Αντι προλόγου!
Τα κατάφερες.Μετά
από ένα εξαντλητικό χρόνο τόσο οικονομικά
για την οικογένεια σου, όσο και ψυχολογικά
για
σένα, πέρασες από τον Γολγοθά των
πανελλαδικών. Ένας μαραθώνιος παπαγαλίας,
στείρας γνώσης και ανταγωνισμού. Ένας
χρόνος που σου διδάσκει ότι ο διπλανός
είναι ο αντίπαλος σου, και οφείλεις να
τον ξεπεράσεις προκειμένου να ακολουθήσεις
την επιστήμη που θέλεις.
Tο παρόν φυλλάδιο
δεν είναι απαραίτητο για τη συμπλήρωση
των προσωπικών σου στοιχείων για την
εγγραφή σου, δεν περιέχει χάρτη με τα
cool στέκια της πόλης. Δεν είμαστε εδώ
για να σε ξεναγήσουμε στο κτήριο της
σχολής, ούτε για να ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Είσαι αρκετά ώριμος και κατασταλαγμένος
για να μπορέσεις χωρίς τη βοήθεια των
διάφορων καλοθελητών να πραγματοποιήσεις
τα απαραίτητα για την προσαρμογή σου
στο πανεπιστήμιο. Σε καλούμε στο δρόμο
του αγώνα, της διαρκούς πάλης για τα
δικαιώματα, τις ανάγκες μας και τις
διεκδικήσεις για ζητήματα που αφορούν
την εκπαίδευση, την καθημερινότητα σου
στη σχολή, το πως θα ζεις και θα δουλεύεις
αύριο , μία άλλη διαφορετική κοινωνία.Σε
αυτό το δρόμο που δε μπορεί παρά να είναι
συλλογικός, γιατί τα ωραιότερα πράγματα
φτιάχνονται από τους ανθρώπους που
συνειδητοποιούν το κοινό τους συμφέρον,
μακριά από το βόλεμα και τον ατομισμό.
Γιατί η πλειοψηφία των φοιτητών, εμείς
δηλαδή, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα
ίδια προβλήματα και προκλήσεις.
ΑΣ
ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ…
Τα
τελευταία τέσσερα χρόνια μετά την είσοδο
της τρόικας ( Ε.Ε και Δ.Ν.Τ ) στην Ελλάδα
υπάρχει μια επίθεση προς το λαό η όποια
μέρα με τη μέρα εντείνεται . Υπάρχουν
όμως και πολλοί αγώνες που προσπαθούν
να αμφισβητήσουν τον μονόδρομο που η
πολιτική του κεφαλαίου επιχειρεί να
επιβάλει. Θα είδες κι εσύ παλαιότερα
τους καθηγητές να παλεύουν, να απεργούν
και να καταστέλλονται άμεσα. Κι ίσως να
άκουσες για τον αγώνα που έδωσαν οι
διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων
ενάντια στις παράλογες απολύσεις τους.
Έναν αγώνα που δεν μένει στα στενά όρια
των διεκδικήσεων των διοικητικών ή
παλαιότερα των καθηγητών. Είναι ένας
αγώνας ενάντια στο νέο σχολείο και στο
νέο πανεπιστήμιο που εξαγγέλλει η
κυβέρνηση. Αγώνας που πέρα από τα
αυτονόητα, ανοίγει δρόμους αντίστασης
και αξιοπρέπειας, για μία άλλη παιδεία
σε μία άλλη κοινωνία, αίτημα που οφείλει
να διαπερνάει το σύνολο των αιτημάτων
του εκπαιδευτικού κινήματος. Έναν δρόμο
στον οποίο δεν θα είναι μόνοι τους.
