβανιτόπουλου, που επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου, φτηνού και ευέλικτου, καταρτισμένου και αναλώσιμου, πλήρως πειθήνιου στις επιταγές της εργοδοσίας, ώστε η γενιά μας να αποτελέσει τη γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης και επανακατάρτισης, μια γενιά εργαζομένων, “ιδανικών “ ώστε να φορτώσει πάνω της η κυβερνητική πολιτική τα βάρη της κρίσης και του χρέους. Σημαίνει αγώνα για μόρφωση, για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης. Σημαίνει αγώνα για ένα άλλο Πανεπιστήμιο στη βάση των κοινωνικών αναγκών, για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, χωρίς κανένα κάθετο και οριζόντιο διαχωρισμό, που ως μόνο στόχο έχει την ένταση ενός πλαστού ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων και την περεταίρω εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία .
Η «ΠΑΙΔΕΙΑ», που θέλουμε, δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση), της απουσίας ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, της ενίσχυσης της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς, του σχεδίου Αθηνά. Δεν χωρά στη λογική της κατηγοριοποίησης των σχολών, στην εξατομίκευση των σπουδών, με λίγα λόγια στην «αξιολόγηση» που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Το αίτημα για παιδεία μόρφωση και δουλεία με δικαώματα, ζει πρώτα και κύρια στους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο η νεολαία θα οργανώνεται με μαζικές διαδικασίες, όσο θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων, των διεκδικήσεων και συνολικά των αναγκών της.
Για εμάς σήμερα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σημαίνει:
Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής. Συμπυκνώνεται γύρω από τον στόχο του να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Σημαίνει έξοδος της χώρας από τη σφαίρα επιρροής του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού της ΕΕ , ακριβώς γιατί το ευρώ και η συνεχής τρομοκρατία από μεριάς της αστικής πολιτικής για το πόσο αναγκαία είναι η παραμονή μας στο μηχανισμό της ευρωζώνη, αποτελεί τον πιο ισχυρό μηχανισμό επιβολής και εμπέδωσης των μέτρων. Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Απέναντι σε αυτούς που καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να φύγει τώρα το ΔΝΤ από την Ελλάδα, ανυπακοή στις προσταγές της ΕΕ, καμία συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο διττό ρόλο του στρατού, όπου από τη μια τον χρησιμοποιούν για να ξαναμοιράσουν τις ζώνες επιρροής τους και από την άλλη για να καταστείλουν οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση από πλευράς του κόσμου.
Ελευθερία σημαίνει ταυτόχρονα, πάλη ενάντια στον φασισμό και τον σύστημα που τον γεννά. Καμία ανοχή στην ναζιστική Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να χτυπήσει τους αγωνιστές, να διαλύσει την ιστορική συνείδηση, να σπείρει το μίσος σε όλη την κοινωνία. Το φοιτητικό κίνημα μαζί με το λαικό οφείλουν να απομονώσουν τους φασίστες της ΧΑ και να τσακίσουν μια για πάντα την δράση τους.
1973-2013: οι αγώνες συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά
Η σύγχρονη «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ- ΔΝΤ, δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της. Θέλουν να διατηρηθούν στην εξουσία και να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με κάθε τρόπο. Ψηφίζουν μνημόνια και ταξικούς προϋπολογισμούς πείνας και εξαθλίωσης, ενώ οι εργαζόμενοι και η νεολαία διαδηλώνουν ενάντια σε αυτή την πολιτική. Σε κάθε περίπτωση η απάντηση του λαού να είναι μία: ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ. Να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον αγώνα στα χέρια τους και κόντρα στην γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που προσπαθούν με απεργίες τουφεκιές να εκτονώσουν την λαϊκή οργή και να την περιορίσουν στην διαμαρτυρία. Η τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου 15-16-17 Νοέμβρη (από όπου ξεκίνησε η εξέγερση στην Πάτρα το ’73) να αποτελέσει ένα εκ νέου ραντεβού για την ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου κινήματος, απέναντι στην επίθεση που πραγματοποιείται στη νέα γενιά, ένα εκ νέου ραντεβού για κοινό αγώνα με τον κόσμο της εργασίας. Να αποτελέσει ένα κέντρο αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας, στον αγώνα για την ανατροπή των μέτρων και των μνημονίων, αλλά και της ίδιας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Λίγα λόγια για το Παράρτημα
Τα ξημερώματα τις 5ής Αυγούστου, αστυνομικές δυνάμεις σε συνεργασία με τον δήμο, εισέβαλαν και «τσιμεντάρισαν» το Παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών, χώρος σύμβολο για τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες στην Πάτρα. Απο την εξέγερση του Πολυτεχνείου το '73, μέχρι τον Δεκέμβρη του '08, οι αγώνες του λαού και της νεολαίας στην Πάτρα, είχαν ως κοινό παρονομαστή ένα χώρο, το Παράρτημα. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να πάρουν τίποτα πίσω! Απο τους μισθούς και τις συντάξεις, μέχρι και κινηματικούς χώρους, η κυρίαρχη πολιτική είναι αδυσώπητη. Γκρεμίζει κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα στον βωμό ξεπεράσματος της κρίσης, που το ίδιο το σύστημα έχει δημιουργήσει. Θέλουν να καλλιεργήσουν ένα ευρύτερο κλίμα τρομοκρατίας στο κίνημα, ώστε να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι ενάντια στην βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ -ΔΝΤ.
