Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!

Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!

Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και  των εργαζομένων.

42 χρόνια μετά είναι πιο αναγκαία και επίκαιρη ποτέ μια εξέγερση κόντρα σε κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια περίοδο πρωτοφανούς προσπάθειας αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με ένα τρίτο μνημόνιο να καταστρέφει κάθε προσδοκία και ελπίδα για φιλολαϊκή λύση μέσω κυβερνήσεων και υπό την αιγίδα της «Ευρώπης», στο όνομα της έλλειψης εναλλακτικής, του συγχρόνου και συνάμα πολυπαιγμένου, θατσερικού «There Is No Alternative». Τρία, πλέον, τα μνημόνια, κι όλο η κρίση φορτώνεται στους εργαζόμενους και τη νεολαία, κι όλο η κρίση βαθαίνει, κι όλο καλούμαστε να πληρώσουμε για τα σπασμένα του κεφαλαίου.

Έτσι, λοιπόν, είναι και πάλι, ή καλύτερα, είναι ακόμα, αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»  φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Ήταν μια εξέγερση που έπιασε το νήμα των μέχρι τότε κινητοποιήσεων (πανεργατικές απεργίες , διαδηλώσεις), που πυροδοτήθηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Ολοι στις γενικές συνελεύσεις!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

 Ζούμε σε εποχές βάρβαρες, μα συνάμα ενδιαφέρουσες. Σε εποχές που για την νεολαία το μέλλον φαντάζει μαύρο και φρικιαστικό, μα ταυτόχρονα μπορεί και φαντάζεται, ονειρεύεται, διεκδικεί ένα άλλο μέλλον. Σε εποχές που ο αγωνιζόμενος λαός, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κρίση αυτή του συστήματος είναι βαθιά και δεν είναι δικιά τους, έχουν βροντοφωνάξει πως οι ανάγκες τους δεν χωράνε μέσα σε αυτά τα πλαίσια, έχουν μιλήσει για έναν άλλο δρόμο υπέρ του λαού. Σε εποχές όπου αυτοί που μιλάγαν εξ’ ονόματος του λαού, των εργαζομένων, τους φοράνε την σκληρότερη κρεμάλα. Εκεί όπου το συντριπτικό 61% ΟΧΙ του ελληνικού λαού

Μια Διαμαντοπούλου ντυμένη αριστερή!

Στις 29/10 γίναμε όλοι θεατές σε μια ακόμα παράσταση στο θέατρο του παραλόγου.Η Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας,Σία Αναγνωστοπούλου ήρθε από την πίσω πόρτα (πως αλλιώς θα ερχόταν άλλωστε;Σε ένα διαλυμένο ίδρυμα) να συζητήσει με τον πρόεδρο του ΤΕΙ για τα ζητήματα του ιδρύματος αλλά και τον Νέο Νόμο Πλαίσιο που είναι στα σκαριά.

Η συμπεριφορά της Αναγνωστοπούλου και τα λεγόμενα της (μπουχτίσαμε να ακούμε για κοινωνικό διάλογο) ήρθαν να μας επιβεβαιώσουν,ότι η χρόνια κατάσταση απαξίωσης και διάλυσης των ΤΕΙ θα συνεχιστεί

