ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΑ ΤΗΣ Α.Π.Σ.-Ε.Α.Α.Κ.

Ως Ε.Α.Α.Κ. καταγέλλουμε την πολιτική αδιαφορία και την παθητική στάση της Π.Κ.Σ., σχετικά με τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης στο σύλλογο της Σ.Ε.Υ.Π. Αυτή τη στιγμή είναι ανάγκη ο Σύλλογος να συζητήσει, να σύντονιστεί και να ριχτεί στον αγώνα, τόσο στα πλαίσια αλληλεγγύης του Ν. Ρωμανού, όσο και στην συνολική καταδίκη του δόγματος “νόμος και τάξη”, που στο πρόσωπο της πιο αντιδραστικής κυβέρνησης και των επιτελείων της καταδικάζει κάθε φωνή αντίστασης.

Όμως για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι στο Δ.Σ. της Σ.Ε.Υ.Π που διεξήχθει την Τρίτη 9/12 και έπειτα απο έντονη αντιπαράθεση για ορισμό Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη 10/12, οι εκπρόσωποι της Π.Κ.Σ θεώρησαν σκόπιμο να αναβάλουν για ακόμα μία φορά την Γενική Συνέλευση του συλλόγου για την επόμενη εβδομάδα... Τι κι αν τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε εντός και εκτός Τ.Ε.Ι μας τσακίζουν..; Τι και αν ο Ρωμανός στα πλαίσια των διεκδικήσεων των αναφαίρετων δικαιωμάτων του για μόρφωση και δημοκρατικά δικαιώματα εντός φυλακής, τζογάρει, με όπλο το ίδιο του το σώμα, με τον θάνατο;

Ως Ε.Α.Α.Κ θεωρούμε πώς ο πιθανός θάνατος του Ρωμανού θα είναι ξεκάθαρα πολιτική δολοφονεία. Η Κυβέρνηση και οι εκφραστές της κρατούν τη σκανδάλη και δε διστάζουν να την τραβήξουν.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να καταδικάσουν κάθε στάση και λογική που χαρακτηρίζεται απο αδιαφορία και απάθεια. Η Π.Κ.Σ. φέρει την πολιτική ευθύνη για την μη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης αυτήν την εβδομάδα σε μία τόσο κρίσιμη χρονική περίοδο.

Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ας καθορίσουμε τις εξελίξεις και να εννοποιήσουμε την πληττόμενη νεολαία, δίνοντας απάντηση στο ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα, κόντρα στην ανεργία, την επισφάλεια, τις διαγραφές φοιτητών.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Αγώνας για Μόρφωση, Δουλειά, Δημοκρατικά 

δικαιώματα

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΞΑΝΑ!

Έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε με αφορμή την δολοφονία, φαίνεται ότι η κυβέρνηση θέλει να προσθέσει δίπλα στους χιλιάδες ανθρώπους που αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα του Μνημονίου, στους δεκάδες που κάηκαν σε σπίτια χωρίς θέρμανση, στους τόσους που πνίγηκαν ή πέθαναν στα ματωμένα σύνορα της άθλιας Ευρωπαϊκής Ένωσης κι έναν νεκρό απεργό πείνας. Θέλουν να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλη τη νεολαία, σε όλο το λαό, πως η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ, ο καπιταλισμός δεν παζαρεύουν. Πως είναι αδίστακτοι και αποφασισμένοι να συνεχίσουν, με κάθε κόστος, την επίθεση στον κόσμο της εργασίας.Την στιγμή λοιπόν που συμβαίνουν όλα αυτά έρχεται και η ψήφιση νέων μέτρων με ότι αυτό συνεπάγεται για τα βάρη που έρχονται να προστεθούν στις πλάτες κάθε εργαζόμενου και νεολαίου.

Την στιγμή λοιπόν, της μεγαλύτερης κρίσης, επικρατεί από την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία η λογική του σαρώματος σε όλα τα επίπεδα, η οποία συνοδεύεται με την αυταρχική θωράκιση του κράτους, η οποία και εκφράζεται μέσω της εκτεταμμένης βίας, της κρατικής καταστολής και συνολικής επίθεσης σε δημοκρατικά δηκαιώματα και ελευθερίες.

Ενάντια στο κλίμα τρομοκρατίας που έχουμε βιώσει όλο το προηγούμενο διάστημα (7.000 ΜΑΤ στις 17 Νοέμβρη, κλείσιμο Νομικής, κτλ) την περασμένη εβδομάδα ο λαός και η νεολαία, μέσα από μαζικές διαδηλώσεις απαίτησαν την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού και αντιστάθηκαν στις πολιτικές που στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας και κυριολεκτικά δολοφονούν την νεολαία. Η κατάσταση αυτή κλιμακώθηκε στις πορείες για την επέτειο της 6ης Δεκέμβρη, όπου μέσα από πολύ μαζικές και μαχητικές πορείες εκφράστηκε η οργή του κόσμου για τoν αργό θάνατο στον οποίο υποβάλλει η κυβέρνηση τον Ν. Ρωμανό, για τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που μας έχει επιβληθεί. Εκεί για ακόμη μια φορά, το κράτος προσπάθησε να τρομοκρατήσει τον κόσμο που κατέβηκε στον δρόμο, είτε με την αλόγιστη καταστολή της αστυνομίας, είτε με την συκοφάντηση από πλευράς καθεστωτικών ΜΜΕ.

Τώρα είναι η ώρα να αντιδράσουμε!

Στην παρούσα φάση το φοιτητικό κίνημα καλείται ως πολιτικό και συνολικό νεύρο της νεολαίας να καθορίσει τις εξελίξεις και να ενοποιήσει την πληττόμενη νεολαία, δίνοντας απάντηση στο ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα, κόντρα στην ανεργία, την επισφάλεια, την μετανάστευση, τις διαγραφές φοιτητών. Μαζί και με τους διοικητικούς του πανεπιστημίου που εναντιώνονται στις απολύσεις και έχουν ήδη μπει σε νέο κύκλο κινητοποιήσεων, τις απλήρωτες καθαρίστριες, τους γονείς μας που βλέπουν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται και να μένουν άνεργοι να συγκροτήσουμε το αναγκαίο μέτωπο Παιδείας-Εργασίας, για πάλη για ζωή με ελευθερίες, μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες, μόρφωση που να απελευθερώνει. Κόντρα στην ανάθεση και στην κοινοβουλευτική λύση, εμείς επιμένουμε στο σπάσιμο της εκλογικής αναμονής, οργανωνόμαστε μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τον συντονισμό τους. Η νεολαία πρέπει και θα ζήσει ελεύθερη, ενάντια στον σύγχρονο αυταρχισμό και την τρομοκρατία, ενάντια στην παιδεία των λίγων και τις δουλείες με μισθούς πείνας. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας για να βγει η νεολαία και ο λαός στο προσκήνιο και να επιβάλλει τις ανάγκες του.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ–ΔΟΥΛΕΙΑ–ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚA ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!

ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ...

  Έξι χρόνια μετά ένα σύνθημα που κυριαρχούσε στο στόμα της νεολαίας, σε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ξεσπάσματα στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, μοιάζει ξανά πιο επίκαιρο από ποτέ. Συσσωρευμένη για χρόνια, άλλοτε εκφρασμένη σε συγκροτημένους αγώνες όπως στο κίνημα του 06'-07' ενάντια στο νόμο της Γιαννάκου, και άλλοτε άναρθρη , η οργή ξεχείλισε μέσα σε λίγες ώρες και κατέκλυσε τα πάντα για εβδομάδες. Οργή μιας γενιάς χωρίς φωνή, καταδικασμένη στην ανασφάλεια, με ένα μέλλον κλεμμένο και σκοτεινό.

 Ο Δεκέμβρης ήταν η κραυγή εναντίωσης της νεολαίας στην πολιτική του κεφαλαίου και σε κάθε εκφραστή της που την ήθελε και τη θέλει περισσότερο παρά ποτέ πειθήνια, ευέλικτη χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις και σε τελική ανάλυση, αναλώσιμη. Νεολαία που θα αποτελέσει την καλύτερη βάση για τους αυριανούς εργαζόμενους-έρμαια της εκάστοτε εργοδοσίας. Ουσιαστικά ο Δεκέμβρης έφερε στην επιφάνεια ένα πνεύμα συνολικής αμφισβήτησης των συνθηκών ζωής που ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής ασύλληπτων οικονομικών σκανδάλων, κοινωνικών αδικιών και της καθολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Και τελικά κατάφερε να προβάλλει τη συμπυκνωμένη δυσαρέσκεια του κόσμου μέσα από μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις σχολών και σχολείων. Χαρακτηριστικό είναι ότι τότε φωνάχτηκε το πρώτο ‘’φύγετε’’ στην κυβέρνηση και σε κάθε επίσημο εκφραστή της.

 Έξι χρόνια μετά μία άλλη κυβέρνηση , ένας άλλος εκφραστής της ίδιας πολιτικής, της ΕΕ και του Κεφαλαίου, έρχεται σήμερα να απειλήσει με άλλη μία κρατική δολοφονία. Μπορεί όχι με σφαίρες ακόμα αλλά έρχεται να απειλήσει ένα παιδί, κολλητό φίλο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου , τον Νίκο Ρωμανό που βάζει σαν οδόφραγμα το ίδιο το σώμα του και κάνει απεργία πείνας προκειμένου να κερδίσει τα αυτονόητα.

Έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου, η κρίση που τότε ξέσπαγε, σημαδεύει πλέον κάθε πτυχή της ζωής μας. Αυτά τα έξι χρόνια, αν κάτι μάθαμε είναι ότι ο Κορκονέας δεν ήταν η εξαίρεση, ούτε ο «τρελός» που βρέθηκε τη λάθος ώρα στο λάθος σημείο. Αλλά ήταν η προσωποποίηση της κρατικής βίας, της καταστολής που προσπαθεί να φιμώσει κάθε φωνή που αντιστέκεται. Μια καταστολή που στόχο έχει να σπείρει το φόβο και την παραίτηση από κάθε συλλογική κίνηση που αντίκειται στο τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», δηλαδή στην βιτρίνα ομαλότητας που προσπαθούν να φτιάξουν, για να κρύψουν ένα σκηνικό φτώχειας, ανεργίας και σύγχρονης μετανάστευσης.

Έξι χρόνια μετά τα ζητήματα της κρατικής βίας, της καταστολής και της τρομοκρατίας του κινήματος έρχονται ξανά στο προσκήνιο μέρα με την μέρα. Πριν λίγες μέρες οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ έφεραν την αστυνομία μέσα στο πανεπιστήμιο, ενώ παραδέχονται απροκάλυπτα ότι ο λόγος που το έκαναν είναι η παρεμπόδιση της υλοποίησης της απόφασης του Συλλόγου Νομικής και της συνεδρίασης του ΦΣ Πολιτικού Νομικής που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 13/11. Αυτοί που μιλάνε συνεχώς για μειοψηφίες που κλείνουν αυθαίρετα τις σχολές δεν διστάζουν να τις κλειδαμπαρώσουν εάν αυτό πρόκειται να εξασφαλίσει ότι η νεολαία θα συνεχίσει να έχει σκυμμένο το κεφάλι. Ωστόσο, οι φοιτητές όχι απλά δεν τρομοκρατήθηκαν αλλά οργάνωσαν μαζική διαδήλωση το ίδιο απόγευμα, στην οποία ήρθαν αντιμέτωποι με την ωμή βία των ΜΑΤατζήδων, που έστειλαν 40 συναδέλφους μας στο νοσοκομείο και έκαναν δεκάδες απρόκλητες προσαγωγές. Η καταστολή αυτή είχε στόχο να σπείρει το φόβο και την παραίτηση από κάθε συλλογική κίνηση που αντίκειται στο τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», που ο Φορτσάκης, η Κυριαζοπούλου, το Υπουργείο και η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά θέλουν να επιβάλουν. Αυτοί αποτελούν την πραγματική άνομη μειοψηφία μέσα στα πανεπιστήμια, που θέλει να καταργήσει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, κάθε έννοια δημοκρατικής έκφρασης εντός των σχολών και ως τέτοιοι είναι παντελώς ανεπιθύμητοι.

Τώρα είναι η ώρα να αντιδράσουμε

Πλάι στους διοικητικούς του πανεπιστημίου που εναντιώνονται στις απολύσεις, πλάι στις απλήρωτες καθαρίστριες, πλάι στους γονείς μας που βλέπουν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται και να μένουν άνεργοι. Κόντρα στην ανάθεση και στην κοινοβουλευτική λύση, εμείς επιμένουμε στο σπάσιμο της εκλογικής αναμονής, μαζικοποιούμε τις γενικές μας συνελεύσεις και περιφρουρούμε τις συλλογικές μας αποφάσεις .Η νεολαία πρέπει και θα ζήσει ελεύθερη, ενάντια στον σύγχρονο αυταρχισμό και την τρομοκρατία, ενάντια στην παιδεία των λίγων και τις δουλείες με μισθούς πείνας. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας για να βγει η νεολαία και ο λαός στο προσκήνιο και να επιβάλλει τις ανάγκες του.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς, αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και  των εργαζομένων.

`Ο κόσμος που αγωνίστηκε εντος και εκτος των τοιχών του πολυτεχνείου,πάλεψε ενάντια στο αυταρχικό πολίτευμα της χούντας στις ανελευθερίες ενάντια στις Η.Π.Α, το ΝΑΤΟ ,τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο για μια ζωή ελεύθερη με αξιοπρέπεια, δημοκρατικές ελευθερίες, δουλειά και μόρφωση για όλους.Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνο τον Νοέμβρη είναι οτι οι μαζικοί ,ανυποχώρητοι και συντονισμένοι αγώνες του φοιτιτικού με το εργατικό κινήμα μπορούν να νικούν!Τα αιτήματα του τοτε ακόμα παραμένουν πιο επίκαιρα απο ποτε στο σήμερα.

Το ΨΩΜΙ σήμαινε τοτε :δουλειά για όλους και μάχη ενάντια στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Το ΨΩΜΙ σήμερα σημαίνει πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλεία για όλους ενάντια στην σύγχρονη σκλαβιά που μας έχουν ετοιμάσει , πάλη ενάντια στις σύγχρονες σχέσεις εργασίας που μας θέλουν υποταγμένους πειθήνιους ελαστικά επισφαλώς εργαζόμενους,να μπαλατζάρουμε μεταξύ ανεργίας και πεντάμηνων προγραμμάτων ,voucher,μάχη ενάντια στις απόλύσεις, στην αξιολόγηση ,ενάντια στον ΕΝΦΙΑ,στους πληστηριασμούς και στο συνδικαλιστικό νόμο έκτρωμα. Σήμερα το αίτημα για ΨΩΜΙ σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι”.

ΠΑΙΔΕΙΑ σήμαινε τοτε: πάλη για μόρφωση και γνώση για όλους

ΠΑΙΔΕΙΑ σήμερα σήμαινει Να ανατρέψουμε όλες τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων. Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της εργασιακής μας προοπτικής. Εναντίωση στην συνολική υποβάθμιση και στο ξεπούλημα επικερδών τομέων του Πανεπιστημίου στις επιχειρήσεις. Εναντίωση στις απολύσεις εργαζομένων και στους ταξικούς φραγμούς. Εναντίωση στην υποταγή της έρευνας στις ανάγκες της αγοράς.Ενάντια στο Νέο Λύκειο ,στις διαγραφές ,στην αυταρχική θωράκιση του Πανεπιστημίου,ενάντια στην κατάργηση του ασύλου.Σημαίνει αγώνα για μόρφωση, για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης. Σημαίνει αγώνα για ένα άλλο Πανεπιστήμιο στη βάση των κοινωνικών αναγκών, για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, χωρίς κανένα κάθετο και οριζόντιο διαχωρισμό, που ως μόνο στόχο έχει την ένταση ενός πλαστού ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων και την περεταίρω εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία . Σημαίνει πάλη για φοιτιτική μέριμνα βασισμένη στις ανάγκες της πληττώμενης πλειοψηφίας,σημαίνει σχολές και σύλλογοι σπίτι και όπλο του κάθε φοιτητή.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σήμαινε τοτε: πάλη ενάντια στη χούντα , το βασιλιά και καθε επίδοξο διαχειριστή του συστήματος,πάλη ενάντια στον πόλεμο ,τον ιμπεριαλισμό ,την απελευθέρωση των λαών απο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της τοτε εποχής ,ενάντια στην λογοκρισία και στον συντηρητισμό,

μάχη για την ελεύθερη διακήνηση ιδεών .

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σήμερα σημαίνει πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής,που χρησιμοποιεί το παρακράτος για να εκφοβίσει αγωνιστές,πάλη ενάντια σε κάθε μορφή αστικής δημοκρατίας, παλέυοντας για την εργατική δημοκρατία ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και την αυταρχική θωράκιση του κράτους.Ενάντια στον σύγρονο ιμπεριαλισμό και τους μηχανισμούς ολοκλήρωσεις του κεφαλαίου (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ) ,πάλη ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τη χειραφέτηση και απελευθέρωση των λαών .

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

           

Πλαίσιο Γενικών Συνελεύσεων

Παλεύουμε για τις ζωές μας συλλογικά και αποφασιστικά!!!

Καθημερινά εμείς και οι οικογένειες μας βιώνουμε μια επίθεση που ολοένα και βαθαίνει. Μέσα στο φόντο της κρίσης και στην προσπάθεια ξεπεράσματος της, κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, έρχονται να επιβάλλουν τις επιταγές του κεφαλαίου για ένα νέο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα. Ακούγεται όμως αυτό κάτι μακρινό; Σίγουρα θα έχεις ακούσει για την νέα φοροεπιδρομή (βλέπε ΕΝΦΙΑ), για την νέα εργασιακή πραγματικότητα με μισθούς χαρτζιλίκι, εξοντωτικά ωράρια και καμία κοινωνική παροχή. Και αυτά αν κάποιος είναι τυχερός και δεν ανήκει στο 40% της ανεργίας! Μέσα σε όλα αυτά η επίθεση δεν θα μπορούσε να μην πλήξει και την τριτοβάθμια εκπαίδευση που αποτελεί σημείο κλειδί για το ίδιο το κεφάλαιο! Οι διαγραφές φοιτητών και οι οργανισμοί στα ιδρύματα έρχονται να ολοκληρώσουν την επίθεση στην παιδεία.