Το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» θα αντηχήσει πάλι μέσα και έξω απο τους τοίχους του κατειλημμένου Παραρτήματος. Το μαζικό λαϊκό κίνημα θα δείξει ότι ούτε τρομοκρατείται, ούτε υποχωρεί. Ο 3η μερος εορτασμός του Πολυτεχνείου θα γίνει στο φυσικό του χώρο, το Παράρτημα από φοιτητικούς συλλόγους σωματεία, και συνολικά από φορείς της πόλης. Ας αποτελέσει το τριήμερο του Πολυτεχνείου, την απαρχή για την επαναλειτουργία του Παραρτήματος, απο το λαϊκό κίνημα της Πάτρας, στήνοντας ένα ανάχωμα, κόντρα στην βάρβαρη πολιτική.
Να πιάσουμε το νήμα των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων, από το Πολυτεχνείο του ’73, τις μαθητικές καταλήψεις του ’90-΄91 με την πολιτική δολοφονία του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, το πρόσφατο κίνημα των φοιτητών απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις απέναντι στην πολιτική των μνημονίων αλλά και τον ηρωικό αγώνα της ΕΡΤ. Είναι φέτος που πρέπει να αποτελέσει κόμβο που θα σημάνει τον τελικό γύρο αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Το νήμα που μας συνδέει πίσω με τους αγώνες και τις καταλήψεις του ’90 – ’91 οι οποίες και τότε απέτρεψαν το σύνολο του σχεδιασμού της ΝΔ για την παιδεία και στη διάρκεια των οποίων συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι μια υπόθεση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να υπερασπίζονται το δικαίωμα, όχι μόνο της ελευθερίας του λόγου αλλά και της αντίστασης σε όποιες αποφάσεις απειλούν τα συμφέροντά της.
Το πολυτεχνείο μας δείχνει το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα ενάντια σε ένα μέλλον ,όπου καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην υποαπασχόληση και την επανακατάρτιση.
Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς (επιτροπές αγώνα, χωροταξική διαφοροποίηση) εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Στη λογική αυτή εμείς προτείνουμε μια ενιαία πορεία για όλο το λαό της Πάτρας και ένα πολιτικό πλαίσιο διεκδίκησης στη βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας, που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο σήμερα, και επομένως εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.
Το πολυτεχνείο ήταν η αρχή…
Εμπρός για τα Πολυτεχνεία της νέας εποχής.
Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια:
Στην πολιτική της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ
Στα αντιλαϊκά μνημόνια του ΔΝΤ και της Ε.Ε και τις δανειακές συμβάσεις
Στην αντιδραστική αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντεκπαιδευτικός νόμος Αρβανιτόπουλου. Καμία αναθεώρηση του αρ. 16 και του Συντάγματος συνολικά, καμία αναγνώριση των ΚΕΣ, να κλείσουν όσα ΚΕΣ υπάρχουν και καμία εφαρμογή της οδηγίας 36/05, Να αποσυρθούν οι νόμοι για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. Να μην κλείσει καμία σχολή στο όνομα της κερδοφορίας.
Σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα. Έξω οι βάσεις. Νίκη στην Ιντιφάντα. Λευτεριά σε Ιράκ και Παλαιστίνη. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18
Παλεύουμε για:
Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν χωρίς κανέναν οριζόντιο και κάθετο διαχωρισμό – ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
Ανατροπή του νόμου- εκτρώματος, του σχεδίου Αθηνά και των Συμβουλίων Διοίκησης
Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών στη βάση των αναγκών μας .
Καμία Ανταποδοτική και Επιχειρηματική Λειτουργία Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-
Κάτω τα χέρια από το Άσυλο – Διεύρυνση σε χώρους εργασίας και σχολεία- Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του λαού
Έξοδος από την Ε.Ε και το Ευρώ. Διαγραφή του χρέους.
Ανατροπή του ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου, των Μνημονίων και κάθε αντιλαϊκού νομοσχεδίου
Ούτε ένα ευρώ για τις σπουδές μας-Καμία σκέψη για δίδακτρα και κατάργηση συγγραμμάτων.
Να καταργηθεί το επαίσχυντο Σύμφωνο πρώτης Απασχόλησης για τη νεολαία.
Να παρθούν πίσω οι διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ
Έξω οι εταιρίες από τις σχολές- Δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές.
Καλούμε σε:
Τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη. Πορεία των συλλόγων την Κυριακή 17 Νοέμβρη το απόγευμα και η οποία θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα.
Κατάληψη της σχολής 15-16-17 Νοέμβρη.
Τετάρτη 13/11 πορεία στις 18:00 από το Παράρτημα για το ζήτημα του Παραρτήματος
Παρασκευή 15/11 πορεία στις 10:00 από την Όλγας προς το Παράρτημα
Εξώστρεφες παρεμβάσεις με τις αποφάσεις των συλλόγων.
Συντονιστική επιτροπή υλοποίησης του πλαισίου.
Συντονισμός του συλλόγου με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στη βάση του πλαισίου την Πέμπτη το απόγευμα στο χώρο του Πανεπιστημίου.
Γενική Συνέλευση Συλλόγου ΣΕΥΠ την Πέμπτη 21/11 ώρα 12:30 στο υπογειο ΣΔΟ.