Κάλεσμα αγώνα της ΕΑΑΚ Πάτρας

Κάλεσμα αγώνα ΕΑΑΚ Πάτρας

Ενάντια σε ΕΕ – ΝΑΤΟ και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από νέες επιθετικές κινήσεις, τόσο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ όσο και από τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις, και με την εγκαθίδρυση φασιστικών καθεστώτων που δε διστάζουν να αιματοκυλήσουν ολόκληρους λαούς και χώρες στο όνομα γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Στα πλαίσια που θέτει η ΕΕ, στην καλύτερη ζητά φτηνό εργατικό δυναμικό συμπιέζοντας προς τα κάτω τον κόσμο της εργασίας, ενώ στη χειρότερη υψώνει φράχτες και δολοφονεί. Η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο δε συγκρούεται με την ΕΕ και το Δουβλίνο 2, οξύνοντας τις αντίξοες συνθήκες που ζουν οι άνθρωποι αυτοί, αλλά αντιθέτως βάζει πλάτες και ενισχύει τις πολιτικές αυτές.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Δέιχνουμε έμπρακτα τη συμπαράστασή μας. Καλούμε άτομα και συλλογικότητες να συμβάλλουν στο εγχείρημα της Κατάληψης Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών (Νοταρα 26, Αθηνα)
Συγκεντρωνουμε:
→Φάρμακα
→Τρόφιμα, στα τραπεζάκια της Ε.Α.Α.Κ. στον κεντρικό διάδρομο του ΤΕΙ!
Μόνο τον τελευταίο χρόνο, χιλιάδες είναι οι μετανάστες που έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια τους να ϕτάσουν σε Ελλάδα και Ιταλία. Και στη συνέχεια αν είναι τυχεροί να βρουν μπροστά τους τα οπλοπολυβόλα που εχει στήσει στα σύνορα η ακροδεξιά ουγγρική κυβέρνηση με εντολές ο στρατός να πυροβολεί στο ψαχνό. Την ίδια στιγμή που η Ε.Ε. πιστή στο ρόλο της δίνει ένα ακόμη κρεσέντο μίσους και απανθρωπιάς με τις γελοίες ποσοστόσεις της που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν αόριστα νούμερα και ϕτηνά χέρια για όπου υπάρχει ανάγκη.

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ,ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΩ

 Στις 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνονται 2 χρόνια απ’ το θάνατο του αντιφασίστα καλλιτέχνη Παύλου Φύσσα,          απ’ το μέλος της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Ρουπακιά μπροστά στα μάτια της ομάδας ΔΙΑΣ στο Κερατσίνι.              Ήταν όμως πράγματι ξαφνική και αναπάντεχη η εκδήλωση του πραγματικού προσώπου της Χρυσής Αυγής      και η άνοδός του ή μήπως είχε δώσει το στίγμα του καιρό πριν, και όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες σε                συνδυασμό με τα Μ.Μ.Ε το αποσιωπούσαν;  Ή για να το πούμε πιο απλά, μήπως η Χ.Α. αποτελούσε                  ανέκαθεν δεκανίκι και εργαλείο του ίδιου του συστήματος, που απλά περίμεναν να χρησιμοποιήσουν την            κατάλληλη στιγμή; Η δολοφονία του Π. Φύσσα όμως δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, αντίθετα ήταν                ακόλουθο μιας σειράς δολοφονικών επιθέσεων (επίθεση κατά των συνδικαλιστών του ΠΑ.ΜΕ στο Πέραμα,        δολοφονία του Σ. Λουκμάν, επιθέσεις σε μετανάστες κ.α) που αποτελούσαν μεθοδευμένο τρόπο δράσης            της Χ.Α.

  Η προσπάθεια των φασιστών της ΧΑ να επανεμφανιστούν στις γειτονιές μας με «κοινωνικό πρόσωπο» και      να «διεκδικούν» να μην γίνει κανένας πλειστηριασμός 1ης κατοικίας ή να μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα        είναι για να καλύψουν την αντιλαϊκή φασιστική δράση τους αφού την ίδια ώρα επιτίθενται λεκτικά και                    σωματικά στις πρωτοβουλίες & τις συλλογικότητες που εδώ και 3 χρόνια έχουν μπλοκάρει στην πράξη τους      πλειστηριασμούς κατοικιών, τις διακοπές ρεύματος και δίνουν μάχες κατά του ΕΝΦΙΑ.Γνωστες επισης ειναι          οι σχεσεις τους με τους εφοπλιστές και το σωματειο μονο για ελληνες εργατες που θα δουλευει στα                      ναυπηγεια για ενα κομματι ψωμι οταν το εφοπλισιτκό κεφαλαιο εχει ραγδαια αυξηση των κερδων του στα 5        χρονια της κρισης. Καθως επισης οι απο κοινού επίθεσεις των Χρυσαυγιτών & των ΜΑΤ του υπουργού               Πανούση στην πορεία καταδίκης της εργοδοτικής δολοφονίας των 4 εργαζομένων στα ΕΛ.ΠΕ στον                    Ασπρόπυργο.Το πιο προσφατο δειγμα της δρασης τους βεβαια,ειναι το πογκρομ στους Συριους                         προσφυγες στην Κω σε μιαδιαρκή προσπαθεια της Χρυσης Αυγης να δημαγωγήσουν για να διαιρέσουν           το λαό, να σπείρουν το φόβο και το μίσος, προκειμένου να στηρίξουν κεφάλαιο, τράπεζες και ΕΕ