Μπροσούρα Αριστερής Πρωτοβουλίας Σπουδαστών

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ…ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΩ…

Στις 17 Σεπτέμβρη συμπληρώνεται ένας χρόνος απ’ το θάνατο του αντιφασίστα καλλιτέχνη Παύλου Φύσσα, απ’ το μέλος της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Ρουπακιά μπροστά στα μάτια της ομάδας ΔΙΑΣ στο Κερατσίνι. Πολυπληθείς διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες έρχονται σαν επακόλουθα της οργής του αντιφασιστικού κινήματος που απ’ τη μεριά της η κυβέρνηση προσπαθεί να ελέγξει με βαρύγδουπους αφορισμούς που καταγγέλλουν «τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», το στήσιμο της θεωρίας των δυο άκρων και τη σύλληψη στελεχών της Χ.Α. για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Ένα χρόνο μετά, η ίδια η επικαιρότητα (αποφυλάκιση Κασσιδιάρη, σκάνδαλο Μπαλτάκου κ.α.) επιβεβαιώνει πως όλα αυτά δεν ήταν παρά μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού και πειθάρχησης του κόσμου που κατέβηκε στο δρόμο. Τα Μ.Μ.Ε. προφανώς ενίσχυσαν αυτή την κυβερνητική τακτική, με προσποιητή ανησυχία για τον φασισμό που ξαφνικά μας χτύπησε την πόρτα, προβάλλοντας βέβαια με κάθε αφορμή το ιδεολόγημα των «δύο άκρων». Ήταν όμως πράγματι ξαφνική και αναπάντεχη η εκδήλωση του πραγματικού προσώπου της Χρυσής Αυγής και η άνοδός του ή μήπως είχε δώσει το στίγμα του καιρό πριν, και όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες σε συνδυασμό

Εσένα παιδί μου σε διαγράφουν;

Εσένα παιδί μου σε διαγράφουν;

Από μικροί θα θυμόμαστε την παρέναιση των γονιών «μάθε παιδί μου γράμματα» η οποία με τον καιρό έδωσε τη θέση της στο «πάρε παιδί μου ένα χαρτί», με ότι αυτή η αλλαγή μπορεί να συνεπάγεται στο σήμερα.Και μετά από ένα καλοκαίρι μέσα στο οποίο κυβέρνηση- ΕΕ-ΔΝΤ, χωρίς να κάνουν διακοπές συνέχισαν την αντιλαική επίθεση που το κεφάλαιο εξαπολύει στην εποχή της βαθιάς δομικής του κρίσης, καταλήξαμε στο ερώτημα, «εσένα παιδί μου σε διαγράφουν;».

Καθώς ήδη έχουν ανακοινωθεί 180.000 διαγραφές, λιμνάζωντων όπως τους χαρακτηρίζει το υπουργείο φοιτητών για τις 31 Αυγούστου,με την συνέχεια να έπεται και να στοχεύει στις διαγραφές ,όλων των φοιτητών μετά τα ν+2 έτη για όσους μπήκαν στις σχολές από το 2011 και έπειτα.

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ για διαγραφές φοιτητών

Το καλοκαίρι σιγά-σιγά τελειώνει. Όμως για την κυβέρνηση είναι σαν να μην έφτασε ποτέ, αφού δεν δίστασε να εντείνει την επίθεσή της προς το λαό και τους εργαζόμενους, με την ψήφιση νέων αντιλαϊκών μέτρων!Σειρά μέσα στον Αύγουστο πήρε και το υπουργείο Παιδείας, με τις απειλές του ότι θα διαγράψει τους φοιτητές, που «περισσεύουν», από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Φυσικά, αυτό το μέτρο δεν έρχεται από μόνο του, αλλά εντάσσεται μέσα στη συνολικότερη προσπάθεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που προσπαθούν να υλοποιήσουν τα τελευταία χρόνια, το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, το σχέδιο Αθηνά και στην πιο πρόσφατη φάση την απόλυση διοικητικών υπαλλήλων και τη συγκρότηση νέων Οργανισμών σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Πρόπερσι μας είπαν για τον “εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη", πέρυσι μας είπαν για τους υπεράριθμους εργαζόμενους, τώρα ακούμε για «λιμνάζοντες» φοιτητές που επιβαρύνουν τις σχολές μας, πιο παλιά μας έλεγαν ότι είναι παρωχημένο και δεν υπάρχει στα υπόλοιπα "αναπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη" να παίρνουμε δωρεάν συγγράμματα και να έχουμε δωρεάν σίτιση.

Όμως η πραγματικότητα δεν είναι αυτό που πλασάρουν τα δελτία των 8. Όπου βγήκαν εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα διαλύθηκαν οι υπηρεσίες του πανεπιστημίου, όταν εφαρμόστηκε ο «εκσυγχρονιστικός» νόμος Γιαννάκου βρεθήκαμε με ένα βιβλίο ανά μάθημα και με όλο και μεγαλύτερη εισβολή του ιδιωτικού παράγοντα στην φοιτητική μας καθημερινότητα. Τώρα ξεκινάνε με τους πιο παλιούς φοιτητές, με πάσης φύσεως ιδεολογήματα για άχρηστους και τεμπέληδες νέους για να βρουν πάτημα και να μιλήσουν για διαγραφές ώστε να διαμορφώσουν ένα πλήρως ανταγωνιστικό και αποστειρωμένο περιβάλλον, ώστε να μπει έπειτα σε πλήρη εφαρμογή ο νόμος του ν+2 και να μας πετάνε κατά δεκάδες χιλιάδες εκτός σχολών, ώστε να ξεμπερδεύουν μια και καλή με όσους τολμάνε να ονειρεύονται σπουδές μέσα στο μεσαίωνα της κοινωνίας της κρίσης, με όσους αγωνίζονται, με όσους παλεύουν για δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση και ζωή με αξιοπρέπεια.

Ξέρουμε πλέον καλά ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να έρθει από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωσηούτε για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους μες τις σχολές, αλλά ούτε για την πλειοψηφία της κοινωνίας που τσακίζεται από την φτώχεια και την λιτότητα. Ξέρουμε επίσης τι φέρνει η αναδιάρθρωση. Φέρνει ένα πανεπιστήμιο απόλυτα προσαρμοσμένο στις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μνημονίων, πλήρως ευθυγραμμισμένο με το νέο μοντέλου εργαζόμενου στον καιρό της κρίσης. Έναν εργαζόμενο εντατικοποιημένο, πειθήνιο, χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις, χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, έτοιμο να αποδεχθεί τον μισθό-χαρτζιλίκι και την ανασφάλιστη δουλειά. Σε αυτό θα βρίσκουν ολοένα και περισσότερο χώρο ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίοι έχοντας πλέον την δυνατότητα αγοράς εδρών, θα παράγουν κατά παραγγελία έρευνα, ενώ με την μορφή εργολάβων θα εμπορεύονται τις στοιχειώδεις φοιτητικές παροχές και τη μέριμνα. Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θέλει ένα τρομοκρατημένο φοιτητικό κίνημα και φοιτητές προσηλωμένους στους εντατικούς ρυθμούς σπουδών που δεν θα τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, που δεν θα μπορούν να διεκδικούν συλλογικά μέσα από τους φοιτητικούς τους συλλόγους. Η μαζική πρόσβαση -ακόμα και για τα πιο φτωχά στρώματα- στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που κέρδισαν μακροχρόνιοι νικηφόροι αγώνες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας μπαίνει πιο ξεκάθαρα από ποτέ στο στόχαστρο.

Σε όλα αυτά βάζουν το χεράκι τους οι διαγραφές. Το μέτωπο αυτό αφορά όλους τους φοιτητές, και όποια μορφή και αν έχουν οι πρώτες διαγραφές, θα σημάνουν την προετοιμασία των όρων για να πλήξει όλους τους φοιτητές και φυσικά για την καθιέρωση των διαγραφών στα ν+2 χρόνια. Θα αποκλείσουν από τις πύλες των Πανεπιστημίων και των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων όλους τους φοιτητές που δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών ή στο κόστος διαβίωσης. Θα αποκλείσουν πρώτα και κύρια αυτούς που προέρχονται από πληττόμενες λαϊκές οικογένειες για τους οποίους το νοίκι, το ρεύμα, το φαγητό έξω από τη λέσχη αποτελεί ασήκωτο βάρος. Θα αποκλείσουν τους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με την φοίτηση τους είτε συμπληρωματικά προς το οικογενειακό εισόδημα, είτε για την οικονομική τους επιβίωση. Θα μας οδηγήσουν να παρατάμε τις σπουδές μας για να πάρουμε ένα πτυχίο-διαβατήριο για την ανεργία στα δύο ή τρία χρόνια. Θα μας χρεώσουν στην καλύτερη των περιπτώσεων με «φοιτητικά δάνεια» για αγαθά και υπηρεσίες που χρόνια τώρα πληρώνουμε και μας ανήκουν. Θα φροντίζουν ώστε να μην αγωνιζόμαστε για τις σπουδές μας και το μέλλον μας υπό το φόβο του να βρεθούμε εκτός σχολών από τη μια στιγμή στην άλλη.Μας είπαν ήδη έμμεσα, με το διαφημιστικό χιουμοριστικό τους σποτάκι, πως είναι παράλογο να σπουδάζουμε όλοι, δεν είναι στη φύση του ανθρώπου. Ο αιώνιος φοιτητής στα μάτια του υπουργείου είναι ο φοιτητής που διαβαίνοντας τις πύλες του Πανεπιστημίου δεν βρήκε μόνο εργαστήρια και μαθήματα, βρήκε συλλογικές ψηφίδες αντίστασης, βρήκε ένα εργαστήρι κοινωνικοπολιτικής και ιδεολογικής αναζήτησης, βρήκε και άλλη χρησιμότητα στα αμφιθέατρα, τα αμφιθέατρα των μεγάλων, νικηφόρων φοιτητικών αγώνων. Αυτούς τους φοιτητές θέλει να "πειθαρχήσει" το υπουργείο, σήμερα πιο πολύ από ποτέ. Ας δούμε όμως και το βασικό επιχείρημα που προβάλλουν το υπουργείο και τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης:

Είναι τερατώδες ψέμα να μιλάει κανείς για «το κόστος των αιώνιων»! Μιλάμε για ένα κομμάτι των φοιτητών που δεν κοστίζει απολύτως τίποτα στο πανεπιστήμιο αφού δεν έχει κανένα δικαίωμα, ούτε καν το μειωμένο εισιτήριο από τα πάσο και είναι το πλέον πληττόμενο αφού συνήθως εργάζεται για να τα βγάλει πέρα, σπουδάζει μακριά από το σπίτι του. Ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο κομμάτι αυτών των «τεμπέληδων» είναι ,όλως τυχαίως, μαζεμένο σε σχολές που οργιάζει η καθηγητική αυθαιρεσία. Όταν σε σχολές όπως το Φυσικό Αθήνας, ο μέσος χρόνος αποφοίτησης υπερβαίνει τα 7 χρόνια και τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές είναι ο κανόνας, δεν θα δεχθούμε κανένας να μας κουνάει το δάχτυλο και να λέει ότι το πρόβλημα είναι «οι αιώνιοι».