Ας
μην ξεχνάμε πως τη περσινή χρονιά
γεννήθηκαν αγώνες, με λαμπρό παράδειγμα
τις καθαρίστριες που έδειξαν πως μέσα
από τη συλλογική πάλη, πατώντας στα
κοινά μας συμφέροντα, μπορούμε να
πετύχουμε σημαντικές νίκες στο σήμερα
απέναντι στη φτωχοποίηση και την
καταστολή, η οποία βρίσκεται σε επίπεδα
παροξυσμού, όπως είδαμε και με τις
απαγορεύσεις των πορειών στην αρχή της
χρονιάς. Ας μην μας προκαλεί όμως αυτό
εντύπωση, γιατί η πολιτική που επιχειρεί
να επαναφέρει την απαγόρευση κυκλοφορίας
και να αφαιρέσει
το αναφαίρετο δικαίωμα στην απεργία
και τη διαδήλωση, είναι αυτή η οποία
φρόντισε να φέρει στο προσκήνιο και τα
ιστορικά απολιθώματα, νοσταλγούς αυτής
της εποχής, των ναζί και του Χίτλερ. Που
πατώντας στην απογοήτευση και εξαθλίωση
κόσμου σπέρνουν το μίσος μεταξύ
εργαζομένων (έλληνες εναντίων ξένων
εργατών), αφήνοντας στο απυρόβλητο τα
μεγάλα αφεντικά να συνεχίσουν το
(κυριολεκτικά) δολοφονικό έργο τους.
Ταυτόχρονα βοηθούν με την ρητορεία τους
την κυβέρνηση, να μετατοπίζει την επίθεση
και την συζήτηση που διεξάγεται όλο και
πιο δεξιά. Επίσης, εκτός από τα παραπάνω,
η Χρυσή Αυγή χέρι χέρι με την κυβέρνηση
έχουν ανοίξει πόλεμο ενάντια στο κίνημα
και την Αριστερά, τόσο φραστικά όσο και
σε επίπεδο κρατικής καταστολής και
παρακρατικών επιθέσεων. Χαρακτηριστική
ήταν η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού
Παύλου Φύσσα από μέλος της Χ.Α στο
Κερατσίνι που ξεσήκωσε μεγάλο κύμα
αντίδρασης από το λαϊκό κίνημα.Επειδή εν τέλει είναι η ίδια πολιτική ,η οποία με κέντρο την αγορά και το κεφάλαιο, έχει φέρει την ανεργία στο 50% , ενώ δεν θα διστάσει να δολοφονήσει τον νέο άνεργο που δεν είχε να πληρώσει για το εισιτήριο του, όπω ς συνέβη με τον θάνατο του 19χρονου στο Περιστέρι. Που δε θα διστάσει να δολοφονήσει 12 μετανάστες στο Φαρμακονήσι ξεδιάντροπα. Που στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών και των τραπεζών συνεχίζει να δολοφονεί και να δολοφονεί.
ΑΛΛΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ, ΑΛΛΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ
Αυτή η σύγκρουση γίνεται μεταξύ 2 στρατοπέδων. Απ’τη μια είναι ο κόσμος του κεφαλαίου και τα κόμματα του, οι εκάστοτε κυβερνήσεις όπου με την αγαστή συνεργασία των ΜΜΕ προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διασώσουν ένα σύστημα που αργοπεθαίνει, και απ’την άλλη είναι το στρατόπεδο της νεολαίας και των εργαζομένων που καλείται να πληρώσει την διάσωση αυτή. Υπό το πρόσχημα του υψηλού δημόσιου χρέους, και «των ανεξέλεγκτων ελλειμμάτων», αλλά και με το ιδεολόγημα της, η κυρίαρχη πολιτική ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Ε.Ε. έρχεται να βάλει σε ένα πραγματικό «γύψο» τα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα, επιβάλλοντας επί της ουσίας ένα μνημόνιο διαρκείας. Τα λεφτά για παιδεία, υγεία και ασφάλιση περικόπτονται ενώ η αστυνομία και ο στρατός ενισχύονται με σκοπό να καταστείλουν τον αγωνιζόμενο λαό.