Να τσακίσουμε τον φασισμό και το σύστημα που τον θρέφει!

  Ξέρουμε πολύ καλά πως πίσω από το προσωπείο του «νόμιμου κοινοβουλευτικού κόμματος» που πλασάρει η Χρυσή Αυγή, κρύβονται οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα, του Σαχζατ Λουκμάν, οι τραμπούκοι των αμέτρητων επιθέσεων σε μετανάστες και αριστερούς. Ξέρουμε επίσης πολύ καλά ότι πίσω από το αντισυστημικό προφίλ τους, κρύβονται οι κουβεντούλες με τον Μπαλτάκο της ΝΔ, οι επιθέσεις σε συνδικαλιστές για χάρη μεγαλοεφοπλιστών, το στήσιμο δουλεμπορικών γραφείων και η πλήρης στήριξη μέσα από την Βουλή της φοροαπαλλαγής εφοπλιστών και βιομηχάνων. Η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός είναι το μαντρόσκυλο του καπιταλισμού, το όπλο του, προκειμένου να τσακίσει το κίνημα, ώστε να μην κινδυνεύσει η κυριαρχία του.

   Στις 7 Μάη, συνεχίζεται η δίκη των νεοναζί της ΧΑ. Η καταδίκη τους αποτελεί αναγκαίο αλλά όχι ικανό όρο για την μάχη απέναντι στον φασισμό. Η οριστική και ουσιαστική καταδίκη του φασισμού δεν μπορεί να έρθει από μια απόφαση που θα τον θέτει εκτός συνταγματικού τόξου. Ήταν ξεκάθαρο, ότι ακόμα και όταν οι ηγέτες της ΧΑ ήταν φυλακισμένοι, η ναζιστική οργάνωση συνέχιζε να παίζει τον βρώμικο ρόλο της.  Ο φασισμός αποτελεί παιδί της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης του συστήματος και πατώντας πάνω στην εξαθλίωση μεγάλων κομματιών του λαού προσπαθεί να παγιώσει αυτήν την εξαθλίωση, είτε στοχοποιόντας τους μετανάστες, είτε με τραμπουκισμούς και μαφιόζικες επιθέσεις απέναντι στις δυνάμεις του κινήματος. Γι΄ αυτό, όλοι εμείς που βιώνουμε την αδικία στο πετσί μας, που βλέπουμε τις οικογένειές μας να έχουν γονατίσει οικονομικά και να τα βγάζουν πέρα με χίλια ζόρια, εμείς που βλέπουμε το μέλλον μας αβέβαιο λόγω της τεράστιας ανεργίας και των μισθών πείνας, πρέπει να παίξουμε ενεργό ρόλο στην πολιτική καταδίκη του φασισμού.

Τελικά, η αντιφασιστική πάλη αποτελεί ιδιαίτερη πλευρά της πάλης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και την ελευθερίες του λαού! Αποτελεί ιδιαίτερη πλευρά της πάλης για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ! 

Κάλεσμα Αγώνα – 13 Μάη ψηφίζουμε Ε.Α.Α.Κ.

             Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Το τέλος της βωβής και μακράς προεκλογικής περιόδου ήρθε με την ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μια συγκυβέρνηση που βρίθει αντιφάσεων και ανεπαρκειών, μια κυβέρνηση που έρχεται μετά από εκλογές όπου οι εκφραστές της πολιτικής των μνημονίων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) καταποντίστηκαν. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνέβαλαν καθοριστικά οι κινηματικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στα κυρίαρχα μέτωπα όπου εκτυλισσόταν αυτή η πολιτική. Όμως δεν είναι αυτό το τέλος του δρόμου και των μνημονίων.Η νέα κυβέρνηση συντηρεί τη στρατηγική κατεύθυνση της πρόσδεσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρώ και το ΝΑΤΟ, αναγνωρίζει το χρέος και διαπραγματεύεται τους όρους πιο «ανθρώπινης» αποπληρωμής του, δεσμεύοντας έτσι το λαό και τη νεολαία σε μια «βιώσιμη» λιτότητα, ακολουθώντας ένα σχέδιο αστικής διαχείρισης χωρίς γυρισμό και καλλιεργώντας μια λογική ταξικής συμφιλίωσης στο πλαίσιο της ομαλότητας.

       Αντεπίθεση για τη Ρήξη και την Ανατροπή!

Απέναντι σε αυτά το λαϊκό κίνημα πρέπει να απαντήσει, όπως απάντησε όλα τα προηγούμενα χρόνια με τους ανυποχώρητους αγώνες.

Σικάγο 1886: Τόσο παλιό και όμως τόσο επίκαιρo

    Την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Στην σύγχρονη ιστορία γεγονότα και καταστάσεις με τα οποία η αστική πολιτική δεν μπορεί να συγκρουστεί μαζί τους είτε εντέχνως τα απέκρυπτε, είτε προσπαθούσε να αλλάξει την σημασία τους. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αποτελεί και η ταξική πρωτομαγιά, η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο. Τα σύγχρονα ιστορικά πρότυπα έχουν αναδείξει την εργατική πρωτομαγιά περισσότερο σαν την ημέρα των λουλουδιών, μια αργία που κλείνουν σχολεία και οι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν και πάνε εκδρομές παρά σαν μια μέρα σκληρής ταξικής σύγκρουσης και αμφισβήτησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 125 χρόνια, το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα, και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο Σικάγο και φτάνει τις 65.000 απεργούς ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν, 3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών  και η αστυνομία βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος των πρώτων. Οι συγκρούσεις και οι ταραχές ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο εκατοντάδων εργατών και αστυνομικών.

Αυτά τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό κίνημα, και  στην Ελλάδα η πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη  ιστορική σημασία. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών, και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 Έλληνες κομμουνιστές.

 

Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έδειξε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Το εργατικό κίνημα, η νεολαία και οι αγώνες τους μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα, να αντιστέκονται, να δημιουργούν ρήγματα στην κυριαρχία τους. Από αυτή την σκοπιά οφείλουμε να δούμε και τα νοήματα που έχει η Πρωτομαγιά στο σήμερα.

Με οδηγό ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη πρέπει να πορευόμαστε. Σε μία περίοδο ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου αλλά και όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, και στην χώρα μας, είτε είναι «δεξιές», «κεντροδεξιές» ή «κεντροαριστερές»» ακολουθούν την ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας της συντριβής των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά  και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών οργανισμών και οι όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων.

 

Τώρα είναι η ώρα ενός νέου εργατικού κινήματος που θα συγκροτήσει αντίπαλο δέος στα σχέδια εργοδοσίας-ΕΕ-ΔΝΤ. Τώρα είναι η ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία να σταθούν πλάι στο εργατικό και να προβάλουν και να επιβάλουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Τώρα είναι η ώρα να απομονωθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για μια συνολική αντεπίθεση και ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης του εργατικού κινήματος. Με μια άλλη αριστερά,  αντικαπιταλιστική και σύγχρονα επαναστατική. Αναμέτρηση παντού!