Αυτοί που περισσεύουν είναι το υπουργείο, η κυβέρνηση και η ΕΕ, που μέσα από τα αντεργατικά μέτρα τους προσπαθούν να βγάλουν κερδισμένο απ’ την κρίση τους το κεφάλαιο, που υπηρετούν, και χαμένους τους εργαζόμενους και τη νεολαία, οι οποίοι θα ζουν σε ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα!Αυτοί που περισσεύουν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ είναι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και οι φορείς της, που δημιουργούν ένα πανεπιστήμιο, που θα λειτουργεί με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρήσεων και όχι τις ανάγκες των πληττόμενων φοιτητών και της κοινωνίας! Αυτοί που περισσεύουν είναι οι εργολαβίες στα ΑΕΙ-ΤΕΙ που στρώνουν το έδαφος για το προτεινόμενο εργασιακό μοντέλο στην "εποχή της κρίσης" που θα μας υποχρεώνουν σε απλήρωτη εργασία-πρακτική άσκηση και έχουν εργαζόμενους σύγχρονους σκλάβους, τους οποίους πετάνε στο δρόμο, όποτε θέλουν, όπως έκαναν με τις καθαρίστριες στο ΕΚΠΑ. Αυτοί που περισσεύουν είναι τα Όργανα Διοίκησης και οι πρυτάνεις, που χέρι-χέρι με την κυβέρνηση βοηθούν να εφαρμοστεί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις πραξικοπηματικές αποφάσεις της Συγκλήτου για συγκρότηση Οργανισμού στο ΕΚΠΑ! Αυτοί που περισσεύουν είναι όλοι αυτοί, που προσπαθούν να μας στερήσουν το δικαίωμά μας στις δωρεάν σπουδές και την αξιοπρεπή εργασία.

Δεν θα κάνουμε τη χάρη στο υπουργείο και την κυβέρνηση να στραφούμε στον κανιβαλισμό και στην αδιέξοδη προσπάθεια να φάμε το διπλανό μας. Δεν θα αφήσουμε να μας διαχωρίσουν σε ενεργούς-ανενεργούς-αιώνιους-λιμνάζοντες και ότι άλλη αηδία σκεφτούν. Η ΕΑΑΚ καλεί κάθε φοιτητή να οργανωθεί μέσα από το φοιτητικό του σύλλογο, μέσα από γενικές συνελεύσεις να μπει μπροστά στον αγώνα για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους, για να σταματήσει μια για πάντα κάθε σκέψη για διαγραφή φοιτητών. Πρώτη κρίσιμη στιγμή είναι η 31 Αυγούστου που το υπουργείο θα επιχειρήσει να διαγράψει 180.000 φοιτητές. Δεν θα βρουν όμως ούτε ένα διοικητικό μες τις σχολές για να εκτελέσει τις εντολές τους, δεν θα βρουν φοιτητικούς συλλόγους να δείξουν ανοχή στη λαίλαπα τους! Σε αυτή τη μάχη θα βαδίσουμε μαζί με τους εργαζόμενους εντός και εκτός σχολών που παλεύουν ενάντια στις απολύσεις και τις νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Αλλά η πρόσβαση στη δημόσια παιδεία πρόκειται για υπόθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας που είδε τα παιδιά της να χαντακώνονται από το «Νέο Λύκειο» και το υπουργείο Παιδείας να τους προτείνει για λύση την απλήρωτη εργασία από 15 χρονών.

Ήρθε η ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία ευρύτερα, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από μαζικούς, ενεργούς, μαχητικούς φοιτητικούς συλλόγους να επιβάλλουμε τις δημοκρατικές αποφάσεις μας κόντρα στη «νομιμότητα» της κυβέρνησης και του υπουργείου. Ήδη από τώρα πρέπει να διασφαλιστεί ότι ανά ίδρυμα όλοι οι φοιτητές θα δώσουν εξεταστική και ότι δεν θα δοθούν διαπιστωτικές πράξεις διαγραφής φοιτητών από τα ιδρύματα, ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος δεν θα περιμένουν το τέλος των εξεταστικών. Με όπλα τις μαζικές, διεκδικητικές και νικηφόρες Γενικές Συνελεύσεις, να ξαναπιάσουμε το νήμα των μεγάλων φοιτητικών και νεολαιίστικων αγώνων, να εμποδίσουμε οποιαδήποτε προσπάθεια διαγραφής φοιτητών, να πάρουμε τις σπουδές και τις ζωές μας στα χέρια μας!

Μας λένε ότι αποτύχαμε σαν μαθητές, σαν φοιτητές, δεν είμαστε αποδοτικοί εργαζόμενοι, δεν προσφέρουμε στα μεγάλα σχέδια ανάπτυξης.

Εμείς θα πούμε ξεκάθαρα: Δεν είμαστε η γενιά των αποτυχημένων και των διαγραμμένων. Είμαστε αυτοί που θα σας αλλάξουν τα φώτα!

…και αν αμφιβάλλει κανείς, ο Σεπτέμβρης είναι πολύ κοντά. 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Σήμερα στις 18/06/2014 διεξήχθησαν οι πρυτανικές εκλογές στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Αυτή η εκλογή αποτελεί πρακτική εφαρμογή του νόμου 4009 και της πολιτικής που προσπαθεί να διαλύσει το δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο. Οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσα από τις μαζικές τους διαδικασίες έχουν δηλώσει και έχουν αντιπαλέψει έμπρακτα την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο. Την ίδια στιγμή οι διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου αγωνίζονται κόντρα στις ίδιες πολιτικές με σκοπό να αποκρούσουν το μέτρο της διαθεσιμότητας, τις απολύσεις και την υποστελέχωση του δημόσιου Πανεπιστημίου. Αυτή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση πιστή στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ-πτυχή της οποίας είναι και οι πρυτανικές εκλογές με στόχο το “διορισμό” των εγκαθέτων της στο πανεπιστήμιο-στοχεύει στη διαμόρφωση ενός νέου τοπίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εναρμονισμένο στις ανάγκες της αγοράς, που θα υποβαθμίζει τα πτυχία και την εργασιακή προοπτική των φοιτητών, θα δυσχεραίνει τους όρους φοίτησης και τη φοιτητική καθημερινότητα και θα θεσμοθετεί το καθεστώς της επισφάλειας και των απολύσεων για τους εργαζόμενους εντός του. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ Πάτρας ως εκ τούτου καταγγέλλουν με κάθε τρόπο την αυταρχική ψήφιση του νέου πρύτανη και τον εκβιασμό των φοιτητικών συλλόγων.

Η διεξαγωγή των εκλογών καθώς και η υποβολή των υποψηφίων πρυτάνεων έγιναν σε ένα σκληρό και αυταρχικό πλαίσιο. Αρχικά, για να εγκριθούν οι υποψηφιότητες των υποψηφίων έπρεπε πρώτα να ελεγχθούν από το Συμβούλιο του Ιδρύματος. Οι απαιτήσεις του συμβουλίου για τους υποψηφίους πρυτάνεις επί της ουσίας αποτελούν “όρκους πίστης” στην αντιεκπαιδευτική πολιτική για τα πανεπιστήμια και έκριναν τελικά τους Κυριαζοπούλου – Ραβάνη ως κατάλληλους για το έργο αυτό. Σαν να μην έφθανε αυτό, στην ψηφοφορία αυτή συμμετέχουν μόνο τα μέλη ΔΕΠ (740 συνολικά) χωρίς να συμμετέχουν φοιτητές και εργαζόμενοι του πανεπιστημίου. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το γεγονός ότι η ανακοίνωση της μέρας των εκλογών έγινε μία μέρα πριν και αυτή πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονικά! Αυτοί που καταγγέλλουν την μαζική και ανατρεπτική δράση του φοιτητικού κινήματος ως δράση μειοψηφικών ακραίων ομάδων λειτουργούν με το πιο υποδειγματικό τρόπο οργανωμένων μειοψηφιών για την διάλυση των πανεπιστημίων.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη. Στο πανεπιστήμιο που θέλουν να δημιουργήσουν χρειάζεται και αντίστοιχος αντιδημοκρατικός τρόπος διοίκησης με τα ανάλογα πρόσωπα, που θα υλοποιούν ανά πάσα στιγμή τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και θα είναι εκφραστές ιδιωτικονομικών-επιχειρηματικών συμφερόντων. Το φοιτητικό κίνημα οφείλει να σταθεί απέναντι σε αυτές τις πρακτικές και να ανατρέψει την αντιεκπαιδευτική πολιτική στα πανεπιστήμια, να μπλοκάρει τις διαγραφές, τους εσωτερικούς κανονισμούς, τις απολύσεις συμβάλλοντας μαζί με εργαζόμενους στη συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ!