Η επίθεση λοιπόν έχει αρχίσει, συνεχίζεται και κλιμακώνεται. Μια επίθεση που έρχεται να πλήξει τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας. Μια επίθεση που βάζει στην αιχμή του δόρατος τους εργαζόμενους αλλά και τη νεολαία. Στην εργασία με την πρωτοφανή συμπίεση των μισθών και των συντάξεων, την ανεργία τις απολύσεις και τους ολοένα και περισσότερους φόρους και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Στον χώρο της εκπαίδευσης η πρόσφατη ψήφιση του νέου νόμου πλαίσιο και το σχέδιο Αθηνά μετατρέπει το κατ’ επίφαση δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο του σήμερα σε ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο που θα λειτουργεί ανταποδοτικά για τις ανάγκες τον επιχειρήσεων και θα …παράγει ανέργους.
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΟΥΝ ΘΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΒΓΑΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…
Το ρήγμα που δημιουργήθηκε από τον λαό παραμένει ανοιχτό, και το ξέσπασμα αγώνων θα κρίνει το τελικό αποτέλεσμα αυτής της μάχης, που σίγουρα δεν θα είναι σε ποσοστά, αλλά σε καταλήψεις, απεργίες, συγκρούσεις, διαδηλώσεις, και στην ικανότητα του κινήματος να ορθώσει το ανάστημα του και να διεκδικήσει μια ζωή αξιο-βίωτη και όχι α-βίωτη. Με οδηγό τους αγώνες του χθες, παίρνουμε καύσιμα για να συνεχίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στη συλλογική διεκδίκηση, στους δρόμους, στα αμφιθέατρα και στις γενικές συνελεύσεις, στις καταλήψεις και στα συντονιστικά των γενικών συνελεύσεων εκεί όπου καταλαβαίνουμε τη δύναμη της άποψής μας, εκεί που αμφισβητούμε, εκεί που υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε το δίκιο μας, εκεί δίνουμε στην πολιτική την πραγματική της έννοια, άμεση και δημοκρατική. Αυτό θα είναι ίσως και το πιο επιμορφωτικό στοιχείο που θα πάρεις από το Πανεπιστήμιο…
Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Τα τελευταία χρόνια οι αγώνες των φοιτητών ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της ήταν έντονη.Αγώνες που ξεκίνησαν από την προσπάθεια για το μπλοκάρισμα και την συνολική ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης για τα Α.Ε.Ι.- Τ.Ε.Ι. , αλλά και συνολικά απέναντι σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση σε παιδεία εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα. Αγώνες που βασίστηκαν στην δύναμη και την δημοκρατία των μαζικών Γενικών Συνελεύσεων καθώς και στον δημοκρατικό συντονισμό τους . Είχαν ως όπλα και μέσα πάλης τους τις καταλήψεις και τις πορείες, αλλά και άλλες πολύμορφες δράσεις. Ταυτόχρονα αντιλαμβανόμενοι την αναγκαιότητα το φοιτητικό κίνημα να βγει από τα στενά όρια του πανεπιστημίου, προτάξαμε την λογική κοινού αγώνα με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, στη βάση αυτής της λογικής συγκροτήθηκε πανεκπαιδευτικό μέτωπο με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης (δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές) και αποτέλεσε ένα πρώτο κόμβο για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου νεολαίας εργαζομένων. Το φοιτητικό κίνημα βρέθηκε αντιμέτωπο με το νόμο πλαίσιο για τα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι.(νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου). Μια μάχη που άρχισε πριν 2 χρόνια και συνεχίστηκε πέρσι με αιχμή τον αγώνα ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» στα Τ.Ε.Ι., όπου το φοιτητικό κίνημα έδειξε τη δύναμη του μέσα από εκατοντάδες καταλήψεις πανελλαδικά, και πρέπει να δοθεί μέχρι τέλους. Είναι απαραίτητο να βάλει στο επίκεντρο αρχικά το ζήτημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, ως ένα απαραίτητο κοινωνικό αγαθό, που είναι κατάκτηση του νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος εδώ και δεκαετίες και τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να το μετατρέψει σε άντρο της αγοράς. Επίσης πρέπει να παλέψουμε για το πανεπιστήμιο που θέλουμε, το πανεπιστήμιο των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και του ελέγχου του από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τους φοιτητές , αλλά και να θέσουμε ταυτόχρονα το ζήτημα του πως θέλουμε να εργαζόμαστε και να ζούμε μετά από αυτό.