                         ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

Το τέλος της βωβής και μακράς προεκλογικής περιόδου ήρθε με την ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μια συγκυβέρνηση που βρίθει αντιφάσεων και ανεπαρκειών, μια κυβέρνηση που έρχεται μετά από εκλογές όπου οι εκφραστές της πολιτικής των μνημονίων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) καταποντίστηκαν. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνέβαλλαν καθοριστικά οι κινηματικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στα κυρίαρχα μέτωπα όπου εκτυλισσόταν αυτή η πολιτική. Όμως δεν είναι αυτό το τέλος του δρόμου και των μνημονίων.

Όσο και αν η συγκυβέρνηση προσπάθησε προεκλογικά και μετεκλογικά να μας δείξει ότι μπορεί να δώσει απάντηση στις μειωμένες λαϊκές προσδοκίες, η αλήθεια δυστυχώς είναι διαφορετική. Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια όπως αρχικά διακήρυσσε, αλλά τα αποδέχτηκε άνευ όρων. Με πρόσφατο παράδειγμα την τελευταία συμφωνία στο Eurogroup ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένοντας στην πολιτική του επιλογή να κινηθεί εντός των μηχανισμών του Ευρώ και της Ε.Ε., αναγνώρισε το χρέος, αποδέχτηκε τα ασφυκτικά πλαίσια που θέτουν οι μηχανισμοί και συμφώνησε σε μία σειρά μέτρων που δεν αποκλίνουν από πτυχές της μνημονιακής πολιτικής. Στα παραπάνω όρια αποδείχτηκε με τον πιο βίαιο τρόπο, ότι στο έδαφος της κρίσης και των ορίων που θέτει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και διαχείριση πέφτει στο κενό.

ΟΛΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ...

      Σαν να μην πέρασε μια μέρα λοιπόν, και πάλι τα μνημόνια είναι εδώ, μόνο που τώρα έχουν διαφορετικό όνομα:Συμφωνία – γέφυρα. Ζούμε στην εποχή που αλλάζουν τα ονόματα και οι εικόνες, με στόχο να παραμείνει σταθερή η βαρβαρότητα της ταξικής εκμετάλλευσης! Στη νέα πραγματικότητα δεν θα βλέπουμε αυστηρούς “πολιτικούς” (τύπου Στουρνάρα), αλλά απλούς “πολίτες” (τύπου Βαρουφάκη), που μπορεί να είναι ταγμένοι στην διαχείριση του συστήματος με τα ίδια πάνω-κάτω εργαλεία,που δεν φοράνε γραβάτα και θα μας κάνουν υπερήφανους τρολλάροντας τους εταίρους μας, πριν κάνουν την άτακτη υποχώρηση και υπογράψουν τις νέες συμφωνίες της υποταγής. Και επειδή περί υποταγής ο λόγος,η πλέον λαομίσητη Τροϊκα βαπτίζεται “Θεσμός” και τα περιβόητα μνημόνια θα τα λέμε “συμφωνία – γέφυρα” και θα τα θεωρούμε επιτυχία των σκληρών διαπραγματεύσεων, παρ’ όλο που ουσιαστικά σημαίνουν την παράταση του υπάρχοντος μνημονίου!

Τι είναι όμως αυτή η συμφωνία-γέφυρα και γιατί είναι νέο μνημόνιο;

Η συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με το Eurogroup σηματοδοτεί την αποδοχή και τη νομιμοποίηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και του τοκογλυφικού χρέους, ενώ σηματοδοτεί την εγκατάλειψη ακόμα και του δικού της προγράμματος. Η συμφωνία αυτή αποτελεί βίαιη ανατροπή της λαϊκής εντολής για κατάργηση των μνημονίων και για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας, ενώ ανοίγει το δρόμο και για ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις στο άμεσο μέλλον.