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει. Che Guevarra

Το φοιτητικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα, με τις ανεπάρκειες και τις αντιθέσεις του, αλλα και με τα κατορθώματα και τις κατακτήσεις του, αποτελεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο καθρεύτη της κατάστασης της αριστεράς. Έτσι και στο φοιτητικό κίνημα. Στην διαρκή ανατροφοδότηση αριστεράς κινήματος, στις μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, η οποία κωδικοποιείται στην 3^οβάθμια εκπαίδευση ως σχέδιο Αθηνά-συνέχεια του Ν. Πλαισίου,νόμου Διαμαντοπούλου κτλ., καταλογίζονται στις δυνάμεις της αριστεράς που παρεμβαίνουν στο φοιτητικό κίνημα σημαντικές ευθύνες.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ, και κατ’επέκτασην της ΠΚΣ και του ΜΑΣ, δεν στάθηκαν ή ακόμα χειρότερα δεν θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Με την διαρκή στάση απομονωτισμού, και με μικροκομματικές λογικές στην βάση του «πας μη κνε βάρβαρος» αρνούνται την ανατρεπτική ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς και του κινήματος στη δράση. Ασκούν δριμύ κριτική απο τα αριστερά τους, αναγνωρίζοντας στις υπόλοιπες πρωτοπορίες του κινήματος τον εχθρό, αγνοώντας πολλές φορές την ουσιαστική πολιτική διαπάλη, αυτή με τις μνημονικές δυνάμεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Η εριστική στάση τους απέναντι σε αγωνιστές της ΕΑΑΚ, φάνηκε ουκ ολίγες φορές φέτος, με αποκορύφωμα την επίθεση στο φυσικό. Πολλές φορές χαρακτηρίστηκαν στο φοιτητικό κίνημα ενάντια στο σχέδιο Αθηνα, και απο οπορτουνισμό, αφού άλλαζαν την ρητορεία τους και την παρέμβαση τους αναλόγα με τις σχολές, προσπαθώντας έτσι απλά και μικροκομματικά να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους. Αγνούν τη δυνατότητά του κινήματος να ασκεί μαζικό πολιτικό εκβιασμό και μέσα από το δρόμο της ρήξης να αποσπά τελικά νίκες παρά τον αγωνιστικό της λόγο καλεί σε μια στείρα διαμαρτυρία, προκειμένουν να εξαχθούν συμπεράσματα. Τρανό παράδειγμα τα ΤΕΙ, όπου μπαχάλευαν επίτηδες τις συνελεύσεις που δεν ειχαν προνομιακή παρέμβαση και δεν παίρνονταν τα πλαίσια του ΜΑΣ, ζημιώνοντας και πηγαίνοντας το κίνημα πολλά βήματα πίσω. Όλα αυτά φυσικά δεν αποτελούν νέα φαινόμενα. Αποτελούν ξεκάθαρη απόρροια της αδιέξοδης πολιτικής του ΚΚΕ, η οποία φοβάται να αναμετρηθεί με τα ερωτήματα του σήμερα, ανάγει τα πάντα στην λαϊκή εξουσία, και κρατά στάση αναμονής εν καιρώ της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, να συσωρρέυσει όρους.

Στάση αναμονής, χωρίς βέβαια αγωνιστικό πρόσημο με έναν ιδιαίτερο τρόπο, κρατούν και οι δυνάμεις της ΑΡΕΝ. Ως ιμάντας μεταβίβασης της διαχειριστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια, απλά ακολοyθούν την διαχειριστική και αδιέξοδη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ:αναμονή μέχρι να πέσει η κυβέρνηση ως ώριμο φρούτο, και μετά βγαίνουμε στην κυβέρνηση και τα «λύνουμε» όλα. Η στάση αναμονής που κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ και κατ’επέκταση η ΑΡΕΝ, με εκλάμψεις αγώνων, είναι αδιέξοδη και οδηγεί νομοτελειακά στην ήττα και στην διαχείριση εν τέλει της μιζέριας, και του νικημένου κινήματος. Η αναμονή επίσης οδηγεί στην απαξίωση των συλλογικών αγώνων, μετατρέποντας την ΑΡΕΝ σε απλό παρατηρητή. Στην Αθήνα μάλιστα, οι δυνάμεις της ΑΡΕΝ, απαξιώνοντας τα οργανα φοιτητικής επιβολής, τις γενικές συνελεύσεις, δείχνουν τον δρόμο στήνοντας απλά στέκια αλληλεγγύης. Η αριστερά του κοινωνικά αναγκαίου δεν περιμένει ποτέ. Προσπαθεί να μπολιάσει, να πολιτικοποιήσει και να χτίσει ενα μαζικό και ανυποχώρητο κίνημα. Δεν φοβάται να απαντήσει στις καυτές πατάτες της περιόδου η να κρύψει κατω απ’το χαλάκι ζητήματα για την έξοδο απο ΕΕ και ευρώ. Δεν φοβάται να πει για διαγραφή του χρέους. Δεν φοβάται εν τέλει, με τους αγώνες της, να χαράξει έναν άλλο δρόμο για μια άλλη κοινωνία συντρίβοντας το χρεωκοπημένο σύστημα. Το σύστημα ουτε εξανθρωπίζεται ούτε διαχειρίζεται: ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ. Συγκεφαλαιόνοντας στήριξη στην ΑΡΕΝ, μεταφάζεται σε στήριξη της διαχείρισης και ενός ηπιότερου συστήματος, στήριξη στην αποσιώπηση των αγώνων, και αναμονή κυβερνητικής απάντησης, μακριά απο την λογική της αναγκαίας ρήξης και ανατροπής.

Δεν προασπιζόμαστε η ΕΑΑΚ δεν έχει αδυναμίες ή ανεπάρκειες. Προφανώς κάνουμε και την αυτοκριτική μας, και προσπαθούμε ανα πάσα στιγμή να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, στο ύψος του αγώνα. Είμαστε όμως βέβαιοι, ότι η νίκη θα έρθει μόνο μέσα απο μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες. Αυτούς προσπαθούμε να χτίσουμε, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, με κύριο στόχο την ανατροπή. Δεν φοβόμαστε την ενότητα, η οποία όμως για να έχει ουσία πρέπει να είναι στην δράση και στο καμίνι του κινήματος. Δεν φοβόμαστε τις απαντήσεις, δεν φοβόμαστε τον αγώνα. Στήριξη στην ΕΑΑΚ, σημαίνει ενίσχυση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς μέσα στα πανεπιστημία, της αριστεράς της νικηφόρας, κόντρα στην συναίνεση και στην υποταγή.

                      17 Απρίλη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε!

Ιστορικό αφιέρωμα στην 1η Μάη: Ο ματωμένος Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη

Μετά τη σφαγή, λίγα λουλούδια…

Το βράδυ της 9ης Μάη του 1936 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς έδωσε διαταγή ένα σύνταγμα στρατού από τη Λάρισα να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη και μοίρα του στόλου να καταπλεύσει στο λιμάνι της πόλης προς αντιμετώπιση των εργατών που βρίσκονταν σε απεργία. Ταυτόχρονα, προέβη σε δηλώσεις με τις οποίες δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνειών αναφορικά με τις προθέσεις του¹: «Κατέστη φανερόν – τόνισε – ότι οι σκοποί οι επιδιωκόμενοι από τους διευθύνοντας την απεργιακήν κίνησιν είναι πολιτικοί, ανατρεπτικοί. Αν ήσαν οικονομικοί θα εδέχοντο οι ιθύνοντες τας δύο εργατικάς ομοσπονδίας την λύσιν, την οποίαν η κυβέρνησις επέβαλε εις τους καπνεμπόρους, και η οποία όχι μόνον καθορίζει κατώτατον ημερομίσθιον 90 δραχμών, αλλά προβλέπει και περί μέσου ημερομισθίου 100 περίπου δραχμών… 

Η κυβέρνησις δε θα εμποδίση βεβαίως το δικαίωμα της απεργίας από εκείνους οι οποίοι το έχουν, αλλά δε θα επιτρέψη διατάρραξιν της τάξεως. Οσοι το επιχειρήσουν, θα συναντήσουν το κράτος του νόμου».Το πόσο σεβόταν το δικαίωμα της απεργίας ο Μεταξάς αλλά και τι εσήμαινε το κράτος του νόμου, οι εργάτες της Θεσσαλονίκης το ένιωσαν στο πετσί τους εκείνες τις μέρες. Το διαπίστωσε επίσης ολόκληρος ο ελληνικός λαός λίγους μήνες αργότερα, όταν επιβλήθηκε το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου με ηγέτη του τον Ιωάννη Μεταξά.

Mε απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ για τα 25 χρόνια της αριστερής πρωτοβουλίας σπουδαστών

Mε απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ για τα 25 χρόνια της αριστερής πρωτοβουλίας σπουδαστών στο χώρο του ΤΕΙ ΠΑΤΡΑΣ. Περίπου 400 αγωνιστές πέρασαν από το χώρο. το φεστιβάλ ξεκίνησε με την εκδήλωση - συζήτηση με θέμα "Μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο σπουδαστικό κίνημα'' όπου οι ομιλητές Νίκος Αργυρίου (παλιό μέλος αριστερής πρωτοβουλίας σπουδαστών), Νίκος Λαμπρόπουλος (παλιό μέλος αριστερής πρωτοβουλίας σπουδαστών), Κων/νος Μαμουνας ( μέλος αριστερής πρωτοβουλίας σπουδαστών), Αντιγόνη Τσαπικούνη (μέλος αριστερής πρωτοβουλίας σπουδαστών), αντάλλαξαν εμπειρίες και προβληματισμούς σε σχέση με το σπουδαστικό κίνημα αλλά και για ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα από το 1989 οπού ιδρύθηκε η αριστερή πρωτοβουλία σπουδαστών μέχρι το σήμερα. Καθόλη την διάρκεια του φεστιβάλ υπήρχε στο χώρο προβολή με θέμα" ο κοινωνικός αποκλεισμός στην υγεία και η τοξικοεξάρτιση στην κρίση" απο φοιτητές του τμήματος κοινωνικής εργασίας .Μετά το τέλος της συζήτησης τις συναυλίες άνοιξαν οι Ισόγειο7 με ροκ μουσική ,ακολούθησαν οι Fuel Eater με stoner metal ήχους, οι SAZMAN με ανατολίτικα και Balkan ακούσματα και στο τέλος ακολούθησε ρεμπέτικο γλέντι με τους Συντρόφους Αρη και Αλέκο μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες .Δυστυχώς μια μπάντα με ιστορία στο χώρο του ΤΕΙ οι Παρρησία που ήταν προγραμματισμένοι ακυρώθηκαν λόγο ατυχήματος και τους ευχόμαστε περαστικά και καλή ανάρρωση .Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους βοήθησαν να γίνει το φεστιβάλ και όλους όσους ήρθαν να προβληματιστούμε και να διασκεδάσουμε.25 χρόνια η αριστερή πρωτοβουλία σπουδαστών ήταν είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων προτάσσοντας τις ανάγκες των σπουδαστών και των εργαζομένων Δίνουμε λοιπόν ραντεβού στο δρόμο του αγώνα με όλους τους αγωνιστές ,και στις μεγάλες μάχες που έρχονται. VENCEREMOS.