Η παιδεία στο στόχαστρο
Νέο λύκειο, τράπεζα θεμάτων, μαθητεία (ή αλλιώς σκλαβοπάζαρα μαθητών)... Μπορεί όλα αυτά να μην πρόλαβαν να ισχύσουν για τη δικιά σου χρονιά, παρ’όλα αυτά αποτελούν ποιοτικές τομές για το λύκειο που επιχειρούν να διαμορφώσουν. Ένα λύκειο στα μέτρα των λίγων και εκλεκτών που θα έχουν τη δυνατότητα, πληρώνοντας αδρά, να κάνουν φροντιστήρια από την πρώτη κιόλας τάξη του λυκείου για να ανταπεξέλθουν στους εξαντλητικούς ρυθμούς, σε αντίθεση όμως με τους μη έχοντες αυτή τη δυνατότητα. Τα παιδιά δηλαδή των εργατικών-λαικών οικογενειών τα οποία δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στους ρυθμούς που επιβάλλει η εισαγωγή της τράπεζας θεμάτων στις εξετάσεις και των τριών τάξεων. (πάνω από το 50% των μαθητών, φαίνεται να εγκαταλείπει το γενικό λύκειο και να στρέφεται στην τεχνική κι επαγγελματική εκπαίδευση, κομμάτι της οποίας αποτελεί πλέον και η μαθητεία, δηλαδή αμισθή, ανασφάλιστη και υποχρεωτική εργασία των μαθητών της τεχνικής εκπαίδευσης, με σκοπό την κεδοφορία των επιχειρήσεων).
Παρ’ότι εχεις αντιληφθεί και εσυ,η επιθεση που εξαπολυεται στην εκπαιδευση δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη και την τριτοβάθμια.Αυτή την στιγμή,γινεται μια προσπάθεια να εδραιωθεί στο σύγχρονο ελληνικο πανεπιστήμιο η έννοια του « επιχειριν», προσαρμόζοντάς το στις επιταγές των Μνημονίων και της ΕΕ.Στο στόχαστρο αυτή την στιγμή μπαίνουν,τοσο οι φοιτητές οσο και οι εργαζόμενοι των ιδιων των ιδρυμάτων αλλα και κομμάτια της ιδιας της εκπαίδευσης όπως η ερευνα και η φοιτητική μέριμνα.
Η αρχη έγινε με μια σειρα από μετρα που ηρθαν να επιτεθούν με το Νομο Πλαισιο ο οποιος αποτελεσε σημαντικη τομη στην επιθεση του αντιπαλου για το πανεπιστημιο.Στη συνέχεια με το Σχεδιο Αθηνα,εκλεισαν σχολες αγκαθια τις οποιες το κεφαλαιο δεν ειχε πλεον αναγκη.Χαρακτηριστικο παραδειγμα το ΤΕΙ Πατρας οπου καταργήθηκε ολόκληρο το τμημα της κοινωνικης εργασιας και υπηρξε συγχωνευση σχεδον ολοκληρης της ΣΔΟ.Σαν να μην φταναν όλα αυτά,αυτή την στιγμη επιδιωκουν την διαγραφη ολων των “αιωνιων” φοιτητων.Ουσιαστηκα,ερχονται να διαγραψουν τα πιο ταξικα κομματια της εκπαιδευτικης διαδικασιας,τους φοιτητες δηλαδή που αναγκάζονται να εργαστουν για να μπορεσουν να σπουδασουν,γεγονος που μαζι με την υπαρξη της υποχρεωτικης παρακολουθησης μαθηματων φτανουν στο σημειο να παρατεινουν τις σπουδες τους.Πιο συγκεκριμενα οι διαγραφές επιδιώκουν το βαθεμα και την αναπτυξη του πανεπιστημιου επιχειρηση στοχευοντας στην δημιουργια αναγκαιων ορων,ώστε κάθε λειτουργια των ιδρυματων να διεπεται από ιδιοτικονομικα κριτηρια. Παραλληλα εντεινονται οι ταξικοι φραγμοι στην εκπαιδευση,πετωντας εκτος του πανεπιστημιου τα πιο ταξικά κομματια που δεν μπορουν να ανταπεξελθουν στο κοστος των σπουδων τους (αφου δεν υπαρχει φοιτητικη μεριμνα).