Κολαστηρίων αριστερή συνέχεια..

Και ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και η συμφωνία κυβέρνησης και «εταίρων» φαίνεται βέβαια, στη βάση ενός προγράμματος στα πλαίσια του μνημονιακού κεκτημένου, με θολή την υλοποίηση ακόμα και του ελλιπέστατου προγράμματος της Θεσσαλονίκης, οι εξελίξεις στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ραγδαίες και τραγικές.

Μετανάστες κρατούνται φυλακισμένοι χωρίς να έχουν διαπράξει καμία παραβατική ενέργεια, με μόνο αδίκημα την ίδια τους την ύπαρξη. Η δημιουργία των κολαστηρίων αυτών συνέβη εν μία νυκτί και θα έπρεπε ήδη να έχουν καταργηθεί από τη νέα κυβέρνηση. Οι άνθρωποι που κρατούνται εκεί αντιμετωπίζονται σα μιάσματα, χωρίς ουσιαστική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θυμίζοντας το πιο απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού.

Πάρα ταύτα, συνεχίζουν -λόγω εγκληματικής ολιγωρίας- να υπάρχουν και έτσι, ακόμα μια τραγωδία συνέβη. Μετά το θάνατο ενός μετανάστη από φυματίωση, είχαμε και την αυτοκτονία ενός άλλου και τα ΜΑΤ να περικυκλώνουν άμεσα το χώρο της Αμυγδαλέζας. Τα γεγονότα αυτά έρχονται μετά την προ ολίγων ημερών αυτοκτονία μετανάστη στη Θεσσαλονίκη και τον πνιγμό μεταναστών στο Αιγαίο. Ανθρώπινες ζωές χάνονται και η αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση ενώ ετοιμάζεται να υπογράψει μια συμφωνία - «γέφυρα», ουσιαστικά τη συνέχιση του μνημονίου, ταυτόχρονα αποποιείται των ευθυνών της για την αποτρόπαιη κατάσταση στην Αμυγδαλέζα. Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να θεωρεί εαυτόν αριστερό όταν εγκληματικά καθυστερεί να κλείσει αυτά τα κολαστήρια και κρύβεται πίσω από τη γραφειοκρατία;

Το μεταναστευτικό ζήτημα αναδεικνύει ολοκάθαρα το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού και τη βαρβαρότητα του σε όλο της το μεγαλείο. Οι μετανάστες αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες εξ ορισμού, με τα δημοκρατικά δικαιώματά τους να καταπατώνται καθημερινά, με τις ζωές κάθε μέρα υπό αμφισβήτηση. Ειδικά μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ, η οποία έχει τον ειδικό ευρωστρατό της FRONTEX που δολοφονεί στα σύνορά της αλλά και έχει δημιουργήσει τη συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ», που υποβιβάζει τους μετανάστες σε πολίτες β’ διαλογής και τους χρησιμοποιεί για φτηνό εργατικό δυναμικό, η κατάσταση είναι ασφυκτική. Είναι δυνατόν μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, να ασκήσει η όποια κυβέρνηση φιλολαϊκή πολιτική υπέρ των μεταναστών και του πληττόμενου κομματιού της κοινωνίας; Μήπως η μόνη απάντηση μπορεί να δοθεί από το μαχόμενο κίνημα και την απαίτηση ικανοποίησης των αναγκών του; Είναι σήμερα, πιο επιτακτικό από ποτέ να παλέψουμε για την έξοδο από την ΕΕ, για αλλαγή πολιτικής και όχι διαχειριστή προς το συμφέρον του λαού, προς το συμφέρον των μεταναστών και κάθε κολασμένου αυτής της κοινωνίας.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ

Tο 2011 φοιτητές του ΤΕΙ Αμαλιάδας ζητούσαν το αυτονόητο να ολοκληρώσουν το εξαμηνο τους που με τις πραξικοματικές αποφάσεις του συμβουλίου του ΤΕΙ Πατρών χωρίς καμία δικαιολογία το εξάμηνο ουσιαστικά χάθηκε .