25 χρόνια στον δρόμο του αγώνα...

Η Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών είναι μια ομάδα φοιτητών που ξεκινά τη δράση της από το 1989 μετά την διάσπαση της ΚΝΕ. Πρώτη της συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων είναι κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στους νόμους Σουφλιά για την παιδεία επί κυβέρνησης ΝΔ. Από τότε ξεκινά μία πορεία 25 ετών μέχρι σήμερα, που το σχήμα συμμετέχει και πολλές φορές πρωταγωνιστεί είτε σε κινητοποιήσεις του Συλλόγου για τα ζητήματα της σχολής (καθημερινότητα, εργαστήρια, πρόγραμμα σπουδών) είτε σε κινήματα εκπαιδευτικά (Παπανδρέου 95’, Αρσένης 98’, ΑΕΙ-ΤΕΙ 00’, Αξιολόγηση 03’,Καταλήψεις 06’,07’, Νόμος Διαμαντοπούλου 11’, Σχέδιο Αθηνά 12’) είτε σε κινήματα που αφορούν όλη την κοινωνία (τα πιο τελευταία, κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο ασφαλιστικό, αναθεώρηση του Συντάγματος, αντιπολεμικό κίνημα για το Ιράκ - Θεσσαλονίκη ‘03, Παλαιστίνη-Ιντιφάντα, Τουρκία, Αραβική Άνοιξη, Συρία, ΕΡΤ, Χαλυβουργία, ΒΙΟ.ΜΕ, ΜΜΜ, και άλλα..).
Όλα αυτά τα χρόνια, και σήμερα, το σχήμα μας δέχεται ισότιμα και ανοίγει το διάλογο σε κάθε συνάδελφο - συναγωνιστή ο οποίος στρέφεται συλλογικά στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και συμφερόντων του και αμφισβητεί τη σημερινή πραγματικότητα.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών δρα στο χώρο της σχολής και στοχεύει στην ενδυνάμωση των γενικών συνελεύσεων και στην κινητοποίηση των φοιτητών για ζητήματα που αφορούν όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Λειτουργεί με τρόπο αμεσοδημοκρατικό και έχει στο εσωτερικό της συναγωνιστές με πολλές και διαφορετικές απόψεις οι οποίες μέσα στις διαδικασίες του σχήματος κουβεντιάζονται και συντίθενται πάνω στους τέσσερις βασικούς άξονες τον αντικυβερνητικό, τον αντι-ΕΕ, τον αντιαναδιαρθρωτικό και τον αντιμνημονιακό , χωρίς να αποκλείεται καμία (λειτουργία με σύνθεση αντιλήψεων και όχι με πλειοψηφίες).
Από το 1991 η Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών υπερβαίνει τα όρια της σχολής, ξεπερνά το συντεχνιασμό που χαρακτηρίζει τα ανένταχτα σχήματα, και αποφασίζει να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, ενώνεται λοιπόν και συντονίζεται με εκατοντάδες σχήματα και αγωνιστές σε όλο το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ δημιουργώντας την Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (Ε.Α.Α.Κ). Eνώ ταυτόχρονα βλέπει την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα μιας μαχητικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε πανκοινωνικό επίπεδο.
Το φεστιβάλ με αφορμη την συμπλήρωση των 25 χρόνων της Αριστερής Πρωτοβουλίας Σπουδαστών διεξάγεται όχι μόνο για να διασκεδάσουμε αλλά και να έρθουν σε επαφή οι παλαιότεροι αγωνιστές με τους νεότερους να ανταλάξουν εμπειρίες ωστε να σφυριλατίσουν εκείνο το σπουδαστικό κίνημα που έχουμε ανάγκη στο σήμερα.Επίσης θεωρούμε σημαντικό την στιγμή που το κεφάλαιο προωθεί την αμορφωσιά τον σκοταδισμό και την υποκουλτούρα στην νεολαία να συμβάλουμε μέσω του πολιτικού και πολιτιστικού μας αντιπροτάγματος στην διαμόρφωση ενός νέου αξιακού προτύπου για την νεολαία.
"Ως ελάχιστο φόρο τιμής για τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές που περάσαμε μαζί, αφιερώνουμε το φεστιβάλ μας για την συμπλήρωση των 25 χρόνων ύπαρξής μας στον φίλο και πάνω από όλα σύντροφο Δημήτρη Μεραντζή που έφυγε τόσο πρόωρα απο κοντά μας." 
25 χρόνια τώρα παλεύουμε για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο.Ο αγώνας μας είναι διαρκής και θα συνεχιστεί. 
Γιατί δεν θα υπακούσουμε σε όσους καταπατούν τα δικαιώματά μας σε παιδεία, εργασία, δημοκρατία. 
Μαζί με τους εργαζόμενους που πλήττονται με το χειρότερο τρόπο θα απαντήσουμε. 
Ραντεβού λοιπόν στους δρόμους του αγώνα…

Πρόγραμμα
17:00 μ.μ. Εκδήλωση-Συζήτηση: Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του σπουδαστικού κινήματος.
Επίσης workshop :"κοινωνικός αποκλεισμός στην υγεία,η τοξικοεξάρτηση στην κρίση".
19:00 Συναυλία με τους Previous day
Fuel Eate
Παρρησια
Sazman
θα ακολουθήσει Ρεμπέτικο Γλέντι.

Οικονομική Ενίσχυση 2 ευρω

Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

Στην συνέλευση της Σ.Ε.Υ.Π την Πέμπτη 27/3 και ενώ η Γενική Συνέλευση είχε απαρτία(η οποία καταμετρήθηκε από το προεδρείο 2φορες)δύο από τις δυνάμεις που απαρτίζουν το Διοικητικό Συμβούλιο δεν αναγνώρισαν την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης.

Για να προλάβουμε τον αναγνώστη ,δεν ήταν η ΠΑΣΠ και ΔΑΠ που μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές.Δυστυχώς και το τονιζουμε δυστυχώς ήταν δύο δυνάμεις που θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται και αγωνιστικές,η ΑΡΕΝ και το ΜΑΣ-ΠΚΣ-ΚΝΕ.Φαίνεται πως τελικά οι δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα του κινήματος,δεν είναι και τόσο με αυτό,όταν το κίνημα παίρνει αποφάσεις που δεν είναι δικές τους .

Η ΑΡ.ΕΝ αφού λόγο εκλογών έκανε μια προσπάθεια να διαχωριστεί από τα κοινά πλαίσια που τόσα χρόνια λέει ότι επιδιώκει (μάλλον για καιροσκοπικούς σκοπους)μας είπε ότι δεν έχει απαρτία η συνέλευση και κάλεσε το Δ.Σ να αποφασίσει,σαμποτάροντας το ρόλο της Γενικής Συνέλευσης που είναι τ’ανώτερο όργανο του φοιτητικού συλλόγου.

Όσο για το ΜΑΣ,η οπορτουνίστική του στάση από σχολή σε σχολή δεν έχει τελειωμό.Ενώ στην Σ.Τ.Εφ οι συνελεύσεις διεξάγονται χωρις να θέτει ποτέ ζήτημα,στην Σ.Δ.Ο και στην Σ.Ε.Υ.Π κάνουν ακριβώς το αντίθετο,για ευνόητους λόγους και σαμποτάρουν τις αποφάσεις των συλλόγων.Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Δ.Σ της Σ.Δ.Ο εδώ και 1 χρόνο τώρα, ακολουθεί πρακτικές ΔΑΠ,ώστε να μπλοκάρει αποφάσεις και μετά βγαίνει λέγοντας πως φταίει η Ε.Α.Α.Κ.

Από την πλευρά μας θέλουμε να τονίσουμε ότι είναι χυδαίο και ντροπιαστικό ,δυνάμεις που θέλουν να αυτοαποκαλούνται αριστερές και αγωνιστικές,να μην αναγνωρίζουν αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων.

Να μας πούν οι συνάδελφοι από την ΑΡ.ΕΝ και Π.ΚΣ ποιοί είναι οι στόχοι τους για το φοιτητικό κίνημα.

Μήπως τους συμφέρει να μην παίρνουν αποφάσεις οι Γενικές Συνελεύσεις;

Μήπως τα παχιά τους λόγια σε κάθε συνέλευση ,έχουν ένα ταβάνι στις 7 Μάη(φοιτητικες εκλογές);

Εμείς καλούμε κάθε αγωνιζόμενο φοιτητή και κάθε σκεφτόμενο μέλος του ΜΑΣ και της ΑΡΕΝ να γυρίσει την πλάτη σ’αυτές τις λογικές που διαλύουν το κίνημα.

Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να καλούμε τον φοιτητή στον δρόμο του αγώνα και της συλογικής ρήξης και της ανατροπής ,στον δρόμο που μπορεί να καταφέρει νίκες για αξιοπρεπής σπουδές και ζωή.