Τελος,συμβάλλουν καθοριστικα στην ιδεολογικη καθυποταξη του φοιτητικου σωματος,στρέφοντας τον σε μια κουρσα επιβιωτισμου και στον ατομικο δρομο.Οι διαγραφες δεν πλητουν εννιαια το φοιτητικο σωμα,ηδη προσπαθουν να διαγραψουν τους “λιμναζωντες” φοιτητες και στην συνεχεια οσους σπουδαστές ξεπερνάνε το χρονικο οριο σπουδών τους, ( ν+2).Αρα μηπως το θεμα των διαγραφων,σε αφορα αμεσα;
Εκτος από τα παραπανω που αναφεραμε,η κατασταση στο ΤΕΙ εχει φτασει σε οριακο σημειο,αφου η νεα ακαδημαικη χρονια βρισκει τα τμηματα με ολο τους το ορομισθιο προσωπικο απολυμενο.Στην θεση τους θα προσληφθουν “υποτροφοι” των οποιων η απασχοληση θα είναι πληρης ή μερικη «αναλογα με τις αναγκες του τμηματος» και η πληρωμη τους θα γινεται από υποτροφιες και πορους που θα εξασφαλιζει κάθε τμημα,χωρις την αυξηση της κρατικης χρηματοδοτησης για το ΤΕΙ.Ενα καλο ερωτημα είναι από πού θα εξασφαλιστουν αυτές οι επιχορηγησεις;
Σε όλα αυτά παρε θέση μαχηςΎψωσε την φωνη σου,χρησιμοποιησε το πατημα που σου δινει η γενικη συνέλευση του συλλογου σου.Διεκδικισε εννιαια πανεπιστημιακη εκπαίδευση δωρεαν για ολους,ένα εκπαιδευτικο συστημα δημοσιο,χωρις κανενα ταξικό φραγμο που θα πετα εκτός πανεπιστημιου τις επιχειρήσεις και τα σχεδια τους.Επιβάλλουμε τις αναγκες μας για δωρεαν φοιτητικη μεριμνα για ολους τους σπουδαστες,παλευουμε για το τρίπτυχο μόρφωση-δουλειά-ελευθερία.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Τι είναι η Ε.Α.Α.Κ.;
Είναι μια πολιτική δύναμη που γεννήθηκε το 1990 μέσα στο πανεπιστήμιο, και πρωτοστάτησε στους μεγάλους αγώνες που σημάδεψαν τα τελευταία χρόνια (ΠΣΕ, ΑΣΕΠ, ΑΕΙ-ΤΕΙ, Αντιπολεμικό Κίνημα, Αξιολόγηση, Αναθεώρηση Συντάγματος- Ν. Πλαίσιο, Δεκέμβριος 2008-Σχέδιο «Αθηνά») σαν ένωση και συντονισμός ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων. Έχει Πανελλαδικές συναντήσεις (τα διήμερα στην αρχή και στη μέση του χρόνου), αλλά και συναντήσεις ανά πόλεις, οι οποίες έχουν σκοπό την όλο και βαθύτερη συζήτηση και σύνθεση απόψεων μεταξύ των σχημάτων και των αγωνιστών και τη χάραξη κοινής πολιτικής για τα μέτωπα που ανοίγονται σε όλο το πανεπιστήμιο και την κοινωνία (π.χ. φοιτητική μέριμνα, νομοσχέδια, αντιπολεμικό κίνημα).
Η Ε.Α.Α.Κ. είναι ένα πετυχημένο πείραμα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Πρεσβεύει την ανάγκη όχι για άλλη μια αριστερά, αλλά για μια Άλλη Αριστερά ανεξάρτητη, ενωτική, αμεσοδημοκρατική, αντικαπιταλιστική. Έχει καταφέρει να συσπειρώσει δυνάμεις και αγωνιστές της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς που καμία φοιτητική παράταξη δεν κατάφερε ποτέ.