Πιο συγκεκριμένα μετα απο πολλές κινητοποιήσεις που έκαναν στην αμαλλιάδα στον προϊστάμενο του τμηματος (γνωστό στο ΤΕΙ Πάτρας για την στηριξή του στο σχ.Αθηνά) κ.Ζαχαράκη οι απαντήσεις που έπερναν ήταν οτι δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα και έτσι αποφάσησαν να έρθουν στο Τεϊ Πάτρας και να συναντηθούν με τον πρόεδρο του Τεϊ και τον αντιπροόεδρο ώστε να πάρουν δεσμευσεις οτι δεν θα χαθεί το εξάμηνο. Ο τότε αντιπρόεδρος του Τεϊ κ.Μποβιάτσης αντί να συζητήσει με τους φοιτητές το μόνο που έκανε ήταν να αρχίσει το τρέξιμο χωρίς λόγο και αιτία.Οι φοιτητές δεν ανέχθηκαν την υποκρισία και τον ακολούθησαν ωστε συζητήσουν μαζί του. Απο εκει και πέρα ο Μποβιάτσης ξεκίνησε ενα θέτρο του παραλόγου κατηγορώντας τους φοιτητές οτι τον έχουν πιάσει όμηρο και τόνιζε οτι είναι παλικάρι και αντέχει (τι αντέχει δεν μας είπε γιατί κανείς δεν τον εμποδισε να φυγει ).Οι φοιτητές βλέποντας οτι δεν υπάρχει καμία διάθεση απο την διοίκηση να μιλήσει μαζί τους αποφάσησαν να περάσουν σε κατάληψη της κεντρικής διοίκησης του ΤΕΪ μέχρι να σταματήσει η υποκρισία και να συναντηθούν μαζι τους.Τελικά μετά απο τρείς μέρες αποφάσισε οι διοίκηση να καλέσει συμβούλιο ιδρυματος για να συζητήσουν το θέμα.Το εξάμηνο μετα απο την πίεση των φοιτητών δεν χάθηκε.

Η νίκη των κινητοποιήσεων των φοιτητών ενόχλησε τους εγκάθετους της κυβέρνησης στο ΤΕΪ οπου αμέσως ξεκίνησαν μηνύσεις εις βάρος των φοιτητών με σκοπό την τρομοκράτηση του αγώνα και την καταδίκη των κινητοποιήσεων. Διαβάζωντας την δικογραφία οι Καπλάνης, Μποβιάτσης και Ζαχαράκης έχουν γράψει ότι μπορούν ωστε να καταδικαστούν οι συναδελφοι μας. Το αστείο είναι οτι ο μόνος που ζητάει την δίωξη των φοιτητών είναι ο Καπλάνης ο οποίος ήταν στην αθήνα και γύρισε 4 μέρες μετά.

Οι μηνύσεις τους δεν αποτελούν προσωπική επίθεση , αντίθετα, επίθεση σε όλο το φοιτητικό κίνημα και σε όσους αποφασίζουν να συγκρούονται με την πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας. Αυτή η κίνηση έχει σα μοναδικό σκοπό να τρομοκρατήσει τους φοιτητές.

Εμείς απο την πλευρά μας σε αυτην την προσπάθεια καταστολής του αγώνα θα σταθούμε απέναντι σε όλους αυτούς που ευθύνονται για αυτην την κατάσταση στα ιδρύματα και επιθυμούν την δίωξη των συναδέλφων μας.Δεν τρομοκρατούμαστε θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την παιδεία τον αναγκών μας και την ανατροπή του κοινωνικού κανιβαλισμού που επιβάλουν το κεφάλαιο και οι εκφραστές τους

Απαιτούμε να αποσυρθούν όλες οι μηνύσεις στους σπουδαστές του ΤΕΙ Αμαλιάδας

 ΟΛΟΙ ΤΡΙΤΗ 10/2 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