Καλούμε ακόμα και τώρα αυτές τις δυνάμεις σε κοινή ανατρεπτική δράση γιατί πιστεύουμε ότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει πολιτικά επικίνδυνο το φοιτητικό το εργατικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα ,για να βγει μπροστά κυρίαρχος ο αγωνιζόμενος λαός.

Ας σταματήσουν τις κωλοτούμπες και ας αλλάξουν στάση.

Όλα αυτά τα λέμε από την πραγματική μας αγωνία ,να μην αποπροσανατολιστεί το κίνημα από τις πρακτικές τους και για κανέναν άλλο λόγο.

Εμείς παλεύουμε για την ανατροπή ,η οποία δεν έρχεται μέσα από γραφειοκρατικά τερτίπια ,αλλά μέσα από διαδικασίες βάσης και από δυναμικές κινητοποιήσεις στο δρόμο του αγώνα.

Η Ε.Α.Α.Κ αγνωρίζει την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου της Σ.Ε.Υ.Π και θα την υλοποιήσει .

Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις.

Che Guevara

Kαλό ταξίδι Μήτσο

στις 26/3 ο Δημήτρης Μεραντζής φοιτητής του ΤΕΙ ΠΑΤΡΑΣ στο τμήμα ηλεκτρολογίας άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Δημήτρης που ξεχώριζε για τον αυθορμητισμό του τον τσαμπουκά του αλλά και το χιούμορ του δεν είναι πια κοντά μας. Όλοι μας τον θυμόμαστε από το κίνημα του 2011 όπου με τον ξεχωριστό του τρόπο στις καταλήψεις ακόμα και στην δυσκολότερη στιγμή ήταν γελαστός και μας βοηθούσε εμψυχώνοντας μας όλους....Θέλουμε να στείλουμε θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Και να τονίσουμε ότι ο Δημήτρης ήταν αγωνιστής του κινήματος , φίλος και πάνω από όλα σύντροφος....
Για το λόγο αυτό ως ελάχιστο φόρο τιμής για τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές που περάσαμε μαζί, αφιερώνουμε το φεστιβάλ μας για την συμπλήρωση των 25 χρόνων ύπαρξής μας στον φίλο και πάνω από όλα σύντροφο Δημήτρη Μερατζη
καλό ταξίδι αδερφέ....
Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών Ε.Α.Α.Κ

Kαλό ταξίδι Μήτσο

Στις 26/3 ο Δημήτρης Μεραντζής φοιτητής του ΤΕΙ ΠΑΤΡΑΣ στο τμήμα ηλεκτρολογίας άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Δημήτρης που ξεχώριζε για τον αυθορμητισμό του τον τσαμπουκά του αλλά και το χιούμορ του δεν είναι πια κοντά μας. Όλοι μας τον θυμόμαστε από το κίνημα του 2011 όπου με τον ξεχωριστό του τρόπο στις καταλήψεις ακόμα και στην δυσκολότερη στιγμή ήταν γελαστός και μας βοηθούσε εμψυχώνοντας μας όλους....Θέλουμε να στείλουμε θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Και να τονίσουμε ότι ο Δημήτρης ήταν αγωνιστής του κινήματος , φίλος και πάνω από όλα σύντροφος....
καλό ταξίδι αδερφέ....
Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών Ε.Α.Α.Κ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

Την Πέμπτη 20 Μάρτη η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, διοργάνωνε σε χώρο των Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας εκδήλωση με τίτλο “Το Πανεπιστήμιο του Αύριο”. Οι ομιλητές βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς ότι για το χώρο της εκπαίδευσης έρχονται από το χθες: ο Πάσχος Μανδραβέλης, γνωστός δημοσιογράφος, που το μελάνι του κατασυκοφαντεί εδώ και χρόνια το φοιτητικό κίνημα και κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, τον Σταύρο Κουμπιά, πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών, τον Αντώνη Τζε, μέλος του Συμβούλιο Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Πατρών, γνωστό για τη φιλοκυβερνητική του προπαγάνδα εντός των σχολών και της διοίκησης του Πανεπιστημίου και για την πειθαρχική δίωξη φοιτητών για συνδικαλιστική δράση, καθώς και το δημοσιογράφο Λάμπρο Καλλαρύτη. Η αρχική σύνθεση των ομιλητών περιελάμβανε το Γρηγόρη Ψαριανό, στέλεχος της προγούμενης σύνθεσης της τρικομματικής κυβέρνησης και ενεργού υποστηρικτή της ακραίας μνημονιακής πολιτικής που ακολουθούσε, καθώς και το νυν Πρύτανη Γιώργο Παναγιωτάκη. Δυστυχώς οι δύο τελευταίοι δεν μπόρεσαν εν τέλει να παρευρεθούν προκειμένου να θέσουν τις “κόκκινες γραμμές” τους για την εκπαίδευση, όπως (δεν) έχουν κάνει σε όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που πλήττουν τη νεολαία και το λαό ευρύτερα.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσα από τις μαζικές τους διαδικασίες έχουν εκφράσει την ξεκάθαρη αντίθεσή τους στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που ακολουθείται από το Υπουργείο και της συνολικότερης αντιλαϊκής πολιτικής, καθώς και στις τομές που έρχονται το άμεσα επόμενο διάστημα (εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, διαγραφές φοιτητών, δίδακτρα κτλ) και οργάνωσαν και οργανώνουν τις διεκδικήσεις τους για Δημόσιο-Δωρεάν Πανεπιστήμιο, σίτιση-στέγαση-μετακίνηση, αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική. Σε αυτό το πλαίσιο κι εμείς ως Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση επιλέξαμε να καλέσουμε φοιτητές σε κίνηση διαμαρτυρίας εντός της εκδήλωσης προκειμένου να καταδείξουμε ότι οι εκφραστές αυτής της πολιτικής και η φοιτητική παράταξη της κυβέρνησης δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν στην κουβέντα για το Πανεπιστήμιο, καθώς και να θέσουμε ερωτήματα για τις πραγματικές αγωνίες των φοιτητών κόντρα στον στημένο διάλογο που είχαν ενορχηστρώσει. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν λάβαμε καμία απάντηση επί των θεμάτων αυτών και αποχωρήσαμε καταγγέλοντας τους ομιλητές και τους διοργανωτές και η εκδήλωση συνεχίστηκε κανονικά.
Για ακόμα μια φορά, η έλλειψη πραγματικών επιχειρημάτων σε σχέση με την ακολουθούμενη πολιτική στο χώρο της εκπαίδευσης καλύφθηκε τόσο από τον ίδιο τον δημοσιογράφο όσο και από την ΝΔ από την γνωστή τακτική της κατασυκοφάντησης. Αναμενόμενες ήταν οι ανακοινώσεις περί “μειοψηφιών, κουκουλοφόρων που επιχειρούν να φιμώσουν καταξιωμένους (σύμφωνα με τη ΔΑΠ) ανθρώπους στο Πανεπιστήμιο”.Αξιοποιήθηκε σε αυτή την προσπάθεια και το περιστατικό υλικών καταστροφών στο αυτοκίνητο του Πάσχου Μανδραβέλη,

ΦΕΣΤΙΒΑΛ 4 ΑΠΡΙΛΗ

25 χρόνια Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ε.Α.Α.Κ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την κλιμάκωση της επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες του λαού και της νεολαίας. Η επίθεση αυτή είναι αποτέλεσμα και αποτελεί αναγκαίο όρο για να «επιτύχουν οι στόχοι» κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. Ο στόχος είναι ένας: η τρομοκράτηση και η ποινικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας για να μπορούν ανενόχλητοι να σαρώσουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις αιώνων.

Στόχο αυτής της επίθεσης αποτελεί και το φοιτητικό κίνημα, με χαρακτηριστικά τα γεγονότα στις 9/3/12 στα Γιάννενα, όταν οι φοιτητικοί σύλλογοι παρευρέθηκαν στην Σύνοδο Πρυτάνεων, για να διαμαρτυρηθούν για το νόμο Πλαίσιο και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει. Εκεί δέχτηκαν ωμή βία και καταστολή από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να σταλούν στο νοσοκομείο, και να συλληφθεί ένας αγωνιστής, μέλος του σχήματος της Ε.Α.Α.Κ.  στην Επιστήμη Υλικών Πάτρας, ο οποίος δικάζεται στις 21/3/14 με την κατηγορία ότι «δεν αποχώρησε από την διαδήλωση αφού είχε αντιληφθεί τις βίαιες κινήσεις του πλήθους».

Ένα ακόμα γεγονός που έρχεται να προστεθεί στην προσπάθεια της τρομοκράτησης του κινήματος και των αγωνιστών, αποτελεί και η ανώνυμη μήνυση εις βάρος του συναγωνιστή Κ.Μ. μέλους του σχήματος της Ε.Α.Α.Κ. στο Τ.Ε.Ι. Πάτρας ο οποίος κατηγορείται για διατάραξη κοινής ειρήνης, καταπάτηση ιδιωτικού ασύλου, Η μήνυση αυτή αποτελεί προσωπική καταγγελία και έχει αναφορά τους αγώνες και της κινητοποιήσεις διαρκείας που έγιναν πέρυσι στα ΤΕΙ ενάντια στο σχέδιο Αθηνά και την διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Δηλαδή επί της ουσίας προσπαθούν να ποινικοποιήσουν τους αγώνες και να τρομοκρατήσουν το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Χτυπώντας έναν από μας χτυπούν τους χιλιάδες αγωνιστές που αγωνίστηκαν εναντίον του Σχεδίου Αθηνά και του νόμου πλαισίου, χτυπούν το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα. Ξεκαθαρίζουμε πως κανένας αγωνιστής δεν θα καταδικαστεί. Δεν τρομοκρατούμαστε από τέτοιου είδους επιθέσεις. Καλούμε τους φοιτητικούς συλλόγους να καταδικάσουν την προσπάθεια της κυβέρνησης για τρομοκράτηση και ποινικοποίηση των αγώνων και να ενισχύσουν την πάλη του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην αντιδραστική αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται. Η καταστολή είναι αναγκαίο συμπλήρωμα της πολιτικής που εφαρμόζεται. Απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε, όπου ο αντίπαλος είναι θωρακισμένος  με κάθε μέσο, η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από ένα οργανωμένο σε όλα τα επίπεδα φοιτητικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗΝ ΣΠΑΣΕΙ

Γιατί τελικά ξέρουμε ότι όλη αυτή η τρομοκρατία που μας ασκούν πηγάζει από την τρομοκρατία που τους προκαλεί η δύναμη του λαού. 