Είναι πεδίο διαλόγου και ενωτικής δράσης για πολλές διαφορετικές απόψεις και συλλογικότητες. Είναι η αριστερά με τους ανυποχώρητους και νικηφόρους αγώνες που τολμά να κάνει αυτοκριτική και μαθαίνει από τα λάθη της. Αμφισβητεί τους μονόδρομους της ΕΕ, τη βαρβαρότητα του πολέμου και του ΝΑΤΟ, του εθνικισμού και του ρατσισμού, υπερασπίζεται τα δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες, τη λεηλασία του περιβάλλοντος.
Τι είναι η Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών;
Η Αριστερή πρωτοβουλία σπουδαστών είναι μια ομάδα φοιτητών που ξεκινά τη δράση της στης αρχές της δεκαετίας του 90’. Πρώτη της συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων είναι κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στους νόμους Σουφλιά για την παιδεία το 1992 επί κυβέρνησης ΝΔ. Από τότε ξεκινά μία πορεία 19 χρόνων μέχρι σήμερα, που το σχήμα συμμετέχει και πολλές φορές πρωταγωνιστεί είτε σε κινητοποιήσεις του Συλλόγου για τα ζητήματα της σχολής (καθημερινότητα, εργαστήρια, πρόγραμμα σπουδών) είτε σε κινήματα εκπαιδευτικά (Παπανδρέου 95’, Αρσένης 98’, ΑΕΙ-ΤΕΙ 00’, Αξιολόγηση 03’,Καταλήψεις 06’,07’) είτε σε κινήματα που αφορούν όλη την κοινωνία (τα πιο τελευταία κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο ασφαλιστικό, αναθεώρηση του Συντάγματος, αντιπολεμικό κίνημα για το Ιράκ - Θεσαλλονίκη ‘03, Παλαιστίνη-Ιντιφάντα).
Όλα αυτά τα χρόνια, και σήμερα, το σχήμα μας δέχεται ισότιμα και ανοίγει το διάλογο σε κάθε συνάδελφο - συναγωνιστή ο οποίος στρέφεται συλλογικά στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και συμφερόντων του και αμφισβητεί τη σημερινή πραγματικότητα.
Η Αριστερή πρωτοβουλία σπουδαστών δρα στο χώρο της σχολής και στοχεύει στην ενδυνάμωση των γενικών συνελεύσεων και στην κινητοποίηση των φοιτητών για ζητήματα που μας αφορούν. Λειτουργεί με τρόπο αμεσοδημοκρατικό και έχει στο εσωτερικό της συναγωνιστές με πολλές και διαφορετικές απόψεις οι οποίες μέσα στις διαδικασίες του σχήματος κουβεντιάζονται και συντίθενται χωρίς να αποκλείεται καμία (λειτουργία με σύνθεση αντιλήψεων και όχι με πλειοψηφίες).
Από το 1991 η Αριστερή πρωτοβουλία σπουδαστών υπερβαίνει τα όρια της σχολής, ξεπερνά το συντεχνιασμό που χαρακτηρίζει τα ανένταχτα σχήματα, και αποφασίζει να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ενώνεται λοιπόν και συντονίζεται με εκατοντάδες σχήματα και αγωνιστές σε όλο το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ δημιουργώντας την Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (Ε.Α.Α.Κ). Eνώ ταυτόχρονα βλέπει την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα μιας μαχητικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε πανκοινωνικό επίπεδο.
Στον αγώνα για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο σε καλούμε να πορευτούμε μαζί…
Σε καλούμε λοιπόν να συμβάλλεις στις κουβέντες του συλλόγου, στις γενικές συνελεύσεις αλλά και να συνδιαμορφώσουμε τις απόψεις μας στα σχήματα των ΕΑΑΚ…
Ο αγώνας μας είναι διαρκής και θα συνεχιστεί…
Γιατί δεν θα υπακούσουμε σε όσους καταπατούν τα δικαιώματά μας σε παιδεία, εργασία, δημοκρατία…
Μαζί με τους εργαζόμενους που πλήττονται με το χειρότερο τρόπο θα απαντήσουμε…
Ραντεβού λοιπόν στους δρόμους του αγώνα…