Ε.Α.Α.Κ. Πάτρας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η ΜΑΦΙΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ

Περίπου ένα χρόνο πριν, (Απριλιος 2013) ο γραμματέας της νεολαιας ΠΑΣΟΚ, παρέα με μπράβους, επιτέθηκε σε σπουδαστές που εκείνη τη στιγμή κινητοποιούνταν απέναντι στον πρόεδρο του ΤΕΙ. Με πρωτοφανή βιαιότητα, ξυλοκόπησαν αγωνιστές και αγωνίστριες των σπουδαστικών συλλόγων, έστειλαν αρκετούς στο νοσοκομείο κι επιχείρησαν να επιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας σε όλους όσους παρευρίσκονταν εκεί.

Το διάστημα που ακολούθησε η ΠΑΣΠ ένιψε τας χείρας της και ως σωστοί Πιλατοι αποποιήθηκαν τις ευθύνες, αλλά στη πραγματικότητα δεν πάτησαν ούτε μια μέρα στο ΤΕΙ φοβούμενοι την αντίδραση των σπουδαστών οι οποίοι μεσα απο τις γενικές συνελεύσεις των συλλογων καταδίκασαν το γεγονός και τους υπαίτιους. Τις δύο φορες που προσπάθησαν να ερθουν οργανωμένα στο ΤΕΙ οι φοιτητές ενθυμόυμενοι τα γεγονότα, υπερασπίστηκαν τις αποφάσεις των συλλόγων τους και τους εδειξαν πως δεν χωράνε μπραβιλίκια και τραμπουκικες λογικές.

Η αυλαία άνοιξε παλι το Σάββατο 15-02-2014 όταν μέλη της ΠΑΣΠ ΤΕΙ σε γνωστό κατάστημα της Πάτρας προπηλάκισαν και χτύπησαν φοιτητή της ΣΤΕΦ και μέλος της ΕΑΑΚ εξω απο το συγκεκριμένο νυχτερινό μαγαζί. Οι Θρασύδειλοι ΠΑΣΠίτες για άλλη μια φορά επιτέθηκαν με τις γνωστές παρακρατικές τους μεθόδους

Τέτοιες ενέργειες δεν μας φοβίζουν μας εξοργίζουν .

Καλούμε τον σύλλογο να καταδικάσει τέτοιες μαφιόζικες, παρακρατικές πρακτικές και να σταθεί ενάντια σε αυτούς που τις εφαρμόζουν.

25 χρόνια Αριστερή Πρωτοβουλία Σπουδαστών ΕΑΑΚ 

Φεστιβάλ 4 Απρίλη στο χώρο του ΤΕΙ

΄Έχουμε πόλεμο µην το γελάς µωρό µου’’

Κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ συνεχίζουν την ίδια πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση νεολαία και εργαζόμενους. Με πρόφαση την κρίση καταργούν μία σειρά κατακτήσεων στο επίπεδο της εργασίας(κατάργηση της κυριακάτικης αργίας – λευκή νύχτα) , της εκπαίδευσης και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. (κινητικότητα –). Στόχος τους είναι η αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων χωρίς δικαιώματα και εργοδοτών χωρίς υποχρεώσεις. Γεγονός που φαίνεται και από την εισήγηση του ΚΕΠΕ που καταργεί τον κατώτατο μισθό στους νέους εργαζομένους και σχεδιάζει ελεγχόμενη μεταναστευτική πολιτική για δεδομένο χρονικό διάστημα . Προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση συνεχίζουν την πολιτική των Μνημονίων και της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών δημιουργώντας πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις.

Τα τελευταία χρόνια η επίθεση στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ εντείνεται και αναβαθμίζεται. Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται και τα νομοσχέδια διαδέχονται το ένα το άλλο .  Η κατάσταση για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των σπουδαστών έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η πολιτική της εξαθλίωσης που ακλουθούν κυβέρνηση και Τροικα , έχει ως αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές να εργάζονται χωρίς δικαιώματα για 480 ευρώ ή να είναι άνεργοι.

Του Αιγαίου οι κολασμένοι

1.    «Πόσο επιβαρύνεται ο ετήσιος προϋπολογισμός των Υπουργείων εξαιτίας των επιχειρήσεων διάσωσης των λαθρομεταναστών;» Άδωνις Γεωργιάδης σε επιστολή προς τα Υπουργεία Ναυτιλίας και Αιγαίου και Δημόσιας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη.

2.    «Φύλαξη συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός αν δεν υπάρχουν νεκροί.» Θάνος Πλεύρης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.

3.    «Κάντε τους το βίο αβίωτο.» Αρχηγός της ΕΛΑΣ για "παράνομους μετανάστες".

    Ξημερώματα Δευτέρας 20 Ιανουαρίου 2014, 1,5 μίλι από το Φαρμακονήσι, ανοιχτά της Λέρου, τα παραπάνω λόγια βρίσκουν ακόμη μια φορά εφαρμογή: Αλιευτικό με 28 επιβαίνοντες "παράνομους μετανάστες" ρυμουλκείται από πλωτό του Λιμενικού προς την Τουρκία εν μέσω αντίξοων καιρικών συνθηκών, 2 από τους επιβαίνοντες πέφτουν στη θάλασσα, το αλιευτικό αναποδογυρίζει. Αποτέλεσμα: 12 αγνοούμενοι πρόσφυγες (9 παιδιά και βρέφη και 3 γυναίκες), εκ των οποίων έχουν ανευρεθεί 2 σοροί. Μπορείτε να χαρείτε κύριε Πλεύρη, τα σύνορα φυλάσσονται.

    Μόνο φρίκη μπορεί να προκαλέσει το παραπάνω συμβάν. Συμβάν που δεν αποτελεί ατύχημα κατά απόπειρα διάσωσης, όπως θέλει να παρουσιάσει το Λιμενικό αλλά έγκλημα κανονικό, όπως καταδεικνύουν οι μαρτυρίες των 16 διασωθέντων καθότι το αλιευτικό αναποδογύρισε κατά την ΠΑΡΑΝΟΜΗ επιτόπια «επαναπροώθηση» των μεταναστών από το πλωτό του Λιμενικού στην Τουρκία, μακριά από τα ελληνικά ύδατα. Μετά το ναυάγιο του αλιευτικού και ενώ άνθρωποι προσπαθούσαν να σωθούν ανεβαίνοντας στο σκάφος του λιμενικού, οι λιμενικοί τους απωθούσαν ξανά στην θάλασσα, ανάμεσα τους βρέφη και οι μητέρες τους. ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΑΒΕΙ; Στην συνειδήση του λαού αυτα τα κτήνη είναι ήδη επικυρηγμένα!

    Έγκλημα το οποίο επαναλαμβάνεται (βλέπε Λαμπεντούζα προ κάποιων μηνών) και θα επαναλαμβάνεται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των οδηγιών της (Δουβλίνου ΙΙ, της Frontex) που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα μόνιμο υποδοχέα μεταναστών αλλα και σε σημείο συσσώρευσης τους από όλη την υπόλοιπη Ε.Ε κρατώτας τους ουσιαστικά αιχμάλωτους. Τείχη και συρματόπλεγματα έχει ορθώσει η Δύση για να προστατευτεί από τους αλλόχρωμους «βαρβάρους».Η Δύση που μιλά ασύστολα για ανθρώπινα δικαιώματα, πραγματοποιώντας άλλο τόσο «ανθρώπινες» ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κανένας μετανάστης δεν είναι «λαθραίος» είναι άνθρωποι που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς και ξεχύθηκαν στους τέσσερις ορίζοντες ως θύματα της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Εξαθλίωσης που φέρνουν στις πατρίδες τους οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και λοιπών ευαγών οργανισμών, οι πολυεθνικές που τρίβουν τα χέρια τους για την καμένη γη και τα φτηνά εργατικά χέρια που μένουν πίσω, το Κεφάλαιο. Πρόσφυγες παγιδευμένοι σε ένα εχθρικό περιβάλλον, με ναρκοπέδια στα χερσαία σύνορα (Έβρος) και στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αμυγδαλέζα). «Φιλοξενούμενοι» μιας πολιτείας που τους στοχοποιεί για κάθε δεινό που έχει η ίδια φέρει στην κοινωνία. Αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης (φράουλες με αίμα στη Μανωλάδα). Άνθρωποι που ζουν με το φόβο της «νόμιμης κρατικής βίας» (δηλώσεις αρχηγού ΕΛ.ΑΣ.) αλλά και του μαχαιριού του φασίστα (δολοφονία Σαχζάτ Λουκμάν από Χρυσαυγίτες). Θύματα ενός ολόκληρου συστήματος, του καπιταλισμού.

   Χθες ήταν η Λαμπεντούζα, σήμερα το Φαρμακονήσι, αύριο κάποιο άλλο σημείο, θαλάσσιο ή μη, που θα αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ρατσισμού, της καταστολής, της κατάφωρης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της βάρβαρης εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας. 

Πότε επιτέλους θα σπάσουμε την αλυσίδα;